In mei 2012 werd de Tamron 24-70 mm f/2.8 DI VC USD geïntroduceerd als ‘s werelds eerste 24-70mm met ingebouwde beeldstabilisatie (VC; Vibration Compensation). Een 24-70 mm f/2.8 met een 70-200 mm f/2.8 zoomobjectief is waarschijnlijk de meest voorkomende combinatie in de fototassen van professionele fotografen die op stap gaan voor een reportage. Zowel een hoge lichtsterkte als ingebouwde beeldstabilisatie komen deze fotografen goed van pas. Tamron’s SP, ‘Special Performance’, serie is bestemd voor de professionele fotograaf. De toevoeging ‘Di’ betekent dat dit objectief geschikt is voor (Digitale) camera’s met een volformaat sensor. Inmiddels heeft de Tamron 24-70mm VC qua beeldstabilisatie concurrentie gekregen van de Canon 24-70 mm IS f/4. Toch is de combinatie van een constante f/2.8 opening en de ingebouwde beeldstabilisatie van dit Tamron objectief nog altijd uniek. De adviesprijs van de Tamron 24-70mm met beeldstabilisatie ligt aanmerkelijk lager dan van de 24-70 mm f/2.8 objectieven zonder beeldstabilisatie van de cameramerken. We hebben deze lens getest op een Nikon D800E en op een Canon 5DsR, waarbij dankzij de 50 megapixel sensor nog hogere resoluties worden bereikt.

Tamron 24-70mm f/2.8 Di VC USD SP (model A007) @ Nikon D800E

Tamron 24-70mm 2.8 VC: een multi inzetbaar objectief: Op een camera met een volformaat sensor, zoals de Nikon D800E, heeft de Tamron 24-70mm DI VC USD een beeldhoek die varieert van groothoek (24 & 28 mm), via standaard (35 & 50 mm) tot licht tele (70 mm). In de laatste stand is het objectief nog net bruikbaar als een portret objectief, met name als je de portretten niet helemaal beeldvullend maakt.

Bouw

Aan de bouw van de Tamron 24-70mm VC is duidelijk te merken dat het gemaakt is voor een professionele doelgroep. Dit objectief is degelijk en zwaar (800 gram) en is extra afgedicht tegen spatwater. Een groot deel van dit gewicht zal bestaan uit glas. Om het gewicht zo laag mogelijk te houden, is het lenshuis uitgevoerd in hoogwaardig kunststof. Het objectief wordt ongeveer twee keer zo lang als je uitzoomt naar 70mm. Er wordt een gratis bloemvormige zonnekap meegeleverd. De Tamron 24-70mm lens is uitgevoerd met schakelaars voor AF/MF selectie en voor beeldstabilisatie / VC ON/OFF.

Het blijft voor mij wennen dat je op Nikon camera’s een AF/M schakelaar hebt, die je vervolgens ook weer op het objectief tegenkomt. De AF/MF schakelaar op het objectief vind ik makkelijker bereikbaar als ik de camera in mijn hand heb. Als één van beide schakelaars op MF staat, heb je geen beschikking over AF. Dus gebruik ik altijd de AF/MF schakelaar op het objectief, om verwarring te voorkomen.

Autofocus

De autofocus heeft een ultrasone motor met een piëzo element. Daarmee kan je op ieder gewenst moment de AF handmatig overrulen, zonder eerst een schakelaar over te hoeven halen. De autofocus stekt scherp van oneindig naar anderhalve meter in 700 ms en is daarbij stil. Dat laatste is extra van belang voor de toenemende groep fotografen die hun spiegelreflexcamera gebruiken om te filmen. De frontlens draait niet bij scherpstellen, wat prettig is bij het gebruik van filters. Ook aan de autofocus merk je duidelijk dat Tamron de lat hoger gelegd heeft voor zichzelf dan bij de twee goedkopere objectieven (Tamron 28-75mm en Tamron 18-270mm) die we eerder hebben getest.

Beeldstabilisatie

Een belangrijk voordeel van beeldstabilisatie waar de meeste fotografen in eerste instantie niet aan denken, is het rustiger zoekerbeeld dat je krijgt als de beeldstabilisatie wordt aangezet in situaties met weinig licht. Dat maakt nauwkeurig kadreren makkelijker. Maar het belangrijkste voordeel blijft natuurlijk dat je ook bij langere sluitertijden minder bewogen opnames krijgt door de beeldstabilisatie te gebruiken.

We hebben de beeldstabilisatie getest bij een brandpuntsafstand van 70 mm. De Tamron 24-70mm beeldstabilisatie is stil, maar niet zo geruisloos als de beeldstabilisatie in Nikon objectieven. Tot een sluitertijd van 1/50 seconde is de scherpte van de opnames gemaakt met en zonder aan elkaar gelijk. Bij langere sluitertijden boekten we een winst van ongeveer twee stops: Een opname gemaakt zonder beeldstabilisatie met een sluitertijd van 1/25 seconde is net zo scherp als een opname gemaakt met een sluitertijd van 1/3 seconde met beeldstabilisatie aan. Met een sluitertijd van 1/6 seconde kan je dankzij de beeldstabilisatie nog scherpe opnames maken uit de hand. Niet zo scherp als een opname gemaakt vanaf statief, maar voor veel doeleinden nog voldoende scherp.

Scherpte

Qua scherpte gooit de Tamron 24-70mm VC hoge ogen, mede dankzij de 50 megapixels van de Canon 5DsR. In het algemeen wordt de hoogste scherpte bereikt bij f/5.6 of f/8. De randen blijven bij volle opening qua scherpte achter op het centrum, maar 1 stop diafragmeren doet al wonderen.

Lichtafval

Qua lichtafval vertoont de Tamron 24-70 mm f/2.8 eenzelfde patroon als soortgelijke objectieven. Bij volle opening is lichtafval duidelijk herkenbaar bij alle brandpuntsafstanden. Hiernaast zie je de worst case afgebeeld. Ook bij f/4 is lichtafval herkenbaar. Na twee stops diafragmeren is lichtafval verwaarloosbaar geworden bij alle brandpuntsafstanden op 24mm na.

Het aardige van Nikon camera’s is dat de in-camera correctie voor lichtafval ook werkt bij andere objectieven dan van Nikon zelf. In de twee onderstaande grafieken zie je dat de jpg bestanden waarop de correctie voor lichtafval in de Nikon D800E aan stond (stand: Normaal) een lagere lichtafval hebben dan de RAW bestanden. Bij vrijwel alle testen van objectieven die we testen op een camera met een volformaat sensor, voegen we daar aan toe dat je waarschijnlijk bij de stand “Hoog”nog betere resultaten kan bereiken en dat de lichtafval van RAW bestanden eenvoudig gecorrigeerd kan worden met lenscorrectieprofielen in Lightroom of Photoshop.

Vervorming

De Tamron 24-70 mm vertoont qua vervorming hetzelfde beeld als andere 24-70mm volformaat objectieven. Bij 24 mm is er sprake van duidelijk zichtbare tonvormige vervorming, die boven de 35 mm omslaat in zichtbare kussenvormige vervorming.
Vervorming is overigens alleen herkenbaar in opnames met rechte horizontale lijnen (horizon in een landschap) of verticale lijnen (gebouwen). In een portret zal je het totaal niet zien. In Lightroom en Photoshop zijn standaard lenscorrectieprofielen beschikbaar waarmee je “met 1 druk op de knop” lichtafval en vervorming kunt corrigeren.

Bokeh

De bokeh is mooi rond, dankzij de afgeronde diafragma lamellen. In het algemeen is de bokeh mooi zacht, zoals je van een lichtsterk objectief op een volformaat sensor verwacht. Als er zich een lichtbron op de achtergrond bevindt, dan vertoont de bokeh duidelijke ringen. Dat zien we vaker bij hoogoplossende objectieven. Volgens Photozone wordt dit mogelijk veroorzaakt door de aspherische lenselementen. Ook in de praktijkopnames worden hooglichten in de bokeh, bijvoorbeeld van licht dat door bladeren valt (beweeg je muis over de afbeelding hiernaast), minder mooi weergegeven. Op dit punt laat de Tamron 24-70mm f/2.8 mindere resultaten zien dan de 24-70mm objectieven van andere merken op een camera met een volformaat sensor.

Overstraling

Overstraling is over het algemeen goed onder de duim gehouden. Net als we in onze test van de Canon 24-70mm 2.8 II zagen, is een dergelijke complexe lens nooit helemaal vrij van overstraling. Een felle lichtbron nèt buiten of in beeld, zorgt voor een overstraalde zone met verminderd contrast. Bij kleinere diafragma’s in combinatie met fel tegenlicht zal je soms diafragmavormige nevenbeelden tegenkomen. In zonnige situaties de meegeleverde bloemvormige zonnekap gebruiken, dus.

Chromatische aberratie

Het lensontwerp is met 17 lenzen in 12 groepen redelijk complex. Zo zijn er 2 XR glaselementen (glas met extra refractie) gebruikt om de lengte van het objectief zo laag mogelijk te houden. Er zijn 3 LD lenselementen (Low Dispersion) toegepast ter vermindering van chromatische aberratie. Laterale chromatische aberratie is in onze Imatest metingen inderdaad laag bij alle brandpuntsafstanden en alle diafragma’s. In 100% beelduitsnedes van RAW bestanden is laterale chromatische aberratie bij scherpe contrastovergangen in de uiterste hoeken net zichtbaar bij een brandpuntsafstand van 24mm. In-camera opgeslagen Jpg bestanden zijn door de Nikon D800E zelfs nog ontdaan van dat laatste restje chromatische aberratie, zoals je hiernaast kan zien.

Conclusie Tamron 24-70mm f/2.8 Di VC USD SP test

Voordelen

Nadelen

• Hoge beeldkwaliteit
• Professionele bouw en afwerking
• Ingebouwde beeldstabilisatie
• Zeer aantrekkelijke prijs/kwaliteit verhouding

• Zichtbare lichtafval en vervorming
• Hooglichten in de bokeh wat minder mooi

De Tamron 24-70mm f/2.8 VC is een klasse-objectief dat in geen enkele cameratas van een professionele fotograaf zou misstaan. Het is degelijk uitgevoerd, inclusief extra afdichtingen tegen stof en vocht. De AF (van oneindig naar anderhalve meter in 700 ms) is snel en stil. De ingebouwde beeldstabilisatie is nuttig en effectief. De beeldkwaliteit is van enorm hoog niveau. De zichtbare lichtafval en vervorming zijn de belangrijkste nadelen, maar dat kom je tegen bij alle volformaat zoomlenzen in dit brandpuntsafstandbereik. De Tamron SP 24-70mm 2.8 heeft een adviesprijs vlak boven de duizend euro en dat leidt tot een hoge prijs kwaliteitsverhouding.