| Eerder publiceerden we een Canon 200-400mm test met een Canon 1Dx. We kwamen tot de conclusie dat de sensor van deze 18 megapixel camera waarschijnlijk de beperkende factor was qua resolutie. De Canon 650D met een 18 megapixel APS-C sensor is een ideale kandidaat voor een resolutie test. Want de pixels op een 18 megapixels APS-C sensor liggen even ver van elkaar verwijderd als de pixels op een 47 megapixel volformaat sensor. En omdat die 47 mp volformaat sensor nog niet bestaat, kiezen we voor de Canon 650D. De beeldhoek van de Canon 200-400mm IS USM Extender 1.4x op een camera met een APS-C sensor komt overeen met de beeldhoek van een 320-960 mm zoomlens op een camera met een volformaat sensor. Dat is een spectaculair zoombereik. En je hebt er geen externe converter, met bijkomend verlies aan licht of aan beeldkwaliteit, voor nodig. Tijd voor een review: Hoe goed is de Canon 200-400mm f/4 op een Canon 650D? |
|
|
|
|
| Leve de crop-factor! Als je de Canon 200-400mm 4 gebruikt op een camera met een APS-C sensor, dan komt de beeldhoek overeen met de beeldhoek van dit objectief op een camera met een volformaat sensor plus een externe teleconverter. Het gebruik van een teleconverter zorgt voor lichtverlies: met een 1.4x converter verlies je 1 stop en met een 2x converter verlies je 2 stops. Hierdoor moet je overschakelen op een hogere ISO waarde, of een langere sluitertijd kiezen. En ook voor de autofocus is een teleconverter nadelig: de snelheid en nauwkeurigheid van de AF is het grootst bij grote diafragma’s. Je zou de Canon 650D in dit geval kunnen beschouwen als een 1.6x converter zonder lichtverlies. | |
Bouw |
|
|
De Canon 200-400mm 4 is ontworpen voor gebruik onder de meest extreme condities. De lensbody is gemaakt van een sterke magnesiumlegering. Een fluorine-coating op de voorste en achterste lenselementen voorkomt dat vuil zich aan het oppervlak hecht. Verder is de Canon 200-400mm f/4 extra afgedicht tegen stof en spatwater. Zowel de zoomring als de ring voor handmatig scherpstellen lopen prettig gedempt. De slag van de zoom is misschien wat lang voor een 2x zoomlens. Het objectief is voorzien van een veel schakelaars: voor AF/MF, begrenzing van het AF bereik en voor de ingebouwde beeldstabilisatie. De meest opvallende schakelaar, voor de ingebouwde beeldstabilisatie, hebben we hiernaast afgebeeld. Deze schakelaar is met een schuifje te beveiligen, zodat je niet per ongeluk de teleconverter zou on- of uitschakelen. Hieronder zie je het indrukwekkende optische ontwerp, dat uit 33 lenzen in 24 groepen bestaat, als je de 1.4x extender en de beeldstabilisatie lenzen meerekent. |
{insertgrid ID = 288} |
|
|
|
Geen in-camera lenscorrecties |
|
| Bij onze testen proberen we zo veel mogelijk lenscorrecties toe te passen op de jpg bestanden die in de camera worden opgeslagen. Onze Canon 650D had geen lenscorrectieprofielen beschikbaar voor de Canon 200-400mm 4, waardoor deze test is uitgevoerd zonder lenscorrecties op de jpg bestanden. | |
Autofocus |
|
|
De Canon EF 200-400mm f/4L IS USM 1.4x is uitgevoerd met een Ultrasonic Motor die met de Canon 650D razendsnel, zeer nauwkeurig en reproduceerbaar scherp stelt. Ook bij weinig licht en bij gebruik van de ingebouwde converter verliep het scherpstellen met de Canon 650D erg goed. Volledig handmatig scherpstellen is mogelijk door de AF uit te schakelen, maar je kan ook op ieder gewenst moment de AF handmatig overrulen. Sportfotografen zullen het waarderen dat je de mogelijkheid hebt om van te voren scherp te stellen op een bepaalde afstand en deze instelling als Focus preset op te slaan, waarna je de AF snel naar de ingestelde afstand kan laten gaan, dankzij deze preset. |
|
Beeldstabilisatie |
|
|
Zonder beeldstabilisatie kan je al goed fotograferen bij weinig licht, dankzij een vast diafragma van f/4. De inzetbaarheid van dit objectief wordt nog vergroot door een ingebouwde beeldstabilisatie. Het IS systeem detecteert of de lens op een statief is bevestigd en schakelt zichzelf dan bij sluitertijden langer dan een seconde uit. Het beeldstabilisatie systeem biedt keuze uit 3 mogelijkheden: IS mode 1 is geschikt voor statische onderwerpen en werkt zodra je de ontspanknop aangeraakt houdt. Scherpstellen wordt hierdoor makkelijker, omdat het zoekerbeeld wordt gestabiliseerd. |
 |
|
IS mode 2 is voor het meetrekken (‘panning’) van de camera met een bewegend onderwerp, waarbij de IS werkt in 1 richting. Ook hier wordt het zoekerbeeld gestabiliseerd. Bij het volgen van zeer bewegelijke onderwerpen kan beeldstabilisatie storend zijn, omdat je dan een schokkerig zoekerbeeld krijgt. Voor dergelijke situaties is een derde IS mode toegevoegd. Bij IS mode 3 wordt het zoekerbeeld niet gestabiliseerd, maar treedt de IS pas in werking als je afdrukt. Ideaal voor sport en natuurfotografen. We hebben de beeldstabilisatie van de Canon 200-400mm getest door de scherpte van de gemaakte opnames te meten. Dit objectief levert zulke scherpe opnames, dat we kunnen vaststellen dat uit de hand geschoten opnames gemaakt met een sluitertijd van 1/1000 minder scherp zijn dan opnames gemaakt vanaf statief. Hoe langer de sluitertijd wordt, des te groter het verschil in scherpte. tussen opnames gemaakt met en zonder beeldstabilisatie. Een opname gemaakt bij een brandpuntsafstand van 200mm op een Canon 650D zonder IS bij een sluitertijd van 1/250 is net zo scherp als een opname gemaakt met IS en een sluitertijd van 1/30. Dit zijn heel goede resultaten. Opnames gemaakt met beeldstabilisatie en een sluitertijd van 1/30 zijn gemiddeld zelfs nog scherper dan opnames gemaakt zonder beeldstabilisatie en een sluitertijd van 1/500. Dat is daadwerkelijk 4 stops winst. |
|
Scherpte |
|
|
Kort samengevat kan je zeggen dat de Canon 200-400mm ook op een camera met een APS-C sensor scherpe resultaten geeft bij alle brandpuntsafstanden, alle diafragma’s, van centrum tot hoek. De hoogste centrumscherpte bij volle opening bereikten we bij een brandpuntsafstand van 300 mm. De allerhoogste centrumscherpte meetten we zowel met als zonder converter na 1 stop diafragmeren. De verschillen zijn heel erg klein. Onze testopstelling is niet lang genoeg om een objectief met een beeldhoek die overeenkomt met 960mm @ FF nauwkeurig te meten. Om de testkaart, die bijna 2 meter groot is, beeldvullend te fotograferen bij een brandpuntsafstand van 375 mm (600 mm @ FF), stonden we al op tientallen meters van de testkaart verwijderd. |
 |
|
De resoluties die we hebben gemeten op een Canon 650D liggen iets lager dan de resoluties die we hebben gemeten met een Canon 1D x. Dat komt omdat de pixels op een Canon 650D sensor veel dichter bij elkaar zitten dan de pixels op een Canon 1Dx sensor. Zou je de resolutie van een Canon 200-400 mm lens gemeten hebben op een camera met een volformaat sensor met dezelfde pixeldichtheid als de Canon 650D, dan zou de resolutie ongeveer 1/3 hoger uitvallen dan wat we gemeten hebben met de Canon 1Dx. |
|
Converter of geen converter, that’s the question |
|
| Het gebruik van een teleconverter levert vaak opnames op met een lager contrast en een lagere scherpte, met name bij volle opening. Bij de Canon 200-400mm f/4 en de Canon 650D is dat vrijwel niet het geval. We hebben de scherpte vergeleken een opname gemaakt bij een brandpuntsafstand van 400mm bij volle opening met een opname gemaakt bij volle opening met dezelfde brandpuntsafstand bij gebruik van de converter (286 mm + 1.4x converter). Je ziet geen verschil als je de bestanden op ware grootte naast elkaar bekijkt op je beeldscherm: | |
 |
|
Lichtafval |
|
|
De Canon 200-400mm is ontworpen voor gebruik op een camera met een volformaat sensor. Op een camera met een kleinere APS-C sensor gebruik je alleen het centrum van het beeld en is lichtafval bij alle diafragma’s en barndpuntsafstanden vrijwel afwezig. Bij gebruik van de 1.4x teleconverter neemt het lichtafval bij volle opening een halve stop toe. Dat verschil verdwijnt al na 1 stop diafragmeren. |
 |
|
|
|
Vervorming |
|
| Zonder converter is er bij alle brandpuntsafstanden geen sprake van vervorming. Als je de 1.4X converter gebruikt, neemt de vervorming een half procent toe, maar dat is nog zo laag dat je het niet zal zien. |  |
Bokeh |
|
|
We hebben de bokeh van de Canon 200-400mm niet getest op onze gebruikelijke opstelling. Daarom geven we hier alleen de indruk die we hebben op basis van onze praktijkopnames. Mede dankzij de lange brandpuntsafstand levert dit objectief een mooie achtergrondonscherpte. Bij volle opening is de bokeh mooi rond. In vergelijking met de bokeh van dit objectief op een camera met een volformaat sensor zie je nu een net zichtbare ring om de bokeh, die we niet tegenkwamen bij onze Canon 200-400mm test op een Canon 1Dx. |
 |
Overstraling |
|
|
De door Canon toegepaste reflectiewerende SubWavelength Structure Coating (SWC) en Super Spectra Coating reduceren effectief eventuele overstraling en schittering. Als je recht tegen een felle lichtbron in fotografeert, is er een heel kleine zone met verminderd contrast rondom de lichtbron te zien. In geen enkele opname konden we echte overstraling of nevenbeelden ontdekken. Daarmee behoort dit Canon objectief qua overstraling ook op APS-C bij de allerbeste objectieven die we getest hebben. |
 |
|
Klik (2x) op bovenstaande opname |
|
|
Bovenstaande opname is zonder statief geschoten bij een brandpuntsafstand van 560mm. De beeldhoek komt overeen met een opname gemaakt met een 1000mm objectief op een camera met een volformaat sensor. Als je dan kijkt naar de scherpte van de haren op de kin van de leeuwin en hoe de scherpte mooi verdwint in de achtergrond, dan kan je toch niet anders dan onder de indruk zijn van de beeldkwaliteit? |
|
Chromatische aberratie |
|
|
De Canon 200-400mm vertoont geen noemenswaardige laterale chromatische aberratie. Zelfs niet bij gebruik van de 1.4 converter. Dat is een goede prestatie, omdat converters meestal zorgen voor een toename van de chromatische aberratie. De toepassing van dure, hoogwaardige Fluoriet- en UD (Ultra-low Dispersion)-lenselementen werpt hier zijn vruchten af. |
 |
| {insertgrid=117} | {insertgrid=118} |
Conclusie Canon EF 200-400mm f/4L IS USM Extender 1.4x test |
|
 |
Gebruik de Lensvergelijker of kijk in ons overzicht van geteste objectieven om dit objectief te vergelijken met andere objectieven. |
| WYSIWYG score: Deze tabel geeft de prestatie weer van dit objectief als je de bestanden in de camera opslaat als jpg, waarbij je alle beschikbare in-camera lenscorrecties hebt aanstaan. Deze score geeft je voor deze objectief / testcamera combinatie: “What you see is what you get”. |
{loadmodule mod_custom, LensConclusie}{insertgrid ID = 301}
|
Voordelen |
Nadelen |
|
|
|
{insertgrid=344}{insertgrid=345}{insertgrid=346} |
|
|
De Canon 200-400mm overtuigt in onze test met de hoogste beeldkwaliteit die we voor een Canon zoomlens zijn tegengekomen. Met en zonder 1.4x converter. Vergelijk je de scores van onze Canon 200-400mm test op APS-C, met die van onze test op een camera met een volformaat sensor, dan zijn de overall scores min of meer aan elkaar gelijk. Op een camera met een APS-C sensor zijn de lichtafval en vervorming lager, terwijl je op een camera met een volformaat sensor een hogere resolutie realiseert. Zelfs als, zoals bij ons het geval is, de megapixels van beide camera’s gelijk zijn. Professionele sport-, actie- of natuurfotografen zullen snel overtuigd zijn van de kwaliteiten van de Canon 20–400mm f/4 met ingebouwde 1.4x converter. Ten opzichte van objectieven met een vaste brandpuntsafstand levert het zoombereik van 200mm tot 400mm een uitgelezen mogelijkheid om nauwkeurig te kaderen, terwijl de beeldkwaliteit van het hoogste niveau blijft, ongeacht het diafragma of brandpunt dat je kiest. |
|
