De nieuwe Nikon 24-70 mm f/2,8E ED VR is het werkpaard voor de professionele reportagefotograaf. Alles wat je van een lens mag verwachten zit er op: lichtsterk, nano-coating, beeldstabilisatie, electronisch diafragma, spatwaterdicht afgewerkt. Daarvoor betaal je wel een prijs: de lens is groot en zwaar en ook nog eens flink aan de prijs.  Meestal werken professionele fotografen met een camera met een volformaat sensor, zoals de Nikon D750, D810 of de D4s. Zij zullen nog even op een test moeten wachten, want we starten als voorproefje met de test van de Nikon 24-70mm f/2.8E op een Nikon D7200. Qua pixeldichtheid is dat de zwaarste resolutietest: het aantal pixels per mm op een D7200 sensor overtreft het aantal pixels per mm op een 50 megapixel full-frame sensor. Op een D7200 APS-C / DX camera komt het zoombereik overeen met de beeldhoek van een 36 – 105 mm op FX. Is dat een logische combinatie, en is de lens zijn geld waard?

3 lichtsterke objectieven in één?

De Nikon 24-70 mm f/2.8E vervangt de 24-70mm f/2.8 en maakt deel uit van de reeks 12-24 mm, 24-70 mm en 70-200 mm. Allemaal lichtsterke (f/2,8) en zeer degelijke professionele objectieven met ‘state-of-the-art’ technologie. De 12-24 mm heeft geen beeldstabilisatie (en heeft die ook het minste nodig), de andere twee wel.

De nieuwe 24-70 mm springt er qua afmetingen uit; hij is een stuk langer (154 mm) dan vergelijkbare objectieven van andere merken en is ook nog flink gegroeid in vergelijking met zijn toch al fors geschapen voorganger. Voor een zoom met dit bereik is de lens echt extreem lang, en bij het zoomen naar 24 mm wordt hij zelfs nog langer. De frontlens is kolossaal groot (filtervatting 82 mm), een polafilter met deze diameter kost wel een paar centen!
De lens heeft niet minder dan 20 glaselementen in 16 groepen, en het gewicht mag er dan ook zijn (1070 gram). Een dergelijk objectief kan in principe drie vastbrandpunten vervangen, maar dan merken wij wel op dat je voor de prijs én het gewicht van één zo’n 24 -70 mm drie uitstekende Nikkor vastbrandpunten met grotere lichtsterkte kunt kopen zoals bijvoorbeeld de 24 mm f/1.8, de 35 mm f/1.8 en de 85 mm f/1.8. Je mist dan de vibratiereductie in het groothoekbereik (waar je het het minste nodig hebt). Je zult af en toe van lens moeten wisselen. Maar dat is iets waarvoor een professionele fotojournalist meestal geen tijd heeft.

Bouw en autofocus

Zowel de zoomring als de scherpstelring lopen als een warm mes door de boter.

Degelijker dan deze zul je ze niet vinden. Bijna alles is metaal en goed afgedicht. De meegeleverde zonnekap zit nu op een andere manier op de lens vastgeklikt, waardoor hij er niet gauw af zal vallen. De levensduur van dit klasse objectief zal die van menig sluiter overtreffen. Er is een MF/M-AF schakelaar met drie standen: uit, normaal en ‘actief’ (voor panning). Je kunt dankzij de Silent Wave AF-motor veilig ‘door de scherpstelling heen’ draaien, zonder de AF/MF schakelaar te hoeven gebruiken, wat lekker snel werkt. De lens heeft nano-coating ter vermindering van ‘flare’, spookbeelden bij sterk tegenlicht. Bovendien zijn zowel de frontlens als de achterlens voorzien van een stofafstotende Fluor-coating zoals in de allerbeste moderne  telelenzen. Minder stof en vuil in beeld dus. Maar doordat de lens bij uitzoomen langer wordt werkt hij wel als een soort luchtpomp, en met die lucht komt natuurlijk ook weer stof mee naar binnen. Stof in de lens is echter veel minder gauw zichtbaar in een opname dan stof op de frontlens of het achterste lenselement.

Door een nieuwe en sterkere AF-motor is de autofocus voor een lens met zoveel verschuivend glaswerk opmerkelijk snel. In onze standaardtest kwamen we – vrijwel onafhankelijk van de brandpuntsafstand – tot een gemiddelde van rond de 350 milliseconden. Snel voor een zoomlens, maar niet uitzonderlijk voor een vastbrandpunt. Het mag niet onvermeld blijven dat we met de 24-70 in de testopstelling ook wel eens een meting van meer dan een seconde hadden en zelfs één totale misser. Maar in het geheel stelt de camera snel  en ook accuraat scherp.Op deze opname zie je de Nikon 24-70 mm f/2,8E naast de Tokina AT-X PRO FX met hetzelfde zoombereik. Het verschil in lengte is wel opvallend voor een zoomlens met hetzelfde zoombereik en dezelfde doelgroep. De constructeurs hebben bij het ontwerp voor heel verschillende oplossingen gekozen.  De Nikon wordt bij uitzoomen naar 24 mm zelfs nog een stuk langer

Electromagnetisch diafragma

De benaming f/2,8E geeft al aan dat we hier  te maken hebben met een lens met een electronisch gestuurd diafragma. Tot nu toe hadden de Nikon lenzen met F-vatting een verschuifbaar nokje dat door een pennetje op de body werd meegenomen om het diafragma te sluiten. Dit nokje ontbreekt op de objectieven met de ‘E’ in de benaming; de bediening gebeurt hier met een electromagneet. Volgens Nikon gaat dat sneller (wat wij geloven) en nauwkeuriger (wat wij nog moeten zien). Zeker is dat het diafragma alleen werkt op moderne bodies die een digitaal diafragmasignaal uitsturen. Op oudere Nikon bodies werkt het diafragma niet en kun je alleen met volle opening fotograferen. Wie de lens denkt te gaan gebruiken op oudere camera’s moet dus eerst goed naar de compatibiliteitstabel kijken. Het diafragma heeft negen lamellen voor een mooie ronde opening en fraai Bokeh.

Beeldstabilisatie

De beeldstabilisatie is ten opzichte van het vorige model eveneens verbeterd en we kunnen niet anders dan onder de indruk zijn van de prestaties. Een winst van 4 stops is zonder meer haalbaar, en wij schoten in de 50 mm stand met de D7200 zelfs met 1/6 seconde uit de hand. Zoiets is natuurlijk voor de reportagefotograaf die vaak onder slechte lichtomstandigheden moet werken een enorm voordeel.100% beelduitsnedes van 4 opnames gemaakt met 50mm: Links met beeldstabilisatie, rechts zonder. Boven met een korte sluitertijd (1/100 sec), onder met een lange sluitertijd (1/6). De opname gemaakt met een sluitertijd van 1/6 seconde met VR (nr 3) is zelfs scherper dan de opname gemaakt bij 1/100 sec zonder beeldstabilisatie. Bij korte sluitertijden (~1/100 sec) levert VR active betere resultaten dan VR normal. Bij langere sluitertijden voldoen beide VR standen even goed.

Lichtafval, Chromatische Aberratie, Vertekening

In deze test werkten we de met 24-70 op een Nikon D7200 APS-C body. De extreme hoeken van het objectief, waar zich altijd de meeste lensfouten openbaren, vallen dan buiten het DX sensor beeld. Onder die omstandigheden verwacht je geen enkel probleem met lichtafval en chromatische aberratie, en die waren er dus ook niet. Helemaal vertekeningsvrij is de lens niet, maar dit is voor een zoomlens eigenlijk normaal en eenvoudig te corrigeren.
Tijdens de testperiode hebben we de zon weinig gezien en geen praktijkopnames op zoek naar ‘flare’ kunnen maken. Gezien de nano-coating zal die er vrijwel wel niet zijn. Bij kunstlicht hebben we er in elk geval niets van gemerkt.

Scherpte (resolutie)

Het ontwerpen van een 24-70mm zoomlens die op een moderne sensor goed presteert over het hele zoombereik is een niet te onderschatten uitdaging.

Vrijwel alle camera- en lensfabrikanten zijn bezig met een race tegen de klok om zo veel mogelijk objectieven uit te brengen die de resolutie van een 50 megapixel sensor tot zijn recht laten komen. Dat is bij de meeste wat oudere objectieven niet het geval. Voor een moderne lens in deze prijsklasse mag je uitstekende detailscherpte verwachten en dit topmodel stelt zeker niet teleur. Na een paar stops diafragmeren worden MTF50 waarden boven de 2000 LW/PH voor onverscherpte RAW bestanden gerealiseerd. De resolutie is beter dan zijn voorganger. Zeer goed, maar niet uitzonderlijk goed. Er zijn andere zoomlenzen en vastbrandpunten die hetzelfde niveau halen (of zelfs iets beter: kijk bijvoorbeeld naar de recente f/1.8 serie van Nikon) voor heel wat minder geld. Zie daarvoor onze lensvergelijker, waar je op afzonderlijke brandpuntsafstanden zoomlenzen kan vergelijken met objectieven met een vast brandpunt. Hieronder een praktijkopname gemaakt bij 24 mm f/8.

Nikon 24-70 mm f/2.8E + D7200 @ 24mm, 400 ISO, f/8, 1/500 sec

Conclusie Nikon 24-70 mm f/2.8E op D7200

Voordelen

• Breed inzetbaar zoombereik
• Uitzonderlijk stevig en goed gebouwd
• Zeer goede beeldstabilisatie
• Zeer goede optische eigenschappen
• Snelle autofocus

Nadelen

• Erg groot en zwaar
• Duur

Deze Nikon 24-70 mm f/2,8E is vooral bedoeld voor beroepsfotografen, die zich de tijd niet kunnen veroorloven om van objectief te wisselen tijdens een shoot. Voor die groep is dit een niet stuk te krijgen werkpaard met zeer goede optische eigenschappen, een snelle AF en een uitstekende beeldstabilisatie. De fluor coating en de extra afdichting tegen stof en spatwater maken deze zoomlens als werkpaard onderscheidend ten opzichte van vele andere objectieven.
Maar deze lens is groot, zwaar en duur (adviesprijs € 2500). We zeggen niet dat hij voor een beroepsfotograaf té duur is, maar wel dat die kwaliteit en levensduur er bij amateurgebruik onvoldoende uit komt. Om zo’n lens op een APS-C camera te zetten is eigenlijk zonde. Het zoombereik is minder breed inzetbaar dan bijvoorbeeld het zoombereik van de recent uitgebrachte Nikon 16-80mm f/2.8-4. De amateur raden wij aan om de 16-80 eens te bekijken. Dat scheelt ongeveer 1000 Euro.
Hoe goed de Nikon 24-70mm f/2.8E presteert op een D810, laten we je binnen een paar weken weten.