Deze bij professionals zeer populaire lens werd in 2002 geintroduceerd. In begin 2012 geleden werd de opvolger, de Canon 24-70 mm II, aangekondigd. Vooruitlopend op de introductie van de Canon 24-70 mm II, testen we de oude Canon 24-70 mm. Daarmee leggen we de lat vast neer voor de Canon 24-70 mm MK2, want we gaan er vanuit dat die lens nog beter zal zijn dan de ‘good old’ Canon 24-70 mm, die we in deze test aan bod laten komen.
Op een camera met een APS-C sensor, zoals de Canon 7D, heeft de Canon 24-70 mm een 3 x zoombereik dat qua beeldhoek overeenkomt met het zoombereik van een 38-112 mm zoomlens.
Bouw en autofocus
De Canon 24-70 mm is gebouwd als een tank en is extra afgedicht tegen vocht en stof. Deze lens is relatief groot weegt bijna een kilo. Veel amateurfotografen zullen daarom de voorkeur geven aan de Canon 24-105 mm boven de Canon 24-70 mm. Mede dankzij de hoge lichtsterkte van deze lens, werkt de autofocus ook in weinig licht goed in combinatie met de Canon 7D.
Deze lens is zonder beeldstabilisatie uitgevoerd. Niet iedereen zal daar even zwaar aan tillen, maar het blijft een minpunt.
Lichtafval
Op een camera met een volformaat sensor is er sprake van vignettering, maar in combinatie met de Canon 7D scoort de Canon 24-70 mm qua lichtafval veel beter. Toch is in sommige situaties lichtafval nog net zichtbaar, zoals je in deze praktijkopname kunt zien.
Vervorming
De vervorming is zowel bij 24 als bij 70 mm duidelijk zichtbaar. Met behulp van software, zoals het DPP dat door Canon gratis meegeleverd wordt bij de aanschaf van een Canon spiegelreflexcamera, of met de lensprofielen in Photoshop is hiervoor te corrigeren.
Bokeh
Op een camera met een APS-C sensor levert de Canon 24-70 mm een redelijk ooie bokeh. Rechts zie je een 100% beelduitsnede van de bokeh op de plaats van het groene stipje in de linkerafbeelding. Het verschil in bokeh van deze lens bij 70 mm en volle opening tussen een camera met een volformaat sensor (Canon 5D MK2) en een camera met een APS-C sensor (Canon 7D is verrassend klein.
Overstraling
Met een ontwerp van 16 elementen in combinatie met een 77 mm frontlens, mag je overstraling of nevenbeelden verwachten. Ten opzichte van een telelens heeft de Canon 24-70 mm inderdaad meer last van overstraling, maar voor een 24 mm zoomlens valt het mee.
Hiernaast een praktijkvoorbeeld van een nevenbeeld dat onstaat bij een tegenlicht opname, gemaakt met de Canon 24-70 mm op de Canon 7D.
Scherpte
Met de Canon 24-70 mm bereik je de hoogst mogelijke scherpte voor een lens op een Canon camera met een APS-C sensor, zoals de Canon 7D die in deze test is gebruikt. Door de lens te combineren met een volformaat Canon camera zoals de Canon 5D MK2 – en daar is deze lens ook voor bedoeld – win je nog aanzienlijk in scherpte.
Bij de meeste brandpuntsafstanden win je wat aan scherpte door 1 stop te diafragmeren. Bij 24 mm is er zichtbaar verschil tussen de scherpte aan de randen.
Chromatische aberratie
Bij 24 mm is er kans op zichtbare chromatische aberratie bij gebruik van de Canon 24-70 mm. Bij de overige brandpuntsafstanden is de chromatische aberratie erg goed onder controle. Chromatische aberratie is overigens eenvoudig te corrigeren, bijvoorbeeld met de bij de aanschaf van een Canon spiegelreflexcamera gratis meegeleverde DPP software.
Conclusie test Canon 24-70 mm 2.8 L USM
Voordelen
- Hoge, vaste lichtsterkte
- Onverwoestbaar
- Extra afgedicht tegen stof en vocht
Nadelen
- Hoge prijs
- Zwaar en groot
- Geen beeldstabilisatie
- Zichtbare vervorming bij 24 mm en 70 mm
- Scherpte bij 24 mm lager aan de randen
- Chromatische aberratie bij 24mm
De Canon 24-70 mm is gebouwd als een tank: groot en zwaar. Bezitters van een Canon camera met een APS-C sensor krijgen met deze lens de hoogste resolutie uit hun camera. Toch zullen veel amateurfotografen waarschijnlijk de voorkeur geven aan de goedkopere, lichtere en compactere Canon 24-105 mm, die bovendien ook nog eens een groter zoombereik heeft.
