| Sigma heeft een ruim assortiment van 5 macrolenzen, die qua brandpuntsafstand uiteen lopen van de Sigma 50 mm macro tot en met de Sigma 180 mm macro. In eerste instantie was er een Sigma 105 mm macro lens zonder ingebouwde beeldstabilisatie te koop. Maar tegenwoordig is de Sigma 105 Macro OS beschikbaar. We hebben dit objectief eerder getest op een Canon 60D en een Canon 5D MK2. We testen prestaties van een objectief op verschillende camera’s, omdat ze mede bepaald worden door de testcamera. Een ketting is zo sterk als de zwakste schakel. De lensprestaties in onze testoverzichten zijn bovendien afhankelijk van de testcamera omdat we lenzen testen met jpg bestanden rechtstreeks uit de camera; een workflow die door veel (misschien wel de meeste) fotografen wordt toegepast. |
|
| Eerder publiceerden we een test van de Sigma 105 mm macro OS op een Canon 5DMK2, met een volformaat sensor, en een test van de Sigma 105 mm macro OS op een Canon camera met een APS-C sensor (Canon 60D). In deze test bekijken we de prestaties van dit objectief in combinatie met een Sigma SD1 Merrill. We kunnen nu al verklappen dat de Sigma SD1 Merrill een hogere resolutie weet te realiseren met de Sigma 105 dan de twee Canons. | |
| Zet je Sigma 105 mm macro OS op een camera met een beeldsensor van het APS-C formaat, dan is het volformaat brandpuntsequivalent 160 mm. De combinatie van een redelijk hoge lichtsterkte en een langere brandpuntsafstand, waardoor de scherptediepte beperkt kan worden, maken het mogelijk om de aandacht op het onderwerp te richten. De onscherpe voor- en achtergrond ziet er heel mooi ‘wollig’ uit. Dit heel kleine schreeuwuiltje (klik op de link voor een 4704 x 3136 versie, of op het plaatje rechts voor een 100% beelduitsnede) kon daardoor mooi in beeld gebracht worden, terwijl er toch voldoende afstand bewaard werd en het uiltje zich op zijn gemak voelde. |
 Sigma 105 mm f/2.8 EX DG OS HSM Macro @ f/5.6 |
Bouw en autofocus |
|
|
Het objectief is gemaakt van een hoogwaardig soort kunststof en de vatting is van metaal. Het geheel voelt degelijk aan en de scherpstelring draait soepel zonder speling. Het objectief wordt inclusief een zonnekap en een – ten opzichte van de Sigma 105 mm lens – wel erg ruim etui geleverd. Op het objectief zitten schakelaars voor de bediening van beeldstabilisatie, keuze tussen AF en handmatig scherpstellen en beperking van het scherpstelbereik. Dat laatste is handig omdat macrolenzen een grote afstandsschaal hebben. Beperking van het scherpstelbereik maakt dat de camera eerder scherp heeft gesteld. |
{insertgrid=288} |
|
Tegenwoordig zie je niet vaak meer een afstandsschaal op een lens. Op deze macrolens zie je, naast de ingestelde afstand in voet en meters, bovenaan ook de afbeeldingsmaatstaf. Een 105 mm telelens heeft bij f/2.8 op korte afstand een zeer beperkte scherptediepte. Daardoor valt het sneller op als je niet precies op het goede punt hebt scherp gesteld. De bovenstaande opname het schreeuwuiltje is daar een voorbeeld van. Ik mikte op het oog, maar die ligt zelfs bij f/5.6 duidelijk achter het scherpste punt. |
 |
Lichtafval |
|
| Bij volle opening kan een beetje lichtafval van de Sigma 105 mm zichtbaar zijn als je een egaal blauwe lucht fotografeert. Maar een macro objectief wordt meestal gebruikt voor een ander onderwerp en zelden bij volle opening.
In de praktijk hoef je dus bij het gebruik van de Sigma 105 mm Macro OS op een camera met een APS-C sensor geen rekening te houden met lichtafval. De lichtafval, uitgedrukt in stops, is bij alle diafragma’s erg laag. Hier zie je één van de voordelen als je een objectief dat ontworpen is voor volformaat, gebruikt op een camera met een kleinere sensor. |
 |
Beeldstabilisatie |
|
| In de huidige Sigma 105 mm OS test hebben we de beeldstabilisatie niet getest. In de test van de Sigma 105 mm macro OS op een Canon 5DMK2, leverde de beeldstabilisatie van de Sigma 105 mm OS ongeveer 3 ½ stop winst op. Bij een instelafstand van ongeveer 33 cm bedraagt de effectiviteit ongeveer 1 stop. De beeldstabilisatie van de Sigma maakt af en toe een knorrend geluid, ook lang nadat de opname gemaakt is. | |
VervormingDit objectief heeft een vlakke frontlens, waardoor de scherpte over het hele beeldveld gelijk is, ongeacht het diafragma. Dat maakt de Sigma 105 Macro OS ook heel geschikt voor reproductiewerk. Ook de vervorming is extreem laag en zal nooit zichtbaar of storend zijn. |
 |
Overstraling |
|
|
In een eerdere test met de Sigma 105 mm macro OS op een Canon 5DMK2 hadden we al gezien dat de overstraling bij tegenlicht meevalt en dat die minder is dan bij de Canon 100 mm 2.8 IS Macro. In de praktijkopnames zijn we in de huidige test geen overstraling tegengekomen, maar het was ook bewolkt. In de studio zagen we bij diafragma f/5.0 een flinke overstraling en een paar lichtvlekken toen we met de Sigma 105 mm macro heel dicht bij een felle lichtbron kwamen. Een dergelijke situatie komt in de praktijk eigenlijk niet voor. |
 |
Scherpte |
|
|
Het scheidend vermogen van de Sigma 105 mm macro op een Sigma SD1 Merrill camera, is hoger dan het scheidend vermogen van dezelfde lens op een Canon 60D of een Canon 5D MK2. De resolutie is al goed bij volle opening en de scherpte aan de randen is vrijwel gelijk aan de scherpte in het centrum. Bij diafragma 8 wordt de hoogste resolutie gerealiseerd. Toch hebben we nog het gevoel dat de Sigma SD1 Merrill qua resolutie nog niet het onderste uit de kan heeft gehaald bij de Sigma 105 mm macro OS. Klik op de opname van een Uhu voor een 100% beelduitsnede. De 100% beelduitsnede van het oog in de afbeelding hiernaast is van een standaard jpg opname gemaakt met de Sigma SD1 Merrill. In de test van de Sigma SD1 Merrill, die binnenkort zal verschijnen, is de bijbehorende RAW opname bewerkt en zie je dat de RAW bestanden van de Sigma SD1 Merrill nog meer detaillering en scherpte laten zien. |
 |
|
Dit objectief heeft een vlakke frontlens, waardoor de scherpte over het hele beeldveld gelijk is, ongeacht het diafragma. Dat maakt de Sigma 105 Macro OS ook heel geschikt voor reproductiewerk. Hiernaast staan de resultaten van onze Imatest metingen voor een Sigma SD1 Merrill jpg bestand, waarbij de scherpte in het centrum wordt weergegeven met een blauwe kolom. De scherpte aan de randen wordt weergegeven met de grijze kolommen en de rode kolommen tonen de resolutie in de uiterste hoeken. |
 |
Bokeh Sigma 105 macro |
|
| De Sigma 105 mm macro OS heeft, mede dankzij de langere brandpuntsafstand, een mooie wollige onscherpte in de achtergrond. |  |
Chromatische aberratie Sigma 105 macro |
|
| De chromatische aberratie van de Sigma 105 macro blijft, zoals we ook in de eerdere testen van de Sigma 105 Macro zagen, bij alle diafragma’s op een heel lage waarde. |  |
| {insertgrid=117} | {insertgrid=118} |
Conclusie test Sigma 105 macro
|
|
|
|
Kijk in ons overzicht van alle geteste objectieven om de prestaties van dit objectief te vergelijken met andere objectieven.
|
| WYSIWYG score: Deze tabel geeft de prestatie weer van dit objectief als je de bestanden in de camera opslaat als jpg, waarbij je alle beschikbare in-camera lenscorrecties hebt aanstaan. Deze score geeft je voor deze objectief / testcamera combinatie: “What you see is what you get”. | {loadmodule mod_custom, LensConclusie}{insertgrid ID = 301} |
Voordelen
|
Nadelen
|
|
{insertgrid=344}{insertgrid=345}{insertgrid=346} |
|
| Als het grootste nadeel van een lens in een review zich richt op de grootte van het gratis meegeleverde etui, dan zegt dat al genoeg. De Sigma 105 mm f/2.8 EX DG OS HSM Macro is ontworpen voor een vol formaat camera maar deze test laat zien dat het een uitstekend presterend objectief is ook op een APS-C camera. Qua optische kwaliteiten is dit een heel goed objectief. De resolutie van de Sigma 105 mm macro met de Sigma SD1 Merrill ligt hoger dan de resolutie van dezelfde lens met een Canon 60D of een Canon 5D MK2. Toch hebben we het gevoel dat de Sigma SD1 Merrill qua resolutie nog niet het onderste uit de kan heeft gehaald bij deze Sigma 105 mm OS macro. Waarschijnlijk is de Sigma 105 macro qua resolutie tot nog meer in staat dan we in deze test laten zien. |
|
