Het einde van 2018 komt er aan. Een mooi moment om de balans op te maken. In de afglopen weken heb ik de testoverzichten bestudeerd van de verschillende brandpuntsafstanden waarop we testen. Eigenlijk zijn het beeldhoeken (“wat er op de foto komt”): als je een 25 mm gebruikt op een Olympus of Panasonic camera, dan komt er even veel op de foto als je met een 35mm lens op een camera met een APS-C sensor, of met een 50 mm standaardlens op een camera met een volformaat sensor een foto maakt.

Beste standaard lens Met een vast brandpunt

Standaard lenzen hebben een vast brandpunt (we maken een apart overzicht voor de beste standaardzooms) waarvan de beeldhoek overeenkomt met die van een 50 mm lens op een camera met een volformaat sensor. Een standaard lens is een van de meest verkochte lenzen met een vast brandpunt. En er zijn in 2018 weer een paar pareltjes op de markt gekomen. De objectieven met de hoogste beeldkwaliteit zonder toepassing van lenscorrecties  (!) scores van de standaard lenzen die we getest hebben, staan bovenaan. Maak je gebruik van in-camera lenscorrecties, of gebruik je Lightroom of Photoshop waar (zonder dat je dat kan beinvloeden) automatische lenscorrecties worden toegepast, sorteer dan op de eerste kolom met testresultaten door op In-camera lens corr. te klikken.

Met of zonder lenscorrecties?

Lensfabrikanten ontwerpen objectieven waarbij vervorming, kleurscheiding en lichtafval niet optimaal zijn gecorrigeerd. Ze gaan er van uit dat die lensfouten in de camera (bij jpg bestanden) of (voor RAW bestanden) achteraf in Lightroom of Photoshop automatisch gecorrigeerd worden. Het voordeel van deze keuze voor fabrikant en consument is dat je tegen relatief lage kosten een hoge beeldkwaliteit kan realiseren, omdat je geen dure glassoorten hoeft te gebruiken om alle lensfouten te voorkomen. Maar er zijn ook, meestal de duurdere objectieven, waar een fabrikant tot het uiterste is gegaan om lensfouten al bij het lensontwerp te voorkomen. CameraStuffReview toont tabellen en grafieken van Imatest resultaten met lenscorrecties (“in-camera jpg”) en zonder lenscorrecties (“RAW” buiten Photoshop of Lightroom om). Zo kan jij de scores gebruiken, die jouw workflow het dichtst benaderen.

Bokeh & beeldkwaliteit

Bij oudere, lichtsterke lenzen kon je kiezen: bokeh of scherp. Bij volle opening was de bokeh mooi, maar liet de scherpte te wensen over. Na een paar stoppen diafragmeren wordt de scherpte van oudere f/1.4 objectieven stukken beter. Maar dan is die mooie, wollige bokeh weer verdwenen. Je kan niet alles hebben. Tegenwoordig worden er f/1.4 objectieven gemaakt, die naast een mooie achtergrondonscherpte bij volle opening ook een hoge scherpte hebben. Let op de Panasonic 25mm f/1.4 ASPH Leica DG (voor Olympus en Panasonic camera’s) die, met de hete adem van de Olympus 25mm f/1.2 in de nek, misschien nog aantrekkelijker geprijsd wordt komend jaar. De Sigma 50mm f/1.4 Art is koploper in ons testoverzicht op dit moment. De Sigma wint het van de Nikon 58mm f/1.4G met scherpte bij volle opening op korte afstanden, maar de Nikon heeft weer een uniek eigen karakter als het op bokeh aankomt. Wil je voor een dubbeltje op de eerste rang zitten, fotografeer dan met de Nikon 50 mm f/1.8G. Heb je liever een zoom voor je spiegelreflex, dan is de Tokina 24-70mm f/2.8 een koopje voor de full frame liefhebbers. En de Sigma 18-35mm f/1.8 Art voor eigenaren van een APS-C spiegelreflex camera.

Meer dan 50 Standaardlens reviews  per cameramerk / Sensorgrootte

[widgetkit id=”548″]

De optische prestaties van de lichtsterke Olympus M.Zuiko 25mm f/1.2 PRO standaardlens zijn voorbeeldig.