In september 2007 kwam de 16-35 mm 2.8 II op de markt als opvolger van de eerste versie. De MK2 is groter
en zwaarder en presteert beter. Dat laatste was nodig, alleen al vanwege de toename van het aantal pixels op
de beeldsensor. Door de extreme groothoek is het objectief te gebruiken bij het fotograferen van landschappen en gebouwen. Daarnaast wordt het objectief vaak ingezet bij journalistieke fotografie en trouwerijen. Het objectief is ontworpen voor een full frame camera en kent weinig concurrentie. De Tokina 16-28 mm 2.8 is daar wel een voorbeeld van. De beeldhoek daarvan is kleiner en de adviesprijs is lager. De beeldhoek van de Canon 16-35 mm 2.8 II wordt minder interessant bij gebruik van een APS-C camera.
Canon 16-35 mm 2.8 II @ 25 mm f/9, 1/500 sec, 200 ISO
Bouw en AF
De Canon 16-35 mm 2.8 II heeft een constante aanvangsopening. De behuizing is gemaakt van een hoogwaardig kunststof en de vatting is van metaal. Alles aan het objectief voelt degelijk aan en zowel de scherpstelring als de zoomring lopen soepel en zonder speling. De afdichting is, door gebruik te maken van speciale afdichtingen, stof- en spatwaterdicht. Het filter draait bij het scherpstellen niet mee en het objectief wordt niet groter bij het scherpstellen.
De autofocus is van het USM type. Het scherpstellen gaat met een Canon 5D MK2 heel snel en nagenoeg geruisloos. Ook bij weinig licht pendelt de camera niet. Het objectief wordt inclusief een bloemvormige zonnekap geleverd.
Lichtafval
De lichtafval wordt in stops bepaald en deze is hoog. Uit de grafiek blijkt dat bij 16 mm zelfs bij f/8.0 er nog een lichtafval is. De praktijkfoto’s laten zien dat er toch goed mee te werken valt. Bij een brandpuntsafstand van 24 mm en 35 mm is de lichtafval, vooral na wat diafragmeren, veel minder.
Lichtafval, @16 mm/2.8 
Lichtafval, @16 mm/4.0 
Lichtafval, @16 mm/5.6 
Lichtafval, @16 mm/8.0
Vervorming
De vervorming, uitgedrukt in procenten, is altijd een lastig punt bij supergroothoeken. In de 16 mm stand is de vervorming hoog en zal bij veel architectuuropnamen storend zijn. De vervorming is bij 24 en 35 mm daarentegen opvallend laag.
Scherpte
Wanneer je met je muis klikt op de grafiek, dan zie je het scheidend vermogen bij verschillende brandpuntsafstanden.
Het scheidend vermogen, gemeten in lijnen/sensorhoogte, is bij 16 en 35 mm in het centrum met een ruim gebied daaromheen heel erg hoog. Bij die brandpuntafstand blijven de hoeken ver achter. Bij f/5.6 trekken de hoeken enigszins bij.
Bij 24 mm is het scheidend vermogen in het centrum na 1 stop al heel mooi en de hoeken zijn bij f/5.6 redelijk.
De praktijkfoto’s laten zien dat A3+ afdrukken vanaf f/5.6 in het centrum en in de hoeken er heel mooi uitzien. Klik hier voor een gecomprimeerde praktijkopname op volle resolutie.
@16 mm/8.0
@16 mm/8.0, afbeeldingsmaatstaf 100 %
Chromatische aberratie
De chromatische aberratie blijft bij de verschillende diafragma’s nog net beneden de kritische grens.
Conclusie Canon EF 16-35 mm 2.8 L II test
Voordelen
- Goede scherpte bij 24 mm en in het centrum bij 16 en 35 mm
- Snelle AF
- Afdichting tegen stof en water
Nadelen
- Matige optische prestaties bij 16 en 35 mm bij f/2.8 en f/4.0
De Canon 16-35 mm 2.8 II heeft een snelle autofocus en de afwerking staat op een hoog niveau. Optisch gezien is er wel wat op aan te merken, met name in de 16 mm stand. De hoeken tekenen dan heel matig, de lichtafval is goed zichtbaar en de vervorming is hoog. Bij 24 mm en bij 35 mm wordt het scheidend vermogen hoger. Daarnaast worden dan de vertekening en lichtafval veel lager. De praktijkfoto’s gemaakt met een Canon 16-35 mm 2.8 II laten zien dat A3+ afdrukken vanaf f/5.6 in het centrum en in de hoeken bij alle brandpuntsafstanden er heel mooi uitzien. De goedkopere Tokina 16-28 mm 2.8 presteert op veel gebieden beter dan de Canon 16-35 mm 2.8 II.
