De Samsung 45 mm f/1.8 is een lichtsterke lens met NX-vatting, bedoeld voor de APS-C formaat systeemcamera’s van dat merk. Het bijzondere aan dit objectief is niet alleen dat het een relatief lichtsterk objectief met een vaste brandpuntsafstand is, maar ook dat het, met een daarvoor geschikte body, stereofoto’s kan maken. Wij testten de Samsung 2D/3D lens op een Samsung NX300, op dit moment de enige NX-body geschikt voor stereofotografie. Vanzelfsprekend hebben we deze Samsung lens ook getest zoals we dat met een normaal objectief doen, zodat we qua beeldkwaliteit een vergelijking met andere objectieven kunnen maken. |
|
Samsung 45mm f/1.8 2D/3D NX @ Samsung NX 300
|
|
|
|
Bouw |
|
Het objectief is, door de 3D-mogelijkheid, wat dikker en zwaarder dan je misschien voor een vastbrandpuntobjectief zou verwachten. Er moet namelijk ruimte zijn voor de ‘deurtjes’ in het inwendige, waarover later meer. De vormgeving is onberispelijk en past naadloos bij die van de NX-serie, en op de afwerking is ook al niets aan te merken. Zeer mooi. De lens beschikt over het iFn-systeem, waarmee je bepaalde functies kunt sturen met behulp van de scherpstelring. De gedachte daarachter is dat je die ring toch vrijwel nooit voor het scherpstellen gebruikt, en dat je daarmee de linkerhand ook voor de camerabediening kunt inzetten. Uiteraard is er een witte en een zwarte versie. |
{insertgrid ID = 288} |
Stereo-effect met maar één lens! |
|
Stereocamera’s bestaan al bijna zolang als de fotografie. Daarbij wordt doorgaans gebruik gemaakt van een camera met twee lenzen naast elkaar, die twee foto’s maakt met iets van elkaar verschillende perspectieven. Ook zijn er sledes waarmee je een camera met één lens tussen twee opnames een stukje kunt verschuiven om hetzelfde effect te bereiken. Met een stero-kijker waarbij elk oog één beeld te zien krijgt, bereik je het stereo-effect. De Samsung stereo-technologie maakt gebruik van het principe dat de onscherpe delen van het beeld iets van plaats verschillen wanneer je de linker- of de rechterhelft van de lens gebruikt. Hetzelfde principe als bij de fasedetectie-autofocus. |
![]() |
De 45 mm lens heeft een schakelaar waarmee je (alleen op de NX300, niet op de andere NX modellen!) tussen 2D en 3D heen en weer kunt schakelen. In de 2D modus werkt de lens net zoals elke ander vastbrandpunt objectief. In de 3D modus schuiven er vanuit de zijkant van het objectief twee transparante schermpjes naar binnen. Die kunnen electronisch ondoorzichtig gemaakt worden. Door eerst een opname te maken met geblindeerd ‘rechter’ schermpje en daarna een met geblindeerd ‘linker’ schermpje krijg je twee opnames met verschillend perspectief. De stereo-basis is uiteraard niet groot, want de lensopening is nog geen twee centimeter. Het principe werkt ook bij film, omdat de schermpjes razendsnel (60 per seconde) veranderd kunnen worden van ‘open’ naar ‘dicht’ en terug. Het stereo-effect krijg je te zien op een TV-scherm en met een 3D-bril. De TV projecteert afwisselend de linker- en rechterbeelden; de bril loopt synchroon met het scherm en laat je om en om met één oog kijken. Op de foto hiernaast zie je rechts de twee ‘klepjes’ in de lens zitten. Gebruik je de lens in 2D-modus, dan zijn die opgeborgen in het lenshuis. |
![]() |
MPO-bestanden |
|
In de 3D-stand slaat de NX300 van elke opname twee bestanden op: een”normale’ 2D JPEG (dit blijkt bij nadere beschouwing het linker beeld te zijn) en een bestand met .MPO bestandsextensie. Die bestanden kun je in 3D bekijken op een daarvoor geschikte televisie en bijbehorende 3D bril. Niet op de computer! Photoshop wil de MPO-bestanden niet openen; wij probeerden diverse softwareprogramma’s en ‘kraakten’ de bestanden uiteindelijk met StereoPhoto Maker (gratis te downloaden via Chip.de). Er blijken twee JPEG’s in elk MPO-bestand te zitten, waarvan het ‘linkerbeeld’ identiek is aan het JPEG-bestand dat de camera opslaat. Het grootste beeldformaat is 2688×1512 pixels (4,1 MP). Het MPO-bestandsformaat is een zogenaamde open standaard, die in principe door alle fabrikanten gebruikt kan worden. Het converteren van de twee JPEG’s tot een 1920×1080 pixel TV-beeld gebeurt pas in de televisie. Of de NX300-bestanden ook werken in andere 3D-TV’s dan die van Samsung hebben we niet onderzocht. De manual rept daar ook niet over. De camera neemt bij het fotograferen in 3D de controle grotendeels over. Alle opnames worden gemaakt bij f/6,0. Dat is geen ‘echt’ diafragma; doordat je steeds maar de helft van het lensoppervlak gebruikt, verlies je direct al een stop, en de lichtdoorlaatbaarheid van de deurtjes zal ook geen 100% zijn. |
![]() |
Wij fotografeerden de electronische stopwatch op ons computerscherm. Zet je de twee JPEG’s naast elkaar, dan blijkt dat het tijdsinterval tussen de twee opnames ongeveer 30 milliseconden bedraagt. Zie het plaatje rechtsboven. Door dit korte interval kun je niet al te sterk bewegende ondewerpen nog in stereo vastleggen. Ook maakten we een shot van het verlichtingsarmatuur boven onze werkplek, met als achtergrond een witte vitrage (hiernaast en rechtsonder). Duidelijk is te zien dat de positie van de lichtbak ten opzichte van de plooien van het gordijn bij de twee opnames iets verschilt. Dat verschil geeft dus het stereo-effect. Het is, gezien de kleine stereo-basis, alleen goed waarneembaar bij objecten op korte afstand.
|
![]() |
Of het stereo-effect bij ‘still-fotografie’ de moeite waard is? We weten het niet. Op het TV-beeld oogt het plaatje enigszins brokkelig, het is uiteraard sterk gecomprimeerd omdat een TV-scherm nu eenmaal niet zoveel beeldpixels bevat. Ook ben je gebonden aan een horizontaal beeldformaat. De echte winst bij het werken in 3D zit ‘m waarschijnlijk bij het filmen, maar dat was geen onderdeel van deze test. |
![]() |
Scherpte |
|
Hoewel de aandacht bij dit objectief ongetwijfeld vooral naar de stereo-optie uitgaat, is het bij normaal (2D) gebruik een zeer goede standaard-lens. Wel is de brandpuntsafstand 45 mm, KB-equivalent 67 mm) misschien niet ieders smaak: te lang voor een all-round objectief of voor landschappen, te kort voor een portretlens. De scherpte verdient het predicaat ‘zeer goed’ mits 2-3 stops wordt gediafragmeerd. Bij volle opening is alleen het centrum echt scherp. En toch wordt zelfs in de uiterste hoeken bij volle opening nog een resolutie van bijna 1500 lijnen per beeldhoogte gerealiseerd. |
![]() |
Lichtafval |
|
De lichtafval (vignettering) is uitermate gering over het volledige bereik, en in de praktijk zo goed als onzichtbaar. In de JPEG-modus wordt zo te zien nog enige vignetteringscorrectie toegepast. | ![]() |
Vervorming |
|
De vervorming is in RAW goed merkbaar, maar in JPEG zeer gering. | ![]() |
Chromatische aberratie |
|
Chromatische aberratie is in jpg bestanden zo goed als afwezig bij alle diafragma’s. |
![]() |
{insertgrid=117} | {insertgrid=118} |
Conclusie Samsung 45mm 3Dtest |
|
![]() |
Gebruik de Lensvergelijker of kijk in ons overzicht van geteste objectieven om dit objectief te vergelijken met andere objectieven.
|
![]() |
{insertgrid ID = 301} |
![]() |
{insertgrid ID = 302} |
Voordelen |
Nadelen |
|
|
{insertgrid=344}{insertgrid=345}{insertgrid=343} |
|
Samsung, hoewel nog maar betrekkelijk kort actief in de fotografiemarkt, slaagt er voortdurend in met vernieuwende producten te komen. Deze 3D lens is daar een voorbeeld van. Alleen al daarom verdient het merk een dikke pluim. Het 3D-principe werkt, hoewel de beedlkwaliteit op een TV-scherm naar onze mening nog wel voor verbetering vatbaar is. Wij zijn niet volledig overtuigd van de toegevoegde waarde van 3D in de fotografie (stilstaand beeld). Waarschijnlijk is het effect veel aantrekkelijker in video. Bij ‘normaal’ 2D-gebruik heb je aan deze 45 mm f/1,8 een uitstekend objectief met de beeldkwaliteit die je bij een vastbrandpunt kunt verwachten. |