De Canon RF-S 18-150mm F3.5-6.3 IS STM is een licht en handig objectief.

Introductie

De Canon RF-S 18-150mm F3.5-6.3 IS STM is het tweede objectief voor de APS-C camera’s van Canon met R-vatting. Dit objectief komt op een APS-C camera overeen met een 29 tot 240mm op kleinbeeld. Die 29mm wordt veroorzaakt doordat de APS-C sensoren van Canon iets kleiner zijn dan die van Nikon en Sony. Op die camera’s zou een objectief als dit beginnen bij 27mm equivalent. Voor groothoek maakt dat zichtbaar verschil. Het zou dus mooi zijn geweest als dit objectief bij 16 of 17mm zou zijn begonnen. De Canon RF-S 18-150mm F3.5-6.3 IS STM heeft wel een fijn bereik in het telegebied.

Het optisch ontwerp is gelijk aan dat van de EF-M 18-150mm F3.5-5.6 IS STM. Toch zijn er wel kleine verschillen. Zo is de maximale vergrotingsmaatstaf hoger (0,44x op 50mm bij de RF-S tegen 0,31x op 150mm voor de EF-M) en is de beeldstabilisatie goed voor 4,5 stops en dat is een halve stop beter dan bij de EF-M versie. In combinatie met de ingebouwde stabilisatie van de EOS R7 of R10 is de stabilisatie zelfs goed voor een winst van 6,5 stops. Hierdoor heb je niet snel meer een statief nodig en is ook de wat lage lichtsterkte van F6.3 (al vanaf 60-65mm) niet snel een probleem. Het objectief is licht en samen met bijvoorbeeld de EOS R10 heb je hiermee een set van nog geen 800 gram. Hierdoor is het een heel fijne vakantiezoom of objectief gewoon voor algemeen gebruik.

Bouw

De Canon RF-S 18-150mm F3.5-6.3 IS STM is heel licht voor een zoom met dit bereik. Natuurlijk wil dat zeggen dat de behuizing grotendeels uit kunststof bestaat. Dat geldt zelfs voor de bajonet. Als je inderdaad een objectief als dit koopt om het niet al te vaak te verwisselen, dan is dat niet zo’n probleem. Een kunststof bajonet is meer dan sterk genoeg voor een lichtgewicht objectief als dit en bij normaal gebruik zal de slijtage meevallen. Het objectief heeft weinig bedieningselementen. Het heeft control ring, een programmeerbare ring met een diamantpatroon die bij handmatige instelling als scherpstelring functioneert. De zoomring neemt het grootste deel van het objectief in beslag en is door zijn breedte niet te missen. Het objectief heeft geen andere schakelaars of knoppen.

Het optisch ontwerp bestaat uit 17 lenzen in 11 groepen. Het objectief bevat 2 asferische lenzen en 1 lens van UD glas. Dat is glas met een hele lage brekingsindex. De lensoppervlakken zijn voorzien van Canon’s Super Spectra Coating. De Canon RF-S 18-150mm F3.5-6.3 IS STM heeft 7 diafragmalamellen en de filtermaat is 55mm.

Scherpstelling

Voor de scherpstelling gebruikt de Canon RF-S 18-150mm F3.5-6.3 IS STM een STM-motor. Die zorgt voor een soepele en vrijwel geluidloze scherpstelling en op een licht objectief is de snelheid ervan ook goed. De STM motor ondersteunt Full Time Manual Focusing, maar niet bij serieopnames, alleen in One Shot. Volledig handmatige scherpstelling kan naar keuze lineair of niet lineair worden ingesteld en er is zelfs de mogelijkheid (in ieder geval op de  EOS R7) om te kiezen tussen een lange of een korte scherpstelslag voor meer precisie of meer snelheid. Dat is allemaal heel fraai, maar de scherpstelring is wel smal en zit vrij ver naar voren. De kortste instelafstand is 17 centimeter en de maximale vergroting is 0,44x op 50mm. Dat is al bijna macro en dat maakt dit objectief extra veelzijdig.

Beeldkwaliteit

De MTF-curves van de Canon RF-S 18-150mm F3.5-6.3 IS STM komen behoorlijk overeen met die van de EF-M 18-150mm F3.5-6.3 IS STM. Dat is niet zo vreemd, omdat ze hetzelfde optisch ontwerp lijken te delen. In de praktijk vallen de resultaten niet tegen, zolang je tenminste geen L-serie kwaliteit verwacht. Natuurlijk fotografeer je tegenwoordig met alle lenscorrecties aan. Op 18mm zie je anders best wat tonvormige vertekening en op 150mm een beetje kussenvormige vertekening, maar de lenscorrecties rekenen daar aardig mee af. Op 18mm blijft maar een klein beetje tonvormige vertekening over, enkel waarneembaar als je rechte lijnen langs de zijkant hebt lopen. Ook zonder de lenscorrecties aan valt de lichtafval overigens nog wel mee. Dat hebben we bij andere moderne objectieven echt wel erger gezien.

Op 18mm is de centrumscherpte uitstekend, zelfs op de veeleisende EOS R7 met 33 megapixel, maar blijven de hoeken toch wel wat achter. Die worden iets beter met wat diafragmeren, maar de scherpte wordt nooit helemaal egaal over het hele beeld. Op 50mm zag de scherpte op ons testexemplaar er beter verdeeld uit, met best fraaie hoeken al op volle opening. Dan hebben we het natuurlijk al wel over minimaal F5.6. Kleine verlopen van de scherpte die het gevolg kunnen zijn van een scherpteveld dat niet helemaal vlak ligt, vallen hierdoor al in de scherptediepte weg. Op 150mm zakt de scherpte weer een klein beetje in, vergeleken met het middenbereik, maar de resultaten zijn nog altijd wel behoorlijk. Chromatische aberraties zijn er wel, maar worden door de lenscorrecties grotendeels onderdrukt.

Bokeh is door de lage lichtsterkte niet echt een reden om dit objectief te kopen, al kan je wel een onscherpe achtergrond krijgen als je onderwerp maar dichtbij genoeg is. Door de korte instelafstand van 17cm lukt dat zelfs op 18mm. De grootste diafragmaopening van F3.5 krijg je op 18mm en alleen op 18mm. Direct daarna wordt het objectief al F4 en op 50mm zit je al op F5.6. Vanaf net iets meer dan 60mm en langer schiet je alles op minstens F6.3. Dankzij de goede beeldstabilisatie kan je gelukkig gemakkelijk van wat langere sluitertijden gebruik maken. De RF-S 18-150mm presteert op dit gebied al iets beter dan de oudere EF-M versie. Maar het is vooral de mogelijkheid om de stabilisatie van het objectief te combineren met die van de R-serie camera’s dat echt verschil maakt. De APS-C M-camera’s hadden namelijk geen stabilisatie in de body zitten en dus was je daarbij geheel afhankelijk van de stabilisatie in het objectief. In combinatie met bijvoorbeeld de stabilisatie in de Canon EOS R7 is de stabilisatie duidelijk beter dan het wanneer je alleen de stabilisatie van het objectief gebruikt.

Overstraling is over het algemeen niet zo’n probleem en de Super Spectra Coating van Canon doet op dit punt goed zijn werk. Zelfs met de zon vol in beeld kregen we nauwelijks last van overstraling. Zonnesterren zijn mogelijk als je flink diafragmeert, maar dan kom je ook al snel in het gebied waar je door diffractie wat scherpte gaat verliezen. De zonnesterren hebben door het 7-bladig diafragma 14 punten. In de groothoekstand zijn ze duidelijk beter en scherper dan wanneer je inzoomt.

Conclusie test Canon RF-S 18-150mm F3.5-6.3 IS STM