Ben je op zoek naar een nieuwe camera, of misschien wel je eerste camera, dan kan je al snel overweldigd worden door de enorme keus. Veel merken maken vaak verschillende camera’s in dezelfde prijsklasse. Tel daar nog de oudere modellen bij op die nog steeds verkocht worden en je komt aan een bijna onafzienbare lijst. Op CameraStuffReview hebben we meer dan 100 van de meest populaire camera’s getest en maken we je wegwijs in de verschillen.
Een systeemcamera of toch niet?
Als je op zoek bent naar een nieuwe camera, je eerste camera of gewoon een andere camera dan je nu hebt, is de eerste vraag die je je moet stellen of je wel een systeemcamera nodig hebt? Laten we even de echte compactcamera’s vergeten. In vergelijking met smartphones bieden ze wel een echte optische zoom, soms zelfs met enorme zoombereiken, maar ze gebruiken veelal dezelfde kleine sensoren en bieden daarom ook ongeveer dezelfde beeldkwaliteit als de beste smartphones. Die kwaliteit is behoorlijk zolang de zon volop schijnt, maar wordt snel minder zodra het iets donkerder wordt. Maar tussen compactjes aan de ene kant en systeemcamera’s aan de andere kant, zit sinds een paar jaar een groep camera’s zonder verwisselbare objectieven met relatief grote 1 inch sensoren en een enkel model met zelfs een heuse micro Four Thirds sensor.
Alles-in-een
De kleinste modellen daarvan, zoals de Sony RX100 en Panasonic LX15, zijn zo compact dat ze gemakkelijk in je jaszak of een ruime broekzak passen. Tegelijk bieden ze een goede beeldkwaliteit en je kan er dankzij hun lichtsterke objectieven ook bij weinig licht nog steeds prima foto’s mee maken. De iets grotere Panasonic LX100 kan met zijn grotere micro Four Thirds sensor zelfs heel goed met slecht licht overweg. Het zoombereik van deze compacte modellen is wel beperkt, van redelijk groothoek tot een beetje tele. Er zijn modellen die een veel groter zoombereik hebben in het telegebied, zoals de Sony RX10-serie en de Panasonic FZ1000 en de nieuwe FZ2000. Die zijn dan ook meteen een stuk groter. Die camera’s bieden het gemak van een alles-in-een model, maar moeten wel concurreren met compacte systeemcamera’s die, misschien met wat minder lichtsterke objectieven, ongeveer hetzelfde bieden voor hetzelfde geld en dezelfde afmetingen. En dan heb je bij systeemcamera’s het voordeel dat ze een grotere sensor hebben en dat je het objectief kan wisselen. Bij een systeemcamera kan je portret, macro- of groothoekobjectieven kopen waarmee je foto’s kan maken die met een bijna-alles-in-een camera niet kunnen. Tel daar nog eens de mogelijkheid bij op om over een aantal jaren, als er nieuwere, betere camera’s verschijnen, je huidige body in te ruilen en je mooie objectieven te gebruiken met de nieuwste sensoren, dan wordt wel duidelijk waarom systeemcamera’s voor veel fotografen de meest logische keus zijn. De vraag is dan alleen nog: welke systeemcamera?
Een zoeker of niet?
Wil je een systeemcamera, dan zijn er nog een aantal keuzes die je moet maken om de juiste camera voor jou te vinden. De eerste vraag is of de camera wel of geen zoeker moet hebben? Fotografeer je het liefst met de camera een stuk voor je, alsof het een smartphone is, dan heb je niet perse een zoeker nodig. Camera’s zonder zoeker zijn allemaal van het ‘spiegelloze’ type en bij vrijwel alle fabrikanten zijn het de meest compacte en goedkope modellen. Maar misschien kijk je liever wel door een zoeker, omdat je dan minder last hebt van zonlicht op het scherm of omdat je dankzij de instelbare dioptrie-instelling van de zoeker geen leesbril nodig hebt om het beeld scherp te kunnen zien. Wanneer je een camera met een zoeker wilt, is de vraag: wordt het een spiegelloze camera of een spiegelreflex? De duurdere spiegelreflexcamera’s hebben heldere zoekers met een vergroting van rond de 0,7. Goedkopere modellen met een APS-C sensor komen meestal niet verder dan ongeveer 0,5x. Bij spiegelloze camera’s worden vaak extra lensjes gebruikt om het zoekerbeeld groter te maken. Er zijn spieggelloze instapmodellen met vrij kleine zoekers of zoekers waabij je de beeldpuntjes nog ziet, maar de zoekers van veel nieuwe modellen kunnen qua grootte wedijveren met die van de duurste spiegelreflexcamera’s en hebben voldoende resolutie zodat het beeld er heel natuurlijk en helder uit ziet. Vind je dit belangrijk, kijk voor aanschaf dan even naar de specificaties van de zoeker. Overigens hoef je bij camera’s met een zoeker die zoeker natuurlijk niet altijd te gebruiken. Iedere moderne camera heeft een scherm waarop je tegenwoordig het beeld live kan bekijken. Wel stellen de meeste spiegelreflexcamera’s beter scherp wanneer je de zoeker gebruikt dan het scherm. Dus wil je ook vaak het scherm gebruiken om te fotograferen, kies dan liever een model zonder zoeker of een goede spiegelloze camera met zoeker.
[widgetkit id=”538″]
{insertgrid=440}
{insertgrid=441}
{insertgrid=442}
Een spiegelreflex?
Een tweede belangrijke keus is die voor een spiegelreflex of een spiegelloze camera. Spiegelreflexcamera’s bestaan al heel lang. Het voordeel van een spiegelreflexcamera is dat je via een prisma en een spiegel direct door je objectief naar je onderwerp kijkt. Het beeld is helder en er is geen enkele vertraging. De zoekers van de betere spiegelreflexcamera’s zijn mooi groot en contrastrijk en veel fotografen willen niks anders. Goedkopere spiegelreflexcamera’s hebben echter vaak een goedkopere constructie zonder echt prisma. Dit geeft een donkerder en kleiner zoekerbeeld dat je het gevoel kan geven door een tunnel te kijken. Er zit dus nogal wat verschil tussen de ene spiegelreflexcamera en de andere op dit punt. Een andere reden voor fotografen om voor een spiegelreflex te kiezen is de uitstekende autofocus. Dat geldt nog steeds voor de topmodellen. Wie een camera zoekt voor razendsnelle actiefotografie is op dit moment nog steeds het beste uit met een dure spiegelreflex als de Canon 1D X of Nikon D5. Spiegelloze camera’s ontwikkelen zich zo snel dat dit verschil over enige jaren misschien wel helemaal verdwenen is. In de goedkopere prijsklassen zijn er nu al spiegelloze camera’s die onder bepaalde omstandigheden beter scherpstellen dan even dure spiegelreflex modellen. Een derde reden om voor een spiegelreflex te kiezen is dat de twee grootste merken, Canon en Nikon, voor hun fullframe modellen een enorme keus aan objectieven hebben. Daar kunnen andere merken nog niet aan tippen. Kies je echter voor een spiegelreflexcamera met een APS-C sensor, dan is de keus aan objectieven die speciaal voor deze camera’s zijn gemaakt veel kleiner en bieden sommige spiegelloze merken juist weer meer keus.
Of spiegelloos?
De moderne spiegelloze systeemcamera met elektronische zoeker en autofocus bestaat pas sinds 2008, toen Panasonic met de G1 op de markt kwam. Deze compacte micro Four Thirds camera heeft veel navolging gekregen. Panasonic en Olympus maken beide een uitgebreide reeks micro Four Thirds camera’s en objectieven. Fuji heeft een heel spiegelloos APS-C systeem op de markt gezet en Sony maakt niet alleen spiegelloze camera’s in APS-C, maar sinds een paar jaar ook in fullframe. En sinds kort is zelfs het merk met de oer-spiegelloze systeemcamera, de Leica M, overstag. Met de SL heeft ook Leica nu een moderne systeemcamera met elektronische zoeker, autofocus en een grote fullframe sensor. Welke voordelen biedt het weglaten van de spiegel? Het maakt ten eerste de camerabody’s kleiner en lichter. Door het weglaten van de spiegel en het prismahuis zijn de body’s vooral veel platter. Hierdoor kunnen ook de objectieven compacter worden ontworpen. Dat verschil zie je vooral bij groothoek en standaardobjectieven. Bij tele’s is het verschil minder groot. Ten tweede maken spiegelloze camera’s als ze een zoeker hebben gebruik van een elektronische variant. Ook bij de modellen die lijken op een spiegelreflex kijk je niet direct door het objectief naar buiten, maar kijk je in feite op een soort televisiescherm naar het beeld dat door de sensor wordt opgenomen. Het voordeel is dat je heel veel informatie van de sensor meekrijgt. Je ziet bij benadering de kleuren van je uiteindelijke opname en of het beeld te licht of te donker is. Het is dus ‘WYSIWYG’, ofwel: what you see is what you get. Fotograaf je op een hele donkere plek, dan kan een elektronische zoeker het beeld ook helderder maken, zodat je nog steeds goed kunt zien wat je in beeld krijgt. Elektronische zoekers bieden dus veel gebruiksgemak voor zowel beginnende als gevorderde fotografen. Ten derde kan je met spiegelloze modellen gemakkelijker filmen. Je hebt daarbij de keus om het beeld op het scherm of in de zoeker te bekijken. Hebben spiegelloze camera’s ook nadelen? De eerste spiegelloze systeemcamera’s hadden die zeker. Vooral de autofocus was in 2008 niet heel snel. Dat is voor de nieuwste modellen al lang geen probleem meer. De autofocus is voor de meeste vormen van fotografie tegenwoordig gewoon meer dan goed genoeg en een paar modellen zoals de nieuwe Sony A6300 zijn inmiddels zo snel dat je er ook redelijk goed actie mee kan fotograferen. Een bijkomend voordeel is dat je die snelle autofocus ook kan gebruiken in combinatie met het scherm, iets dat bij veel spiegelreflexen niet het geval is. De vertraging in het doorgeven van het zoekerbeeld wordt ook steeds korter en ligt tegenwoordig op ongeveer 5 milliseconde. Hierdoor verdwijnt ook dit nadeel van elektronische zoekers ten opzichte van spiegelreflexen. Eén nadeel van spiegelloze camera’s blijft. Omdat alles elektronisch is, verbruiken ze meer stroom dan spiegelreflexen. Laat je de camera continue aan staan, dan doe je geen hele dag met een accu. Voor veelschieters is dit vaak echter goed op te lossen met een extra accu. En zet anders de camera even uit wanneer je hem niet gebruikt.
Video
Een fototoestel moet tegenwoordig niet alleen goed kunnen fotograferen, maar ook kunnen filmen. Waar je tien jaar geleden nog een aparte videocamera mee moest nemen om wat te kunnen filmen, verwachten we tegenwoordig dat we dat net zo goed kunnen met ons fototoestel. Canon heeft met de EOS 5D Mark II de trend gezet. Tegenwoordig zijn het vooral de spiegelloze camera’s van Panasonic en Sony die het meeste bieden op het gebied van video, zowel voor de beginner als de professional. Full-HD, 1920×1080 pixels, is inmiddels standaard, maar deze twee merken bieden ook veel keus in (betaalbare) 4K video. Wil je graag uit de hand filmen, dan is een goede beeldstabilisatie erg belangrijk. Olympus scoort op dit punt ook heel goed dankzij de uitstekende ingebouwde 5-assige beeldstabilistatie. Als video belangrijk voor je is, kies dan voor een model met een scherm dat op zijn minst kan kantelen. Nog beter is het als het scherm kan kantelen en draaien, dat geeft veel meer vrijheid in het vasthouden en stilhouden van de camera. Verder zijn functies als zebra’s en focus peaking handig. Zebra’s laten je zien welke stukken van het beeld overbelicht worden. Focus peaking laat zien waar je op scherp stelt. Voor high-end professionals komen daar nog log-profielen bij. Die leveren hele zachte beelden waar je veel aan kan nabewerken. Het nadeel van log-profielen is wel dat de bestanden onbruikbaar zijn zonder nabewerking.
Draadloos
Om je foto’s meteen te kunnen delen op Facebook, Instagram of Twitter heb je een wifi verbinding tussen je camera en je smartphone nodig. Vrijwel alle moderne camera’s zijn inmiddels voorzien van ingebouwde wifi. Steeds meer camera’s hebben daarnaast ook bluetooth en NFC om makkelijk contact te maken met de smartphone. Alleen bij goedkope aanbiedingen van camera’s die al wat ouder zijn, moet je goed opletten of je een draadloze verbinding tussen je smartphone en de camera kan maken.
Doorgroeien?
“Volgende aflevering: Wat is de beste budget camera (tot € 500,00)?”
Als je een systeemcamera koopt, dan ga je er van uit dat je daar natuurlijk de objectieven van je eigen merk op kan gebruiken. Fabrikanten als Sigma, Tamron en Tokina vergroten de keus dan nog eens door objectieven aan te bieden met verschillende bajonetvattingen. Sommige cameramerken hanteren echter meer dan een bajonetvatting. Sony heeft een A- en een E-bajonet. De objectieven voor de al langer bestaande A-vatting kunnen met een adapter op de E-bajonet gebruikt worden. Maar omgekeerd gaat dat niet. Canon heeft spiegelloze modellen met een M-vatting, zoals de M3 en de nieuwe M5. Met behulp van adapters passen daar alle Canonobjectieven op. De spiegelreflex modellen hebben een EF-vatting. Objectieven speciaal voor de Canon M-camera’s kunnen daar niet op. Voor de spiegelreflexcamera’s met een APS-C sensor maakt Canon EF-S objectieven, en deze kunnen weer niet op de fullframe spiegelreflexcamera’s. De standaardzoomobjectieven die bij instapmodellen als de 1300D of 750D worden geleverd, passen dus niet op een 6D of 5D. Hou daar rekening mee bij de aanschaf van een instapmodel, als het je bedoeling is om later door te groeien naar een duurdere camera. Olympus en Panasonic maken allebei objectieven met een micro Four Thirds vatting die onderling uitwisselbaar zijn. Dat zorgt ervoor dat je heel veel keus hebt binnen dit systeem. En wil je graag flexibel blijven, dan ben je met een spiegelloze camera sowieso goed uit. Via adapters kan je veel spiegelreflex objectieven vrij goed gebruiken op modellen van Sony, Panasonic en Olympus, vaak zelfs met behoud van autofocus en beeldstabilisatie.
Werk mee aan CSR
Wij helpen jou, help jij ons? Het maakt ons niet uit welke camera of lens je koopt. Zolang je dat maar doet via een van de links naar on-line shops in dit artikel. Als je dat doet, help je ons om CameraStuffReview mogelijk te maken.
