Het is een bodydop met een lensje. Of eigenlijk vijf lensjes. De hele dunne, platte en lichte 9mm f/8 fisheye bodydop bevat maar liefst vijf lenselementen in vier groepen, en twee van die vijf elementen zijn asferisch. Dat verwacht je niet in een objectiefje van onder de 100 euro dat eruit ziet als een stukje speelgoed. Met een gewicht van 30 gram en een plastic schuifje om het ding te openen is de eerste indruk: lollig. Maar het kan nooit wat zijn. Toch?
Maak eens wat foto’s met de Fisheye Body cap en je komt er snel achter dat dit piepkleine fisheye objectiefje onvermoede kwaliteiten heeft. Het centrum is gewoon echt scherp en alles tot aan de uiterste randen is goed. Alleen die laatste stukjes aan de zijkant zijn iets minder en de hoeken worden wat zacht. Maar onbruikbaar wordt het nooit. Er is in de hoeken ook duidelijk wat chromatische aberratie te zien. Het objectief heeft een namelijk een vast diafragma van f/8 en geen elektronische koppeling met de camera. Lensfouten worden dus niet door de camera weggewerkt. Die chromatische aberratie krijg je er in Lightroom echter zo uit. Zo goed als een echte (veel duurdere) fisheye is de Olympus bodydop niet, want die zijn meestal van hoek tot hoek scherp. Maar voor dit geld levert het betere beelden dan je zou verwachten. Wat in vergelijking met een een echte fisheye ook opvalt is dat de beeldhoek wat kleiner is. Ik schat zo’n 140 graden, waar een echte fisheye gewoonlijk 180 graden heeft.
Architectuur met een fisheye?
Corrigeer je de 9mm Fisheye in Lightroom met het profiel voor de Sigma 10mm fisheye dan ben je de vertekening kwijt.
Zo’n fisheye heeft natuurlijk een flinke vertekening. Dat hoort erbij en is ook een reden waarom je zo’n objectief koopt. Maar die vertekening kan je wegrekenen. Dat kan bijvoorbeeld met een gratis plugin als Hugin (aanbevolen instellingen: Focal length: 9mm, Focal length multiplier: 2.2, projection: architectural), maar het kan ook gewoon in Adobe Lightroom of Camera Raw. Kies dan bij de profielen voor de Sigma 10mm fisheye. Dat rekent heel snel af met de vertekening. Vergeet niet om dan meteen in hetzelfde tabblad de correctie voor chromatische aberratie aan te vinken. Door de correcties valt een deel van het beeld weg. Dat zijn de buitenste delen waar de kwaliteit toch het minste is. Wat je over houdt is een beeld dat veel ruimer is dan je krijgt met een gewone 9 mm groothoek. Het zit meer ergens tussen de 7 en 8mm in. En de kwaliteit is heel behoorlijk. Indien nodig kan je het beeld nog wat extra op smaak brengen met wat contrast en clarity zodat het wat ‘pop’ krijgt. Hoe goed is dan zo’n onvertekende opname met de 9mm Fisheye Body Cap? We namen de proef op de som met een opname van Station Noord in Rotterdam. Na het wegwerken van de vertekening in Adobe Camera Raw en het profiel voor de 10mm Sigma, openden we de opname in Photoshop voor wat transformaties. Een minuutje spelen met ‘skew’ en ‘scale’ leverde zowaar een zuivere architectuurfoto op. Mooi rechtop en (bijna) van hoek tot hoek scherp. Dat is meer dan goed voor een plastic bodydop met wat glas er in. Het is bijna onvoorstelbaar.
De Panasonic 7-14 mm f/4 heeft op 9mm een duidelijk kleinere beeldhoek dan de gecorrigeerde Olympus 9mm Fisheye.
Ga je nog een stap verder door het beeld in Photoshop recht te zetten, dan kan je zelfs heuse architectuurfoto’s maken met de Olympus 9mm Fisheye Body Cap.
Dopje dicht..