Ook aan dit soort typische reportagezooms worden tegenwoordig hoge eisen gesteld. Om daar op in te spelen, bracht Canon een derde versie uit van dit populaire objectief.

Scherp en lichtsterk: Canon EF 16-35mm f/2.8L III USM

De Canon EF 16-35mm f/2.8L USM is alweer de derde generatie van Canon’s 16-35mm ultragroothoekzooms. En de eerste volgde op zijn beurt weer de EF 17-35mm f/2.8 op die de opvolger was van de EF 20-35mm f/2.8. Het is dus een objectief met een lange voorgeschiedenis. Je zou verwachten dat dit soort objectieven dus al lang een zekere graad van perfectie zouden hebben bereikt. Dat was tot voor kort niet het geval. Terwijl het zoombereik groeide, kregen sensoren ook steeds meer pixels. In combinatie met de hoge lichtsterkte zorgde dat ervoor dat de ontwerpers moeite hadden om de perfecte groothoekzoom te maken. De vorige generatie 16-35 f/2.8 had last van hoeken die nooit echt scherp werden. Sinds kort is er een 16-35mm van Canon met een lichtsterkte van f/4 die qua optische kwaliteit de lichtsterkere lens deed verbleken. Deze EF 16-35mm f/4L IS USM is de perfecte groothoekzoom voor fotografen die gewicht en afmetingen (en prijs) belangrijker vinden dan de hoogste lichtsterkte. Wie aan f/4 niet genoeg heeft, moest het echter nog steeds doen met de optisch minder goede, maar wel duurdere f/2.8 versie. Het was dus hoog tijd voor een upgrade. De nieuwe 16-35mm f/2.8 L III is een grote stap vooruit.

Bouw en autofocus

De nieuwe EF 16-35mm is weer een klein beetje gegroeid ten opzicht van het oude model. De afmetingen van de oude zijn 88,5×111,6mm en het gewicht is 640g. Het nieuwe objectief meet 88,5×127,5mm en weegt 790 g. Het is dus ruim anderhalve centimeter langer en anderhalf ons zwaarder. De lensconstructie lijkt niet veel complexer te zijn geworden. Het oude objectief heeft 16 lenzen in 12 groepen, de nieuwe 16 lenzen in 11 groepen. De kortste instelafstand is gelijk gebleven met 0,28 centimeter. Wat wel verschilt zijn het aantal diafragmalamellen. De nieuwe 16-35 heeft er 2 meer en komt nu op 9. Dat moet net een beetje mooiere achtergrondonscherpte opleveren. Het objectief voelt, eigenlijk net als alle Canon L objectieven- heel degelijk aan en is goed afgedicht tegen stof en (spat)water. Zoals bij de voorgaande 16-35’s ook al het geval was, moet het objectief nog wel worden voorzien van een schroeffilter aan de voorzijde om de afdichting compleet te maken. Maar dat is als bescherming van je voorste lenselement sowieso geen slecht idee. Dat voorste lenselement heeft overigens een belangrijke verbetering ondergaan. Het is nu voorzien van wat Canon een SubWavelength en Air Sphere Coating noemt. Deze coating moet het objectief nog beter bestand maken tegen overstraling. Het is een hele mond vol, maar het werkt wel. De 16-35 f/2.8 is niet voorzien van beeldstabilisatie. Wel heeft Canon gewerkt aan het nog schokbestendiger maken van het objectief door het aantal groepen dat betrokken is bij het zoomen (en die dus bewegen) te beperken tot vijf. Dit is een objectief dat onder de zwaarste omstandigheden moet blijven presteren.

Beeldkwaliteit

De nieuwe EF 16-35mm f/2.8L III scoort heel goed in onze testen. Vooral in jpeg is er maar een heel klein verval van de scherpte van het centrum naar de hoeken. In raw laten de grafieken een iets ander beeld zien. Daar lijken de hoeken vooral bij 16 mm en volle opening minder goed te scoren. Dat komt doordat we in raw testen zonder lenscorrecties.

De vignettering die in de raw-bestanden nog wel aanwezig is zorgt voor een verlaagd contrast in de hoeken. En dat zorgt weer voor een lagere score op de testkaart. Wie de raw bestanden corrigeert voor vignettering krijgt meer helderheid en dus ook meer contrast in de hoeken. En dat levert een hogere indruk van scherpte op. Dat wegwerken van de vignettering heeft natuurlijk wel een prijs. Door het ophelderen van de hoeken neemt de ruis toe. De scores voor de scherpte in jpeg zijn dus hoog en mooi gelijkmatig. Op 16 en 24mm zijn die waardes het hoogst en op 28 en 35mm zijn ze een fractie lager. Het objectief is dus op zijn best waar je het waarschijnlijk het meest op zal gebruiken.

Vignettering is in jpeg eigenlijk alleen op 16mm en bij de drie grootste diafragmaopeningen te zien. Vooral op f/2.8 is het zelfs gecorrigeerd nog wel stevig met meer dan 1,6 stops. In raw is het op volle opening over het hele zoombereik duidelijk zichtbaar met twee tot anderhalve stop van 16 tot 28mm.

Nu vindt niet iedere fotograaf vignettering een probleem. Het kan ook een mooi middel zijn om de aandacht naar het centrum van de foto te leiden. Maar als je het wilt corrigeren, dan helpt het wel om een moderne sensor met groot dynamisch bereik te hebben. Die vind je op dit moment in de EOS 80D en de EOS 5D Mark IV. Vertekening is ook aanwezig in het objectief. In raw op 16mm meer dan een procent tonvormig tot ruim een procent kussenvormig op 35mm. De jpegs met correctie hebben over het hele zoombereik ongeveer een half procentje kussenvormige vertekening. Dat is in de praktijk niet echt van belang. 

Bokeh 

Bokeh Canon EF 16-35mm F2.8L III USM  @ 16mm f/2.8

De 9 diafragmabladen zorgen voor ronde bokehballen in de achtergrond. Wel zijn die randen vrij scherp begrenst en zijn ze in het centrum een beetje onrustig. Het is niet het mooiste bokeh van de wereld, maar voor een supergroothoek zoomobjectief is dit geen slecht resultaat.

Bokeh Canon EF 16-35mm F2.8L III USM @ 35mm f/2.8

Conclusie Canon EF 16-35mm F2.8L III USM op Canon 5D mk4

VOORDELEN

• Hoge beeldkwaliteit tot in de hoeken
• Hoge, constante lichtsterkte over hele bereik
• Goede autofocus
• Degelijk en goed afgedicht
• Geschikt voor filters

NADELEN

• Weer duurder dan zijn voorganger
• Weer iets groter en zwaarder

“Canon EF 16-35MM F2.8L III USM is optisch echt beter dan zijn voorganger”.

De optische prestaties van de Canon EF 16-35mm f/2.8L III USM zijn nu zo goed dat ze vergelijkbaar zijn met objectieven met vaste brandpunten. Waar het vorige objectief altijd herkenbaar was aan wat onscherpte in de hoeken, vooral bij volle opening, valt het nieuwe objectief positief op door een goede centrumscherpte die naar de hoeken maar weinig verloopt. Wel is er nog duidelijk wat vignettering aanwezig als je de lenscorrectie in de camera niet aan zet en er is nog iets aan vertekening te zien. Maar dat laatste is niet heel veel en is makkelijk weg te werken. Veel vooruitgang is er (weer) geboekt op het gebied van coatings. De nanocoatings die een paar jaar geleden zijn geïntroduceerd werken duidelijk nog beter dan de multicoatings die daarvoor werden gebruikt. Zelfs objectieven met bolle frontlenzen hebben tegenwoordig nauwelijks nog last van flare of ghosting. De nieuwe EF 16-35mm f/2.8 L III is zo goed bestand tegen overstraling dat het heel moeilijk, zelfs bijna onmogelijk is om nog lichtvlekken in je beeld te krijgen, zelfs met de zon direct in de foto. Voor al dat fraais betaal je wel de hoofdprijs.