In augustus 2010 werd de populaire Tamron 70-300mm Di VC uitgebracht. Dit objectief is uitgerust met Tamron’s VC (Vibration Compensation); een 3-axiaal beeldstabilisatiesysteem. Het is een redelijk compacte en lichtgewicht telezoom, die niet alleen geschikt is voor camera’s met een APS-C sensor, maar ook voor gebruik op camera’s met een volformaat sensor. Volgens Tamron is dit aantrekkelijk geprijsde objectief een  premium, state-of-the-art telezoomlens, waarvan de constructie voldoet aan de strenge SP (Superior Performance) normen. Wij hebben de Tamron 70-300mm getest op een Nikon D800; een 36 megapixel camera met een volformaat sensor. Binnenkort publiceren we ook nog een test van de Tamron 70-300mm VC op een camera met een APS-C sensor (Nikon D7100).

Test Tamron 70-300mm f/4-5.6 Di VC USD SP AF + Nikon D800E

Qua zoombereik vormt de Tamron 70-300mm een perfecte combinatie met een 24-70mm of 24-105mm zoomlens. Een meer dan 4x zoombereik maakt dat je je onderwerp naar je toe kunt halen, terwijl je zelf nog op een relatief veilge afstand van je onderwerp kunt blijven.

Bouw en autofocus

Dit objectief is zeer degelijk gebouwd en heeft een metalen bajonet. Op het objectief zitten twee aan/uit schakelaars: voor autofocus en voor de beeldstabilisatie. De scherpstelring is twee centimeter breed en bekleed met rubber. Dat voelt prettig aan. De zoomring is breder en bekleed met dezelfde soort rubber. Wat je tegenwoordig steeds minder tegenkomt, is een venster op een objectief, waar je kan zien op welke afstand er scherpgesteld is. Bij telelenzen is dat best handig. Het is een objectief dat gebruik maakt van interne scherpstelling (IF). De frontlens draait daardoor niet mee tijdens het scherpstellen. Dat is handig bij het gebruik van een gradatiefilter of een polarisatiefilter.

Beeldstabilisatie

We hebben de beeldstabilisatie getest bij een 70 mm brandpuntsafstand. Bij een sluitertijd van 1/13 seconde zijn de opnames net zo scherp als bij kortere sluitertijden. Een sluitertijd van 1/6 seconde levert een minder, maar nog steeds redelijk scherpe opname op. Bij langere sluitertijden is de scherpte ondanks gebruik van beeldstabilisatie te laag voor een bruikbare opname (toevalstreffers uitgezonderd). Als je uitgaat van de stelregel dat uit de hand nog scherpe opnames kunt maken met een sluitertijd van 1/70, dan levert de VC een winst van ongeveer 3 stops. Dat is vergelijkbaar met andere typen beeldstabilisatie, Image Stabilisation of Vibration Compensation.

Lichtafval

De lichtafval is zichtbaar bij volle opening, maar is na 1 a 2 stops – afhankelijk van de brandpuntsafstand – verdwenen. Voor een objectief op een camera met een volformaat sensor zijn dit geen ongbruikelijke waardes.
Lichtafval is bij veel tele-opnames vaak mooi, omdat daardoor de aandacht meer op het centrum komt te liggen. Bij natuurfotografie bevind het onderwerp zich vaak in het centrum en dan heb je niet eens de behoefte om de lichtafval te corrigeren. Softwarematig corrigeren van lichtafval is een fluitje van een cent.

Tamron 70-300mm vervorming

De vervorming verloopt snel van tonvormig bij de kortste brandpuntsafstand naar kussenvormig voor alle brandpuntsafstanden boven de 80 mm. De vervorming is bij vrijwel alle brandpuntsafstanden meer dan 1%. Dat is voor het blote oog zichtbaar bij opnames waarin veel rechte lijnen voorkomen en is voor een telelens relatief groot. Vervorming kan overigens goed met software bestreden worden. Gebruik je de lenscorrectieprofielen in Lightroom of Photoshop, dan kan je alle opnames “met 1 druk op de knop” ontdoen van eventuele vervorming.

Bokeh

Telelenzen op een camera met een volformaat sensor leveren in het algemeen de mooiste bokeh. De achtergrondonscherpte van de Tamron SP 70-300mm VC is niet slecht, maar vaak toch wat onrustig. Mogelijk is de bescheiden lichtsterkte hier mede de oorzaak van. Als er een scherpe contrastovergang of een felle lichtbron op de achhtergrond is, dan zie je een duidelijke ring in de bokeh. Door lichtafval verandert de bokeh van vorm: van rond in het centrum, tot kattenoog vormig aan de randen.

Overstraling

De Tamron is, net als veel andere telezoom objectieven, totaal niet gevoelig voor nevenbeelden bij tegenlicht. Alleen als er een heel felle lichtbron recht in de lens schijnt, kunnen er wat kleine nevenbeelden, zoals in de 100% beelduitsnede hiernaast, zichtbaar zijn. Ook is het contrast in de direct omgeving van de lichtbron dan wat lager. Dit is een heel goede prestatie.

Scherpte

Het scheidend vermogen, uitgedrukt in lijnen/sensorhoogte, is over vrijwel de hele linie heel goed. Alleen bij de langste brandpuntafstand is de scherpte lager, zoals wordt geillustreerd in de onderstaande 100% beelduitsnede. Bij 300mm wordt het beeld wollig. Dat is absoluut geen schande voor een objectief in deze prijsklasse.
Bij alle brandpuntsafstanden is de centrumscherpte hoger dan de scherpte in de hoeken, maar in de praktijk zal dat meestal niet opvallen. Overall steekt de Tamron 70-300mm qua scherpte andere, duurdere objectieven van andere merken naar de kroon. Zie onze overzichtstabellen waar je objectieven met elkaar kan vergelijken op nasis van individuele brandpuntsafstanden (bij camera’s met kleinere sensoren omgerekend naar een camera met volformaat sensor).

Chromatische aberratie

De chromatische aberratie is bij alle brandpuntsafstand/diafragma combinaties laag. Als je ooit een keer laterale chromatische aberratie tegn zou komen bij opnames gemaakt met de Tamron 70-300mm, dan zal het zijn bij de langste brandpuntsafstand, waar je bij hele grote vergrotingen heel misschien in de hoeken gekleurde randen tegen zou kunnen komen. Telelenzen zijn in theorie gevoelig voor chromatische aberratie. Daarom worden in het ontwerp vaak duurdere glassoorten toegepast om chromatische aberratie tegen te gaan. Dat is in dit geval goed gelukt. De Nikon D800E onderdrukt de cgromatische aberratie in jpg bestanden nog meer,

Conclusie Test Tamron 70-300mm VC AF

Voordelen

• Hoge scherpte, weinig chromatische aberraties, zeer weinig ovverstraling
• Effectieve ingebouwde beeldstabilisatie
• Degelijk gebouwd
• Gunstige aanschafprijs

Nadelen

• Zichtbare lichtafval en vervorming
• Scheidend vermogen in de hoeken en bij 300mm in het centrum blijft wat achter
• bokeh iets minder mooi dan je zou verwachten

De Tamron 70-300 mm is een aantrekkelijk geprijsde telezoom met ronduit goede prestaties op een camera met een volformaat sensor. Ook is het objectief heel degelijk gebouwd. Met een maximale lichtsterkte van f/4-5.6 is het objectief niet heel lichtsterk, maar de effectieve beeldstabilisatie zorgt er voor dat je ook bij weinig licht nog geslaagde opnames kunt maken uit de hand. In een aantal testen op het internet wordt een iets hogere chromatische aberratie van de Tamrin 70-300mm genoemd als nadeel. Wij zijn echter geen noemenswaardige chromatische aberratie tegen gekomen. Lichtafval en vervorming zijn eenvoudig softwarematig te corrigeren, bijvoorbeeld met de lenscorrectieprofielen in Lightroom of Photoshop. Er zijn veel objectieven te koop met een bereik van 70-200mm of 70-300mm. Mocht je een dergelijk objectief overwegen, dan is de Tamron 70-300mm een hele goede kandidaat.