Het onderwerp van deze Sigma 17-50 test is een standaard zoom objectief, voluit aangeduid met Sigma 17-50 mm 2.8 EX DC OS HSM. Het is exclusief ontworpen voor DSLR camera’s met APS-C sensor en biedt een hoge lichtsterkte over het hele bereik. Met Sigma’s eigen Optical Stabiliser functie (OS) kunnen 4 stops winst behaald worden. De ingebouwde beeldstabilisatie zorgt ervoor dat de Sigma 17-50 mm OS heel veelzijdig is, maar de OS is niet beschikbaar voor een Sony (omdat die al een beeldstabilisatie in de camera heeft) of Pentax vatting. Dit objectief is door het lage gewicht ideaal voor reisfotografie en is in 2010 geïntroduceerd. Het neemt samen met de Tamron 17-50 mm 2.8 DII VC SP XR LD een eigen positie op de markt in. Opvallend is dat Nikon geen echte tegenhanger levert voor deze populaire objectieven.
Bouw en autofocus
Het huis van dit objectief is van een hoogwaardig kunststof gemaakt en tijdens het scherpstellen draait het filter niet mee. De zoomring heeft precies de juiste frictie en draait over het gehele traject even soepel. De scherpstelring heeft, bij handmatige instelling, een heel korte slag. Handmatig scherpstellen valt dan ook niet mee.
Het objectief bevat HSM (Hyper Sonic Motor), die zorgt voor nagenoeg geluidloze auto focus en waarbij handmatig bijstellen / overrulen tijdens de AF scherpstelling mogelijk is. De minimale scherpstelafstand is 28 cm in het gehele zoombereik. Het scherpstellen gaat met een Nikon D7000 en Nikon D3200 snel en ook bij weinig licht trefzeker; op een Nikon D7000 van 15 meter naar 1,5 meter in 0,22 seconde.
Sigma OS Beeldstabilisatie
De beeldstabilisatie van de Sigma 17-50 mm, of Optical Stabilizer, door Sigma afgekort met OS, doet nagenoeg onhoorbaar zijn werk. De effectiviteit van de is gemeten op een Nikon D7000 bij een brandpuntafstand van 50 mm. De ‘winst’ bedraagt ongeveer 3 stops en dat is net iets minder dan de 4 stops die Sigma claimt. Ook bij objectieven van andere merken komen we tegen dat de fabrikant optimistischer is over de effectiviteit van de beeldstabilisatie dan wij in de praktijk tegenkomen.
Lichtafval Sigma 17-50
De lichtafval van de Sigma 17-50 mm, uitgedrukt in stops, is laag. Het restje van eventueel zichtbare lichtafval bij f/2.8, kan met de juiste software eenvoudig opgeheven worden.
Vervorming Sigma 17-50
De vervorming van de Sigma 17-50, uitgedrukt in procenten, is bij 17 mm flink en bij 26 mm ook nog zichtbaar tonvormig, maar bij de andere brandpuntsafstanden opvallend laag. Vervorming kan met software bestreden worden.
Sigma 17-50 mm Bokeh
De hoge lichtsterkte van deze speciaal voor camera’s met een APS-C sensor ontworpen Sigma 17-50 levert niet alleen de mogelijkheid om te spelen met scherptediepte. De scherptediepte van een f/2.8 lens op een camera met een APS-C sensor komt ongeveer overeen met een f/4 lens op een camera met een volformaat sensor. De Sigma 17-50 mm levert, voor een lens op een camera met een APS-C sensor, ook een mooie ronde bokeh op. Wel is er een ringenstructuur zichtbaar in de afzonderlijke bokeh cirkels.
Overstraling
Het objectief heeft bij sterk tegenlicht last van zowel overstraling als nevenbeelden, zoals je in het voorbeeld hiernaast kan zien. In de praktijk zal je daar rekening mee moeten houden. Goed dat er door Sigma standaard een zonnekap wordt meegeleverd.
Scherpte
Eerder hebben we de resolutie op een Nikon D7000 gemeten. In deze test blijkt dat de Sigma 17-50 mm qua resolutie beter tot zijn recht komt op een Nikon D3200 dan een Nikon D7000. Het scheidend vermogen, uitgedrukt in lijnen/sensorhoogte, bereikt bij bijna alle brandpuntsafstanden en diafragma’s in het centrum heel hoge waarden; diafragmeren is nauwelijks nodig. De hoeken lopen echter duidelijk achter, met name bij 17 en 28 mm.
Chromatische aberratie
Twee “F” Low Dispersion glas elementen, met dezelfde eigenschappen als als fluoriet glas, corrigeren volgens Sigma kleuren aberratie. Bij alle brandpuntsafstand / diafragma combinaties vertoont deze Sigma 17-50 zoomlens een opvallend lage chromatische aberratie. Maar deze goede prestatie is deels dankzij de in-camera correctie van chromatische aberratie in jpg bestanden door de Nikon D3200.
In de afbeelding hieronder kan je zien dat in RAW bestanden bij zeer grote vergrotingen chromatische aberratie zichtbaar kan zijn. Gelukkig is dat eenvoudig te corrigeren in Photoshop of Lightroom.
Conclusie Sigma 17-50 test
Voordelen
- Hoog scheidend vermogen in het centrum
- Hoge lichtsterkte
- Geringe lichtafval
- Lage chromatische aberratie
- Voelt degelijk aan
Nadelen
- Laag scheidend vermogen in de hoeken bij 17 mm en 28 mm
- Gevoelig voor tegenlicht
- Beperkt zoombereik
- Stevige adviesprijs
De Sigma 17-50 mm 2.8 EX DC OS HSM voelt degelijk aan en is een alternatief voor de standaard kitlens van Nikon. Het zoombereik van de Sigma is beperkt maar de lichtsterkte is fors hoger dan van de kitlens. De scherpte in het centrum is hoog maar valt in de hoeken bij 17 mm en 28 mm wat tegen. Het objectief is tamelijk ongevoelig voor chromatische aberratie en de lichtafval is goed binnen de perken gehouden. De goedkopere Tamron 17-50 mm 2.8 DII VC SP XR LD is ongeveer even goed als het objectief van deze Sigma 17-50 test.
