De Nikon 70-200 f/2,8 VR II werd geïntroduceerd in juni 2009 als opvolger van de VR I. Het is een geheel nieuw ontwerp, anders van bouw dan de voorganger, voorzien van nano-coating en een verbeterde vibratiereductie. Het is een joekel van een lens, waarbij alles ten dienste staat van optimale beeldkwaliteit en geen concessies zijn gedaan aan afmetingen, gewicht of prijs. De lens is geschikt voor zowel APS-C als Full Frame sensoren, maar is in feite ontworpen voor de Full Frame spiegelreflexen zoals de D700, D800 en D3X. Die hebben zulke enorme pixelaantallen dat optische fouten direct zouden opvallen. De grootste opening van f/2,8 blijft behouden over het gehele bereik van 70 tot 200 mm.

Nikon 70-200mm f/2.8 + Nikon 1.4 converter @ 6400 ISO, 280mm, 1/160, f/4
Lichtsterke zoomlenzen met een ingebouwde vibratiereductie zijn ideaal voor low-light fotografie. Ook met een 1.4x converter.

Nikon 70-200 mm VR II test @ Nikon D800E

beeldhoek @ 200 mm

Bouw en autofocus

 De lens is oerdegelijk gebouwd, en grotendeels van metaal. De bajonet heeft een rubberafdichting tegen vocht. Er zijn 21 lenselementen in 16 groepen, en een aantal van deze lenselementen zijn van ED-glas. Dit voorkomt Chromatische Aberratie. De frontlens zit vrij dicht achter de voorkant van het objectief, die is voorzien van een rubber coating zodat je de lens rechtop kunt neerzetten. Er wordt een flinke tulpvormige zonnekap meegeleverd, die je omgekeerd op de lens kunt zetten zodat je hem altijd bij je hebt. Wij vonden de bevestiging en ontgrendeling niet echt handig. Door de vorm van de zonnekap blijft de camera ook niet stevig staan wanneer je hem rechtop zet. Zowel het zoomen als het scherpstellen gebeurt geheel intern, de frontlens draait niet mee en de lens wordt ook niet korter of langer. Dit voorkomt het binnenzuigen van stof. De grote lichtsterkte leidt uiteraard tot een flinke diameter van de frontlens, de filtermaat is 77 mm. Er zit een statiefgondel bij die afneembaar is.

Het is een lens van het zg. G-type, dus zonder diafragmaring. Je stelt het diafragma in via de instelschijf op de body. De lens heeft een afstandsschaal (de VR I had die niet). Er is een schakelaar voor automatische dan wel handbediende scherpstelling. Op de automaat kun je ‘door de scherpstelling heen’ draaien. De ringen zijn ruim bemeten, met een fraaie stroeve rubbercoating. Bediening met handschoenen is geen probleem. Wel had de slag van de scherpstelring (net iets meer dan 90 graden) voor ons wel wat groter mogen zijn.

De lens heeft een ingebouwde scherpstelmotor van het ‘silent wave’ type. Die is vrijwel geruisloos en erg snel. Bij het scherpstellen moeten er relatief zware glasdelen worden verplaatst, en de AF is dus niet zo snel als je bij lenzen met vast brandpunt misschien gewend bent.

Beeldstabilisatie

 De beeldstabilisatie zou volgens Nikon resulteren in een verschil van 4 stops. We hebben een test uitgevoerd bij een brandpuntsafstand van 70mm, waarbij we afhankelijk van de sluitertijd een winst van 3 tot 4 stops realiseerden.  Bedenk wel dat wij hebben getest met de Nikon D800E, een body met zo’n enorme resolutie dat bewegingsonscherpte direct opvalt. De VR heeft twee standen, een voor ‘normaal’ gebruik een een voor ‘meetrekken’, en je kunt hem ook uitschakelen. Dat is aan te bevelen wanneer je vanaf statief werkt of hem anderszins niet nodig hebt. Met de VR ‘aan’ heb je namelijk een wat onrustig zoekerbeeld, en de brom gaat soms op je zenuwen werken.

Lichtafval

De lichtafval (vignettering) is verbeterd ten opzichte van de VR I maar in RAW toch goed zichtbaar, vooral bij grote openingen en bij de langere brandpuntsafstanden. In JPEG corrigeert de body de lichtafval vrijwel volledig.

Vervorming

 Zoals bij vrijwel alle zoomlenzen loopt de vervorming van licht tonvormig in de groothoekstand tot kussenvromig in het telebereik. Wij stelden vast dat de vervorming in de telestanden in JPEG wat groter is dan in RAW, een verklaring daarvoor hebben we nog niet kunnen bedenken.

Bokeh

 Het diafragma heeft 9 lamellen. De opening is zo goed als rond, wat zorgt voor een fraai Bokeh.

Beweeg je muis over de afbeelding voor een deelvergroting van de bokeh in de glazen.

Overstraling Nikon 70-200 mm VR II

Overstraling ontbreekt vrijwel geheel. Hier komt het voordeel van de diverse nano-coatings (ook op de achterlens!) tot zijn recht. Dit objectief wordt standaard inclusief zonnekap geleverd, maar je kan die zonnekap vrijwel ongestraft thuislaten als je zou willen.

 Scherpte Nikon 70-200 mm VR II

 Het scheidend vermogen van deze lens is werkelijk verbluffend. We hebben zelfs de schaal van de grafiek aan moeten passen, omdat dit het eerste objectief is dat boven de het maximum van de grafiek (normaal: 4500 LW/PH) uit kwam. Op een D800E (waarbij de prestaties van de lens optimaal tot hun recht komen) scoorden wij zelfs bij volle opening bij alle brandpuntsafstanden in het centrum meer dan 3500 lijnparen per beeldhoogte. Dat kom je niet vaak tegen. De hoeken blijven bij f/2,8 wat achter (wat heet – 1500 LP/BH is nog altijd een goed resultaat) maar al bij 2 stops diafragmeren kom je boven 4000 LP/BH. Deze zoomlens tekent scherper dan menig professioneel vastbrandpunt objectief!

Chromatische aberratie

Een paar lenselementen zijn van ED-glas. Dit voorkomt Chromatische Aberratie. Chromatische aberratie is bij dit objectief zo goed als afwezig, dat geldt voor alle brandpuntsafstanden en ook bij diafragmeren.

Conclusie test Nikon AF-S 70-200 mm/2.8G ED VRII @ FX

Voordelen

• uitstekende beeldkwaliteit
• effectieve beeldstabilisatie
• robuust gebouwd
• snelle en accurate autofocus
• interne zoom en autofocus

Nadelen

• groot en zwaar
• kostbaar

Dit is een kostbaar objectief waarvan je wel iets mag verwachten. Maar over de kwaliteiten kunnen we heel kort zijn: dit is een absolute topper. Het is een mechanisch zeer solide lens, die voldoet aan de hoogste optische normen bij alle brandpuntsafstanden en lensopeningen, met een goede autofocus en dito vibratiereductie.