In december 2009 kwam de nieuwe Sigma 17-70 mm OS, voluit Sigma 17-70 mm 2.8-4.0 DC Macro OS HSM, uit. Het nieuwe exemplaar is wat lichtsterker dan de voorgangen en nu voorzien van een beeldstabilisatie. Directe concurrenten zijn de Nikon 18-55 mm, de Nikon 18-105 mm en de Nikon 15-85 mm. Een objectief met een brandpuntsafstand van 17-70 mm is veel universeler dan een objectief dat in de uiterste zoomstand niet verder komt dan 50 mm. Bij portretfotografie is namelijk 70 mm in veel gevallen een heel fijne brandpuntsafstand. Opvallend is dat de Sigma 17-70 mm OS het enige objectief is dat dat zoombereik heeft.
Bouw en autofocus
Zoals we van Sigma gewend zijn draait de zoomring spelingvrij met precies de goede frictie. De scherpstelring heeft een heel korte slag en draait wel erg licht. Op het objectief staan de aanduiding “Macro”. Het onderwerp heeft dan een grootte van ongeveer 5 bij 7,5 cm maar bevindt zich op een paar centimeter van de frontlens. Dat werkt in de praktijk, vanwege schaduwvorming, niet zo handig.
De aandrijving van de autofocus gebeurt met een HSM aandrijving. Het scherpstellen gaat met een Nikon D7000 heel erg snel en nagenoeg geluidloos; van 15 meter naar 1,5 meter in slechts 0,18 seconde. Bij weinig licht pendelt de camera zelden.
Beeldstabilisatie
De effectiviteit van de ingebouwde beeldstabilisatie is gemeten bij een brandpuntsafstand van 50 mm. De effectiviteit is bijna 3 stops. De beeldstabilisatie vraagt wel veel spanning van de accu. Bij een 1/3 van de accucapaciteit weigerde de OS. Werken met een volle accu is in dit geval van belang.
Lichtafval
De lichtafval in stops is alleen bij een brandpuntsafstand van 17 mm bij de grootste 2 openingen iets aan de hoge kant. Verder is de lichtafval mooi binnen de perken gehouden. Lichtafval is overigens goed te bestrijden met bepaalde programma’s.
Vervorming
De vervorming, uitgedrukt in procenten, is bij alle gemeten brandpuntsafstanden op 28 mm na fors. Vervorming kan met software bestreden worden.
Overstraling
Een sterke lichtbron kan overstraling en nevenbeelden bij de Sigma 17-70 mm veroorzaken. In de praktijk zal je daar rekening mee moeten houden.
Scherpte
Het scheidend vermogen, uitgedrukt in lijnen/sensorhoogte, bereikt in het centrum bij 17 mm, 24 mm en 50 mm heel mooie waarden. De hoeken vallen echter tegen en op de foto zie je naar de hoeken toe een weglopende scherpte. Op dit gebied deed de Sigma 17-70 mm het veel beter in combinatie met de Canon 600D als testcamera.
Chromatische aberratie
Het restje aan chromatische aberratie bij 17 mm kan goed bestreden worden met de juiste software.
Klik op de afbeelding om alle Imatest gegevens te zien.
Conclusie Sigma 17-70 mm 2.8-4.0 DC Macro OS
Voordelen
- Goede tot zeer goede scherpte in het centrum uitgezonderd bij 70 mm
- Praktisch zoombereik
- Zeer snelle autofocus
- Degelijk aanvoelend
Nadelen
- Laag scheidend vermogen in het centrum bij 70 mm en bij alle brandpuntsafstanden in de hoeken
- Hoge vervorming in de uiterste zoomstanden
- Gevoelig voor tegenlicht
De Sigma 17-70 mm 2.8-4.0 DC Macro OS HSM heeft een veel interessanter zoombereik dan de Nikon kitlens van 18-55 mm. Die extra millimeters maakt het mogelijk dit objectief in te zetten als portretlens. De prestaties op het gebied van vervorming, gevoeligheid voor overstraling en lichtafval zijn heel gemiddeld. De scherpte in het centrum is heel goed terwijl de scherpte in de hoeken ook na diafragmeren matig is. Vergeleken met Nikkor 18-105 mm en de Nikkor 16-85 mm is de Sigma 17-70 mm lichtsterker maar tekent minder scherp.
