De nieuwe Sigma 56mm f/1.4 DC DN is een heerlijk compacte en lichtsterke tele voor APS-C en MFT

Sony heeft voor zijn spiegelloze camera’s met APS-C sensor de afgelopen jaren weinig nieuwe objectieven uitgebracht. Dat is wel begrijpelijk omdat er veel objectieven voor fullframe moesten worden ontworpen, maar voor gebruikers van camera’s als de A6500 en de A6300 ook wel teleurstellend omdat de keus aan echt mooie lenzen voor deze camera’s niet groot is. Natuurlijk kan je de full frame objectieven gebruiken, maar de lichtsterke versies zijn groot en stevig geprijsd. Gelukkig is er Sigma. Die maakt inmiddels al twee mooie lichtsterke objectieven voor de APS-C modellen van Sony en de Micro Four Thirds camera’s van Panasonic en Olympus. Nu is er dan ook een 56mm f/1.4. Op de Sony’s komt dit overeen met een 85mm op kleinbeeld. Dat is een mooi brandpunt voor portretfotografie. En dankzij de hoge lichtsterkte van f/1.4 kan je er ook opnames mee maken met een mooie achtergrondonscherpte. Op Micro Four Thirds werkt deze 56mm zelfs als een lichtsterke 112mm telelens.  Daarmee is het een van de weinige echte 2x tele’s met autofocus voor dit systeem. Alleen dat al maakt dit objectief best bijzonder. Portretlenzen als de 42,5mm van Panasonic zitten toch nog vrij dicht tegen standaardobjectieven aan en doen niet heel veel als je een onderwerp dichterbij wilt halen dat iets verder van je af is. De Sigma is daar beter voor geschikt en tegelijk is hij nog net kort genoeg om er portretten mee te maken op een mooie afstand van je model.

Bouw en autofocus

De Sigma 56mm f/1.4 DC DN is een objectief uit de Contemporary serie. Het is een mooi compact en licht objectief. Het is met een lengte van 66,5 mm iets korter  dan bijvoorbeeld de 55mm f/1.8 van Sony, maar wel een halve stop lichtsterker.  Voor een APS-C objectief is het gewicht redelijk, met 270 gram. Kijken we naar MFT, dan hang het een beetje af van waar je deze lens mee vergelijkt. Er zijn 45mm f/1.8 objectieven die veel lichter en kleiner zijn, maar ook f/1.2 objectieven die weer groter en zwaarder zijn. De Sigma zit daar heel mooi tussen in. Het objectief heeft een HSM-motor voor snelle en vloeiende scherpstelling. De autofocus is ook geruisloos en dat is mooi voor videowerk. Het optisch ontwerp omvat 10 elementen in 6 groepen. Een van de lenselementen is gemaakt van SLD glas, dat een bijzondere brekingsindex heeft en het achterste lenselement is asferisch. Dit alles moet zorgen voor een hoge scherpte en weinig aberraties.. Desalniettemin leunt het ontwerp wel op de correctie van de vignettering en de vervorming in de camera. Zou dit ook nog geoptimaliseerd worden in het lensontwerp, dan zou de lens veel groter en zwaarder moeten worden en dat zou niet passen bij de camera’s waar dit objectief voor ontwikkeld is.Het objectief heeft pakkingen om stof en vocht buiten te houden. Aan de achterzijde is het voorzien van een extra rubber ring rond de bajonet om de aansluting op de body af te dichten. De behuizing is voor het grootste deel gemaakt van hoogwaardig kunststof, maar de bajonet is van brons. Voor het objectief is Sigma’s Mount Conversion beschikbaar, wat betekent dat je de vatting kan laten vervangen als je wisselt van systeem.

Lichtafval, overstraling en vervorming

Als de Sigma 56mm f/1.4 DC DN een punt heeft waarop het niet perfect presteert, dan is het de vervorming. In raw is die namelijk met ruim 3,5% kussenvormig vrij hoog. En dat is dan nog op een kleinere MFT sensor. Op APS-C hebben we hem nog niet gemeten, maar we vermoeden dat het dan nog iets meer zal zijn. Fotografeer je in jpeg dan rekent de camera die vertekening voor je weg en schiet je in raw, dan kan de software dat voor je doen. In beide gevallen hou je dan een nauwelijks waarneembare hoeveelheid kussenvormige vertekening over. Moderne objectieven zijn ontworpen om gebruik te maken van deze correcties en we zien tegenwoordig dat het wegrekenenen van de vertekening vrijwel geen gevolgen heeft voor de scherpte. De hoge vervorming in raw is dus niet meer dan een leuk weetje. Voor de beeldkwaliteit is het eigenlijk niet van belang en in het eindresultaat zijn de opnames prachtig recht.

Ondanks de hoge lichtsterkte is de lichtafval van de Sigma 56mm f/1.4 DC DN op MFT heel gering. Het objectief wordt hierbij natuurlijk geholpen door het feit dat hij eigenlijk voor APS-C is ontworpen en dus een grotere beeldcirkel heeft dan nodig is voor een MFT sensor. Een lichtafval van 0,8 stops in raw op volle opening  is niets om je zorgen over te maken en sommige portretfotografen zullen het misschien zelfs wel jammer vinden dat het niet hoger is. In de jpegs is het met 0,4 stops zelfs op volle opening vrijwel verwaarloosbaar.

beeldkwaliteit

De beeldkwaliteit van de Sigma 56mm f/1.4 DC DN is uitstekend. In raw zien we op volle opening een duidelijk lagere score dan wanneer er 1 of twee stops gediafragmeerd wordt. Maar zodra de in-camera correcties op de jpeg bestanden worden losgelaten, schiet ook de score op volle opening naar hele goede waardes. De hoeken en randen blijven op f/1.4 zelfs maar weinig achter op het centrum. Een of twee stops diafragmeren zorgt dan nog voor een kleine toename van de gemeten scherpte, maar dat zal in de praktijk vrijwel niet zichtbaar zijn. Die scherpte blijft zo goed tot en met diafragma f/8 en zelfs f/11 is nog bruikbaar, al neemt de kwaliteit door diffractie dan al wel een beetje af. Chromatische kleurfouten zijn goed onderdrukt en  het bokeh is op volle opening fraai, zeker voor een MFT objectief. De Sigma 56mm f/1.4 DC DN heeft weliswaar een half stopje minder lichtsterkte dan bijvoorbeeld de Panasonic 42.5mm f/1.2, maar hij heeft ook wel weer een iets langer brandpunt. Het verschil in bokeh tussen beide is hierdoor vrijwel verwaarloosbaar.

Sigma 56mm f/1.4 DC DN IN DE PRAKTIJK

Benieuwd naar de prestaties van de Sigma 56mm f/1.4 DC DN in de praktijk? Klik op de button hieronder en bezoek onze vernieuwde webgallery met praktijkopnames. De beelden kunnen in volle resolutie worden gedownload om op 100% te worden bekeken.

Conclusie test Sigma 56mm f/1.4 DC DN op MFT