Review Panasonic Lumix G9 II – Nieuw topmodel in Micro Four Thirds

De Lumix G9 II is de nieuwe topcamera voor Micro Four Thirds fotografen. Maar de camera is tegelijk ook een van de beste videocamera’s in zijn segment.

Introductie Panasonic Lumix G9 II

Panasonic heeft voor beeldmakers die een topcamera zoeken met een Micro Four Thirds sensor twee lijnen. De GH-serie is vooral bedoeld voor filmers, de G9 is een model waarmee het merk vooral mikt op fotografen. Met de GH-modellen kan je ook goed fotograferen. De laatste generatie in de GH-serie, de GH6, was dankzij de nieuwe 25 megapixel sensor zelfs extra interessant voor fotografen vanwege de iets hogere resolutie dan je met andere modellen kon krijgen. Logisch dat er ook een nieuwe G9 moest komen met deze sensor. De eerste G9 stamt uit 2017. Dat is een vrij lange staat van dienst. De Lumix G9 kon zolang mee doordat Panasonic de camera via firmwareupdates in de afgelopen jaren flink wat nieuwe functies heeft gegeven. Maar aan alles komt een uiteindelijk een eind. De Lumix G9 II is heeft naast de nieuwe sensor met meer resolutie nog een functie die niet meer via een firmwareupgrade was toe te voegen: fasedetectie AF. Daarmee kan de camera de concurrentie met andere merken volledig aan.

Bouw en bediening

De Lumix G9 II is niet zomaar een G9 met wat nieuwe mogelijkheden. De camera heeft een nieuwe body gekregen. De Lumix G9 II heeft nu veel weg van een iets kleinere Lumix S5 II, de nieuwste kleinbeeldcamera van Panasonic. De Lumix G9 II oogt hierdoor weer lekker fris en modern. De camera is kleiner dan de originele G9, maar nog altijd groter dan bijvoorbeeld de OM-1van OM System. De eerste G9 had een top LCD. Dat is verdwenen op de Lumix G9 II. Daar staan betere bedieningswielen en een betere joystick tegenover en een aparte draaiknop voor continueopnames. De Lumix G9 II heeft aan de linkerzijde een grote HDMI aansluiting, een snelle 10 Gbps USB-C poort met PD (Power Delivery) en aansluitingen voor een microfoon en een koptelefoon. Rechts zitten twee UHS II SD kaartsleuven. De accu is dezelfde als in de Lumix S5 II. Daarmee haalt de camera 390 opnames volgens de CIPA norm. In de praktijk zullen dat er wel meer zijn, maar het is wel een stuk minder dan bijvoorbeeld de OM-1 haalt.

De zoeker is vrijwel onveranderd met 3,68 megapixel en een 0,8x vergroting. Dat is minder dan de OM-1. Het scherm heeft de standaard grootte van 7,6cm en een redelijke 1,84 megapixel resolutie.

Beeldkwaliteit

De beeldkwaliteit van de Lumix G9 II is op papier iets beter dan van de G9, dankzij de nieuwe sensor die 5 megapixel meer heeft dan de oude. Dat is 25% en dat zou je in de praktijk net kunnen gaan zien. Voor fotografen die veel moeten croppen omdat ze kleine onderwerpen in de natuur fotograferen, zijn die extra megapixel natuurlijk ook welkom. De pixels zijn hierdoor wel iets kleiner geworden, wat kan zorgen voor een tikje extra ruis op de allerhoogste gevoeligheden. Voor wie 25 megapixel nog niet genoeg is, heeft de Lumix G9 II een high res mode waarmee uit de hand 100 megapixel opnames kunnen worden gemaakt. Panasonic heeft een van de beste hand held high res systemen, en kan zelfs voor bewegende onderwerpen in het beeld corrigeren. Dat maakt deze optie echt bruikbaar.

Video

De Lumix G9 II zou vooral een camera moeten zijn voor fotografen. Voor filmers heeft Panasonic immers de Lumix GH6. Toch zijn de videomogelijkheden opvallend goed en bijna gelijkwaardig aan die van de Lumix GH6. De Lumix G9 II kan filmen in 4K en Cinema 4K in 4:2:2 10 bit tot 60 beelden per seconde, in 4K120p in slowmotion en zelfs in open gate in 5,8K. In open gate neemt de camera het hele sensorbeeld op. Dat kan later naar eigen inzicht worden aangesneden. Uiteraard kan dat in V-log en is het gebruik van LUT’s mogelijk. Net als de GH6 heeft de G9 II een Dual Output mode die het dynamisch bereik vergroot. De Lumix G9 II kan zelfs video direct wegschrijven naar een SSD via de USB-C poort, net als bijvoorbeeld de Lumix S5 II. Eigenlijk een van de weinige dingen die de G9 II niet heeft ten opzichte van de GH6 is de extra koeling van de GH6.

Autofocus

Fasedetectie autofocus is wat de Lumix G9 II onderscheid van eerdere Lumix modellen. Hoe goed Panasonic zijn op contrastdetectie gebaseerde DFD-autofocussysteem ook heeft gekregen de afgelopen jaren, helemaal perfect werd het niet. Tijdens het filmen met autofocus en het volgen van snelbewegende onderwerpen tijdens het fotograferen, wilde het DFD-systeem nog weleens afdwalen. In de Lumix S5 II hebben we al kennis kunnen maken met de fasedetectie-autofocus van Panasonic. Het is een hybride systeem dat fasedetectie gebruikt om snel in de juiste richting scherp te stellen en contrastdetectie voor de laatste fijnafstellingen. Dit is hoe de meeste andere merken het ook doen. Wat opviel op de Lumix S5 II was hoe goed het werkt en hoe weinig verschil je merkt tussen het Panasonic systeem en dat van concurrenten. Dat is bijzonder omdat je zou kunnen zeggen dat de fasedetectie AF op de S5 II een eerste generatie systeem is. Maar kennelijk hebben ontwikkelaars bij Panasonic hun huiswerk goed gedaan. De Lumix G9 II heeft met zijn kleinere sensor een nog iets snellere uitlezing van data dan de S5 II en we rekenen erop dat de autofocus minstens zo goed en misschien nog wel iets beter werkt.

Bijzondere functies

De Lumix G9 II zit vol met bijzondere functies. Veel daarvan zijn videogerelateerd. Voor fotografen kan de snelle burstmodus een reden zijn om de Lumix G9 te kopen. De camera kan opnames maken tot 75 beelden per seconde (zonder AF), maar met autofocus en automatische belichting kan je met de elektronische sluiter een hele respectabele 60 beelden per seconde halen in raw+jpeg. De camera houdt dan dan zo’n 3 seconden vol tot de buffer vol is. Die snelheid is ook mogelijk met bijvoorbeeld de OM1 van OM-System. Maar de OM-1 kan dat enkel met een klein aantal PRO-objectieven en niet eens met alle nieuwe PRO-objectieven zoals de compacte 12-45mm F4 PRO of de 40-150mm F4 PRO. Met de Lumix G9 II kan het met alle M43’s objectieven, ook met de OM-objectieven waar de OM-1 het niet mee kan. Ook is de buffer van de Lumix G9 II groter, waardoor je in de preburst mode zo’n anderhalve seconde voor het indrukken van de sluiter kan vastleggen en nog zo’n anderhalve seconde erna.

Ten opzichte van de concurrentie

De Lumix G9 II is een camera die de concurrentie met camera’s als de OM-1 van OM-System en de X-T5 van Fujifilm goed aankan. Als het gaat om videomogelijkheden of snelle burstopnames is de G9 II de meerdere van de OM1. In vergelijking met bijvoorbeeld de Fujifilm X-T5 is het een gelijkspel en hebben beide hun sterke punten. Met de Fujifilm kan je met de sluiter en autofocus wat sneller fotograferen (15 beelden versus 10 met de Panasonic), maar met elektronischer sluiter is de Panasonic weer duidelijk sneller. De X-T5 is een bijzonder goede videocamera, met bijvoorbeeld 10 bit 6.2K open gate en 4K60p. De X-T5 kan zelfs actief gekoeld worden. De jarenlange ervaring die Panasonic op filmgebied heeft met de GH-serie werpt echter ook op de G9 II zijn vruchten af. Je moet echter wel behoorlijk ervaren zijn om de voordelen van de G9 II ten opzichte van de X-T5 op waarde te kunnen schatten. De Lumix G9 heeft een kleinere sensor dan bijvoorbeeld de X-T5 (en andere APS-C camera’s als de Sony A6700 en de Canon EOS R10), maar zit inmiddels wel op hetzelfde aantal pixels en met de DR-boost mode kan je in film het kleine verschil in dynamisch bereik redelijk ondervangen. De Lumix G9 heeft verder als voordeel dat het een onderdeel is van het oudste spiegelloze camerasysteem en dat het aantal objectieven dat ervoor beschikbaar is, enorm is.

Conclusie test Panasonic Lumix G9 II