Test: FUJINON XF 16-55MM F2.8

Opvallend is de compactere en lichtere uitvoering van de FUJINON XF 16-55mm F2.8, die voortreffelijk in balans is op kleine camera’s als de XT3, de XT30 en X-Pro3. Ik testte beide lenzen op een grotere X-H1 body omwille van de IBIS- beeldstabilisatie daarin, want de 16-55mm moet het zonder stabilisatie doen.

Bouw

Verschillen
De FUJINON XF 16-55mm F2.8, Made in the Philippines, heeft ingebouwde OIS-beeldstabilisatie, die in de camera aan- of uitgezet kan worden. In de handleiding wordt aanbevolen om hem altijd aan te laten staan, ook als je vanaf een statief fotografeert. De lens heeft een ingebouwde automatische detectie van opname- omstandigheden. Met zes afdichtingen worden vocht en stof uit het binnenste geweerd. De frontlenscoating die overstraling en nevenbeelden moet tegengaan is de standaard Super EBC-coating. Bij de driehonderd euro duurdere 16-55mm wordt dat nóg effectiever geweerd met een Nano GI- en HT-EBC coating. Het verschil is in vergelijkende opnames te zien; schijnt de zon in beeld dan ontstaan aan de tegen- overliggende zijde groenige lichtvlekken bij de 16-80mm. De 16-55mm opnames vertonen dan een lichte overstraling – met name bij de kleine openingen – maar geen nevenbeelden. Vanwege de één stop hogere lichtsterkte is de 16-55mm dikker en zwaar- der. De beeldhoeken met respectievelijk 20° en 29° in de telestanden zijn voor de foto- praktijk aanzienlijk. De 80mm stand bete- kent duidelijk meer tele. De 16-55mm lens heeft met zeven effectieve F-openingen één stop meer (F2.8 tot en met F22) dan de nieuwe zoomlens.

Beeldkwaliteit

De 16mm stand van de 16-80mm is vrij van (de meestal tonvormige) vertekening. Omdat beide modellen ingebouwde correctieprofielen hebben, zie je ook geen vignet- tering en chromatische aberratie. Maar de briljance is een ander verhaal. Naast elkaar op een goed beeldscherm zie je het verschil ten gunste van de FUJINON XF 16-55MM F2.8: die heeft drie ELD-glaslenzen tegen één in de 16-80mm. Waar de nieuwe lens iets wolliger is op volle opening – en ook zachter in de telestand – excelleert de 16-55mm. Ook de F2.8 opening, met een duidelijk sterkere scherp- onscherp tekening, is mooi van kwaliteit. Optisch is de oudere zoom de betere. Met ingeschakelde lensmodulatie-optimalisatie in de camera, worden opnames met de kleinste lensopeningen gecorrigeerd op diffractie.

OIS

De maar liefst zes-stops beeldstabilisatie in de 16-80mm reageerde heel goed: zelfs met 1/13 seconde kon ik in de 80mm stand beeld-na-beeld scherpe opnames uit de hand maken. De sensorstabilisatie in de X-H1 camera werkt over vijf assen. Mocht er een vorm ontbreken, dan vult de IBIS in de camera de OIS in de lens aan. Ook bij video werkt dit uitstekend, zonder schokkerige beelden als je bijvoorbeeld loopt tijdens het filmen.

Scherpstelling

Hoewel er sprake is van twee verschillende AF-systemen leidt dat in de praktijk niet
tot opmerkelijke verschillen in snelheid en precisie. De focus breathing is verwaarloosbaar laag bij de 16-80mm, dat zullen cineasten waarderen; bij de FUJINON XF 16-55MM F2.8 is er iets meer vergroting in de achtergrond als je dichtbij scherpstelt. Handmatig scherpstellen gaat bij beide modellen vlot en soepel, waarbij focus peaking een goed controle- middel is.

Conclusie test FUJINON XF 16-55MM F2.8