Na 300 lenstesten en 100 cameratesten blijken we een half miljoen testbeelden (testopnames en meetresultaten bij elkaar opgeteld) opgeslagen te hebben. Daar zie je weinig van terug op onze site. Dat is een bewuste keuze. We proberen de testverslagen op CameraStuffReview te beperken tot de essentie. Daarbij laten we wat we gedaan hebben om er achter te komen hoe goed een camera of lens is, achterwege. Gelukkig maar, voor jullie. Want 99% van de testopnames is, esthetisch en compositorisch gezien, niet om aan te zien. Daar worden ze ook niet voor gemaakt.
Ze geven echter wel een goede indruk van de beeldkwaliteit van een camera en lens. Daarom bewaren we zo veel testopnames op harde schijven. En in de cloud, voor je weet maar nooit. We praten dan over een paar TB aan data. Een terabyte (1 TB) is 1000 GB. Ik moet er niet aan denken dat we die ooit nog uit de cloud op moeten halen, omdat de harde schijven op de redactie het hebben begeven.
Topje van de ijsberg
Is 1.000 beelden per test niet overdreven?
Deel meer dan een half miljoen testopnames in ons archief door het aantal testen dat we hebben gedaan en je begrijpt hoe veel tijd en moeite we in iedere test stoppen. Zijn 1.000 beelden per test niet overdreven? Misschien vatten we onze taak te serieus op, maar wij denken toch van niet. Dat we alleen het topje van de ijsberg laten zien, heeft ook nadelen. Soms is de uitleg bij een plaatje zo beknopt, dat het (terecht) bij sommige lezers vragen oproept. En er zijn ook lezers die zich graag willen verdiepen in de testmethodes, die we gebruiken. Of een gedetailleerde uitleg vragen bij de interpretatie van meetresultaten op verschillende sites. Hoe daar mee om te gaan? Ik geloof niet dat het zin heeft om de hele ijsberg boven water te takelen, om te laten zien wat er onder het topje van de ijsberg zit. Ook hebben we geen tijd en niet de ambitie om alles uit te leggen.
Toch is het testen van camera’s en lenzen een onderwerp dat meer aandacht verdient. Daarom publiceren we in 2017 een paar artikelen, waar we dieper (maar in maximaal 1.000 woorden) op een onderwerp ingaan. Om te beginnen waarom wij software (Imatest) gebruiken om camera’s en lenzen te testen. En waarom je niet te dicht op je testkaart moet staan, als je zelf een lens wil testen.
Op welke afstand test WORDT GETEST?
Objectieven worden ontworpen met de scherpteinstelling op oneindig. Is oneindig dus de enige afstand waar je een objectief betrouwbaar kunnen testen? Misschien, als je alleen maar onderwerpen fotografeert, waarbij je de klens instelt op oneindig. Gelukkig blijft de scherpte van een objectief in de praktijk (vrijwel) constant over een groot afstandsbereik. Maar op een gegeven moment kom je te dichtbij en dan begint eerst de scherpte in de hoeken af te nemen. Dan zou je tot de conclusie kunnen komen dat die lens slecht presteert in de hoeken. Maar als je dezelfde test had uitgevoerd op een meter extra, dan had je een andere conclusie getrokken. De precieze afstand waar de scherpte van een objectief af begint te nemen, hangt af van de brandpuntsafstand. Maar het verschilt ook per lens. Een macro-lens, bijvoorbeeld, is juist ontworpen om op zeer korte afstand het best te presteren. En het rare is, dat macrolenzen bijna altijd getest worden op dezelfde afstand als alle andere objectieven. Speciaal voor macrolenzen hebben we een testmethode ontwikkeld, waarbij de resolutie van ons testobject voldoende hoog is voor een betrouwbare test van een macrolens op een 50 megapixel (en waarschijnlijk wel meer) camera, bij een vergrotingsmaatstaf van 1:1. Hierover later meer. Bij het testen van “gewone” objectieven, testen we op meerdere afstanden, zodat we er zeker van zijn dat de testafstand geen invloed heeft op het testresultaat.
Als je een krant of een testkaart aan de muur hangt om zelf de scherpte van een lens te testen, dan loop je om meerdere redenen kans om de verkeerde conclusie te trekkken. Als de afstand waarop je de testopname maakt te kort is, dan test je de lens niet op de afstand waar die het best presteert. Is dat erg? Niet als je van plan bent om in de praktijk ook altijd op dergelijke korte afstanden te fotograferen. Als de resolutie van het drukwerk of de testkaart die je gebruikt niet hoog genoeg is, dan komen camera’s en lenzen met een hoog scheidend vermogen niet tot hun recht. Omdat de testkaart de beperkende factor is. Om diezelfde reden was het zo moeilijk om een betrouwbare testmethode te ontwikkelen voor macrolenzen bij 1:1.
Hoe vergelijk jij nauwkeurig (en reproduceerbaar) de scherpte van duizende praktijkopnames?
Een fotograaf vertrouwt op zijn ogen. Enerzijds terecht, want als je iets niet ziet, waarom zou je er dan aandacht aan besteden? Maar onze ogen zijn helaas heel makkelijk voor de gek te houden. Optische ilusies, waarvan je in onderstaande video 10 leuke voorbeelden te zien – inclusief een test of jij voornaelijk de exacte hersenhelft of de crearieve hersenhelft gebruikt bij het kijken naar bewegende beelden – krijgt, zijn een waarschuwing dat je ook niet blind moet vertrouwen op wat je ziet.
{youtube}l4M1MbzZbXg{/youtube}
Ook zijn onze ogen makkelijk te foppen als het gaat om het beoordelen van kleuren. Zelfs het beoordelen of twee vlak naast elkaar gelegen grijze vlakken even donker zijn, gaat ons niet goed af, zoals je in deze video van Brusspup , waar je nog veel meer optische illusies kan bekijken, kan zien:
{youtube}z9Sen1HTu5o{/youtube}
Hoe vergelijk je de scheerpte en kleuren van duizenden opnames met elkaar? Daarvoor gebruiken we software (Imatest), om aan het eind alleen de scherpste plaatjes en mooiste kleuren te controleren met onze eigen ogen.
Imatest is geen doel
De kwaliteit van de kleurweergave, de signaal/ruisverhouding, het oplossend vermogen en het dynamisch bereik van iedere camera meten we met Imatest. We meten ook de AF snelheid en de minimale hoeveelheid licht, waarbij de AF zijn werk nog doet. De hoeveelheid lichtafval, vervorming en chromatische aberratie van objectieven. We gebruiken de meetgegevens om voor alle geteste lenzen en camera’s een beeldkwaliteitsscore te berekenen. Heel af en toe laten we een Imatest resultaat zien in de test. De meetgegevens helpen ons ook om die testopnames te maken, waarmee de kracht of zwakte van een camera of lens juist kunnen illustreren. Telkens weer blijkt dat de testresultaten overenkomen met de praktijkopnames. Waar dat niet het geval is, moeten we op zoek naar de fout die we tijdens het testen hebben gemaakt. Want fouten maken we (helaas) ook. Wordt vervolgd.
