Een lichtsterke 50 mm f/1.8 standaardlens is zeer geliefd bij fotografen met een full-frame camera. Begrijpelijk. De beeldhoek en het perspectief komen overeen met wat je met het blote oog waarneemt, waardoor foto’s natuurlijk ogen. Je krijgt scherpe beelden met een mooie achtergrondscherpte tegen een aantrekkelijke prijs.
Wil je dezelfde beeldkwaliteit op een camera met een DX of APS-C sensor, dan kies je voor een 35 mm f/1.4 lens. De keuze voor een Sigma 35 mm 1.4 Art ligt dan voor de hand. Want we weten uit een eerdere test al dat de Sigma 35 mm f/1.4 Art fantastisch scoort in combinatie met een Nikon D800E. Koppelen we deze hoogvlieger aan een Nikon D7100, dan krijg je net zulke scherpe opnames, met even mooie bokeh als opnames gemaakt met een standaardlens op een camera met een volformaat sensor. Bovendien heeft de Sigma 35 mm f/1.4 Art op een Nikon D7100 minder last van vervorming en lichtafval dan een standaardlens op een volformaat camera.
Klik op het product voor specificaties, prijzen en testresultaten.
Sigma 35 mm f/1.4 @ f/2.8
Bouw en Autofocus
Deze lens straalt kwaliteit uit en is zeer solide gebouwd. Zonder enige twijfel van professioneel niveau. Alle ringen draaien soepel en zonder enige speling. De bajonet is van metaal. Hij wordt geleverd met een tulpvormige zonnekap die je omgekeerd op de lens kunt zetten wanneer je hem niet gebruikt. Er is een coating op zowel de voor- als op de achterlens.
De lens heeft een MF/AF schakelaar en een (erg kleine) scherptediepteschaal. De instelslag is voor een professioneel objectief mogelijk aan de korte kant (ongeveer 90 graden van oneindig naar kortste instelafstand). De Sigma 35 mm f/1.4 heeft een ingebouwde scherpstelmotor van het USM-type; de autofocus op onze Nikons werkte zeer snel en vrijwel geluidloos.
Dit objectief heeft geen ingebouwde stabilisatie.
Scherpte
Sigma 35 mm 1.4 Art @ f/1.4
Dit objectief zet qua resolutie echt een topprestatie neer en behaalt zijn beste prestaties bij diafragma 5.6 t/m 11. Met het blote oog ervaar je de scherpte bij volle opening zelfs in de uiterste hoeken al als zeer hoog. Bij diafragma 5.6 zijn de scherpte in het centrum en in de uiterste hoeken pas echt aan elkaar gelijk. We leven sinds kort in een fantastische tijd. Sinds de invoering van de digitale fotografie zijn de lensontwerpen zodanig verbeterd, dat de kwaliteitsverschillen tussen zoomlenzen en vaste brandpuntsafstanden bij de allerbeste lenzen vervagen. Wat de scherpte betreft, doet de Sigma 18-35 mm f/1.8 zoomlens niet onder voor de Sigma 35 mm f/1.4 Art. Wat deze twee lenzen betreft, is je persoonlijke voorkeur of stijl van fotograferen belangrijker bij de keuze tussen zoomlens of vaste brandpuntsafstand, dan eventuele kwaliteitsverschillen.
Lichtafval
Bij wijd open diafragma’s is er sprake van een aanzienlijke en ook met het blote oog zichtbare vignettering (lichtafval). In RAW moet je wel tot f/4 diafragmeren (3 stops) om het verschijnsel kwijt te raken. De jpg bestanden profiteren van de in-camera correctie van lichtafval door de Nikon D800E, die ingesteld stond op “Normaal”. Waarschijnlijk krijg je voor jpg bestanden nog wat betere resultaten als je de lichtafvalcorrectie van de camera op “Hoog”instelt.
Vervorming
De meeste lenzen vertonen de meeste vervorming in de hoeken / aan de randen. Als je ze gebruikt op een camera met een kleinere sensor, levert dat een lagere vervorming op. De vervorming is met 0.8% tonvormig inderdaad iets lager dan als je hetzelfde objectief gebruikt op een Nikon D800E. Ook ten opzichte van de Sigma 18-35 mm f/1.8 bij 35 mm scoort de Sigma 35 mm f/1.4 Art iets beter. In de praktijk zla je de verschillen niet zien.
Sigma 35 mm 1.4 Art @ f/1.4
Bokeh
We schreven het al in onze test van de Sigma 18-35 mm f/.18 zoomlens: voor een mooie bokeh heb je geen camera met een volformaat sensor nodig. Hetzelfde geldt voor de Sigma 35 mm f/1.4 Art. De bokeh van de Sigma 35mm f/1.4 Art met een Nikon D7100 (met een DX/APS-C sensor) is net zo mooi als opnames gemaakt met een 50 mm f/1.8 standaardlens op een Nikon D800E. Bij volle opening tenminste.
Want als je diafragmeert, worden vanaf diafragma 4 de diafragmalamellen zichtbaar. Opvallend is het grote aantal ringen die je in de bokeh kan zien: het is niet heel uitgesproken, maar wel goed zichtbaar. Dit verschijnsel komen we vaker tegen bij objectieven met een hele hoge scherpte.
Overstraling
De Sigma 35 mm 1.4 heeft zeer, zeer weinig last van overstraling en nevenbeelden In onze praktijkopnames zijn we het in het geheel niet tegengekomen. In de studio hebben we de lens onderworpen aan een overstraling test. Met moeite is het ons daar wel gelukt om overstraling zichtbaar te maken, maar een dergelijke extreme test heeft weinig meer met de dagelijkse praktijk te maken. Als er een zeer felle lichtbron van dichtbij recht in beeld schijnt, is er een zone met verlaagd contrast en zijn er ook meerdere groene vlekken zichtbaar. Zoals gezegd, in de praktijkopnames is daarvan niets te merken.
Chromatische aberratie
De Sigma 35 mm f/1.4 heeft geen last van chromatische aberratie in de vorm van rode en blauwgroene randen bij scherpe contrastovergangen in de hoeken van het beeld (“laterale chromatische aberratie”). Laterale chromatische aberratie is laag bij alle diafragma’s, zowel in de RAW als in de jpg bestanden. In de praktijktest zijn we ook geen laterale chromatische aberratie tegengekomen. Dat is gezien de hoge lichtsterkte van dit objectief een zeer goede prestatie.
Kleurbokeh (longitudinale chromatische aberratie) in de vorm van groene randen bij scherpe contrastovergangen achter het scherpstelvlak en paarse randen voor het scherpstelvlak (zie de afbeelding hiernaast) zal je soms kunnen herkennen. Dat komt vrijwel altijd voor bij hele lichtsterke objectieven en de mate waarin het voorkomt bij dit objectief, is opvallend laag.
Conclusie Sigma 35 mm 1.4 ART review
Voordelen
- Uitstekende beeldkwaliteit
- Mechanisch zeer goed gebouwd
- Uitzonderlijk weinig kleurbokeh
- Zeer weinig overstraling en nevenbeelden
Nadelen
- Hoge prijs
- Zwaar
- Sigma 18-35 mm f/1.8 biedt dezelfde beeldkwaliteit voor een lagere prijs
Wil je dezelfde beeldkwaliteit als van een lichtsterk 50 mm standaardobjectief op een camera met een DX of APS-C sensor, dan kies je voor een Sigma 35 mm f/1.4 lArt of voor een Sigma 18-35 mm f/1.8 zoom. De keuze is persoonlijk. Qua bouwkwaliteit en beeldkwaliteit ontlopen deze twee Sigma lenzen elkaar eigenlijk niets. Met een gerust hart kan je dus voor de Sigma 18-35 mm f/1.8 zoomlens kiezen, want deze hypermoderne zoomlens verslaat qua beeldkwaliteit vrijwel alle lenzen met een vergelijkbare vaste brandpuntsafstand die we tot nu toe hebben getest.
Toch is er ook wat voor de Sigma 35 mm f/1.4 te zeggen. Dit objectief is ontworpen voor gebruik op een camera met een volformaat sensor, wat zich qua beeldkwaliteit vertaalt in een lagere vervorming en minder lichtafval als je dit objectief gebruikt op een Nikon D7100. En houdt je van fotograferen met een vaste brandpuntsafstand, of wil je ooit nog eens overschakelen op een camera met een volformaat sensor, dan wordt je zeker gelukkig met de Sigma 35 mm f/1.4 Art.