Test Olympus OM-D E-M10 mk2

De Olympus Om-D E-M10 mk2 is het vijfde model in de bekroonde OM-D serie; een lekker compacte en lichte camera met een klassieke uitstraling, voorzien van een elektronische zoeker, een elektronische sluiter zodat je volledig geruisloos en onopvallend opnames kan maken en een in de body ingebouwde beeldstabilisatie. Ideaal voor binnenfotografie van (klein-)kinderen, bruiloftsreportages of straatfotografie. Wij testten hem in het laboratorium én in de praktijk met het Olympus 14-42 mm kitobjectief. Dat is een ultraplatte zoom, met een zoombereik dat past bij vele praktijksituaties, die bij het inschakelen wel naar buiten komt.</p><h3>Olympus OM-D E-M10 mk2 – klassieker in nieuwe jas

Klik op het product voor specificaties, prijzen en testresultaten.

Het eerste wat aan de Olympus OM-D E-M10 mk2 opvalt, is zijn compacte formaat. Hij past echt in je handpalm, en is maar net groter dan bijvoorbeeld een Nikon 1. Toch ziet hij er uit als een echte klassieker. Of ze nu Fujifilm, Panasonic of Olympus heten, moderne camera’s proberen allemaal te lijken op de oerversie van de meetzoekercamera, de Leica M. Hij heeft een 16 megapixel micro-four-thirds sensor en -lensvatting. De crop factor is 2, dat wil zeggen dat de beeldhoek van deze 14-42 mm brandpuntsafstand overeenkomt met de beeldhoek van een 28-84 mm objectief op een volformaat sensor camera. De Olympus OM-D E-M10 mk2 heeft WiFi, maar geen GPS. De doelgroep voor dit setje is de gevorderde amateur of de starter die het meteen goed wil doen en een camera wil kopen waar die jaren mee vooruit kan.

Bouw en uitvoering

Olympus OM-D serie: Klassiek uiterlijk, gemaakt met oog voor detail.

De Olympus OM-D E-M10 mk2 is fraai uitgevoerd en heeft een deels metalen body. Alles ziet er piekfijn uit, al is de body niet speciaal waterdicht gemaakt. Hij heeft twee lekker grote draaiknoppen bovenop die net zo fungeren als de twee instelschijven van de betere spiegelreflex. In het midden van de voorste draaiknop bevindt zich de foto-sluiterknop. Het had ons logisch geleken wanneer de film-startknop dan in het midden van de achterste draaiknop gemonteerd was, maar dat is niet zo: daarvoor is een apart klein knopje dat moeilijk op de tast te vinden is. Opmerkelijk is de in-body beeldstabilisatie. Volgens Olympus goed voor ongeveer 4 stops. Bij spiegelreflexcamera’s is de beeldstabilisatie in de lens is ingebouwd, en zeker bij de betere objectieven brengt dat meerprijzen met zich mee. Bij Olympus bespaar je op de kosten voor beeldstabilisatie in de lens. Dat voordeel kan oplopen tot honderden euro’s. De accu en het SD-kaartje bevinden zich onder het bodemdeurtje. Op statief kun je e rniet bij, en er zijn bodies waar je het SD-kaartje makkelijker in en uit krijgt! Er is een flitsschoen (met een keurig afdekkapje) en een ingebouwde flitser. De E-M10 Mark II beschikt over een 2,36 MP OLED elektronische zoeker die niet alleen alle instellingen toont, maar ook hoe de foto er uit gaat zien wanneer je de ‘special effects’ toepast (en daar heeft deze body er heel veel van). De zoeker ververst snel en benadert de kwaliteit van de optische zoeker van een spiegelreflex. Haal je je oog van de zoeker af, dan schakelt de camera over naar het beeldscherm. Dit scherm kan wel een stukje omhoog draaien (zie foto hieronder), maar niet omlaag en opzij en voegt wat ons betreft niet zoveel toe. Met een vast scherm was de camera platter en ook goedkoper geworden. Het is een aanraakscherm, waarmee je het AF-punt bijvoorbeeld kunt aanwijzen.

Olympus OM-D E-M10 mk2 versus Olympus OM-D E-M10

Beide camera’s hebben dezelfde sensor en beeldprocessor
De Mark II heeft een verbeterde beeldstabilisatie. Olympus er in geslaagd om de effectiviteit van de beeldstabilisatie bijna net zo goed te krijgen als van de duurdere modellen E-M5 en de E-M1, zonder de camera groter te maken
De Mark II heeft bovenop de camera knoppen die een verschillende hoogte hebben, wat het gebruiksgemak vergroot
Hij heeft een verbeterde (betere resolutie) electronische zoeker
HD-Video in 1080/60p (was: 1080/30p)

Kano’s dobberen in de Gorkumse Lingehaven. ISO 200, 1/30 seconde bij f/8.

Bediening

De manual, ruim 170 pagina’s, is een grondige bestudering waard als je alle mogelijkheden uit deze camera wilt halen.

Het euvel van alle superkleine bodies is dat er weinig plaats is voor knoppen. Iedere fabrikant heeft daar zijn eigen oplossing voor. Deze OM-D heeft vier ‘gewone’ drukknoppen, respectievelijk voor display, prullebak, menu en info, en niet één maar drie fn-knoppen. Daaraan moet je dus zelf functies toewijzen. Deze vorm van maatwerk begint gemeengoed te worden bij moderne camera’s. Is dat superhandig? Nou nee, vinden wij. Je moet goed onthouden welke functie je aan deze knoppen hebt toegekend. Makkelijk is weer wel dat je, door op het OK-knopje te drukken het hele arsenaal aan instellingsmogelijkheden op het LCD-scherm te zien krijgt. Met de vierwegschakelaar kun je daarheen scrollen en de gewenste waarde instellen. Datzelfde kan ook met het menu, maar dan loop je wel weer tegen het probleem aan dat sommige instellingen in het cameramenu, en andere in het instellingenmenu verborgen zitten. In de praktijk gebruikten wij bijna altijd deze optie, niet het menu en ook niet het aanraakscherm.

De camera heeft heel onvoorstelbaar veel instelmogelijkheden voor speciale effecten, scenestanden en de manier waarop je informatie in het display kunt oproepen. Méér dan de meeste camera’s in deze prijsklasse. Voor de gein hebben we ze geteld: 25 scenestanden, 14 speciale effecten (die je deels weer zelf naar behoefte kunt aanpassen, 23 bewerkingsfilters (waarmee je effecten kunt toevoegen aan al gemaakte opnames ), 5 manieren voor de lichtmeting en meer dan 20 voor de scherpstelling. Om zo maar een voorbeeld te noemen: de bracketing functie omvat niet alleen belichting maar ook witbalans, flitsniveau en ingestelde afstand. Dat laatste is handig wanneer je bij makro-werk meerdere opnames wilt combineren (het zg. focus-stacking). Onder de instellingen zitten echt ‘verborgen schatten’. Maar die zitten zo diep in het menu verborgen dat zelfs uw twee ervaren redacteuren er soms niet uit kwamen. “Als het zo moeilijk is, dan deugt het niet”, sprak een van ons. De manual raadplegen biedt uitkomst. Nu maar hopen dat de doelgroep dat ook inderdaad doet, want anders blijven veel mogelijkheden onbenut. Jammer vonden wij dat de panoramastand geen kant en klaar panorama oplevert maar een serie opnames die je met (meegeleverde) software kunt stitchen.

De kleine E-M10 mkII is ideaal voor straatfotografie. Kijken en schieten. 1/80 seconde, f/8, ISO 400.

Autofocus en continustand

AF-snelheid is iets waar we tegenwoordig speciaal op letten. Systeemcamera’s scoren daar altijd beter dan spiegelreflexen, Zo ook de Olympus OM-D E-M10 mk2.

De scherpstelling gebeurt met contrastdetectie; er zijn geen hybride fasedetectie/contrastdetectiepixels op deze sensor. Er zijn niet minder dan 81 AF-meetvelden verspreid over het gehele beeld (en dus niet alleen in het middengedeelte), die je met de vierwegschakelaar kunt selecteren. Je kunt ze zelfs al groepen koppelen.
Toch is de autofocus snel: 285 milliseconden van oneindig naar 1 meter. Vergelijkbare modellen van andere merken met hybride pixels kwamen bij ons wel wat beter uit de test. Ook gebeurde het ons diverse malen, dat in het laboratorium binnen een en dezelfde meetreeks één opname geheel onscherp bleek te zijn. Dat is zeker geen specifiek OM-D probleem; we komen dat wel vaker tegen, zelfs bij hele dure spiegelreflex camera’s.

In de continustand maakt de OM-D Mk2 in ons lab met een class 4 geheugenkaartje 11 beelden in 1,5 seconde, dat is ruim 7 bps. In RAW was de koek toen op. In JPEG Large/fine maakte de camera de eerste 11 beelden net zo snel als in RAW, maar daarna nog 6 opnames in 1,5 seconde. Moet de camera tussendoor nog scherpstellen dan duurt het wel wat langer. Met een supersnel kaartje kan de Olympus ongetwijfeld beter scoren, de handleiding spreekt van 8,5 bps.

Een klassiek portretje met een klassieke camera. Weinig licht, ISO 6400, ingeflitst met de ingebouwde flitser.

Sluiter

De camera heeft een spleetsluiter die loopt van Time en Bulb tot tot 1/4000 seconde. Er is de optie om de sluiter electronisch te openen, dit beperkt camerabewegingen als gevolg van het openen van het voorste gordijn (de zg. shutter shock). Bij een spiegelreflex is dat een zinvolle optie, bij een spiegelloze camera als deze zal het niet veel uitmaken met een sopele lopende sluiter zoals die van Olympus (mooi sluitergeluid!), zeker vanwege de geraffineerde beeldstabilisatie van dit model. Wil je geluidloos werken, dan kan je de sluiter helemaal electronisch bedienen. Je moet dan wel een ‘rolling shutter’-effect voor lief nemen. Er is een time-lapse optie waarbij de camera om de zoveel seconden een opname maakt; die kun je dan bewerken tot een film in 4K formaat. Wie “De Nieuwe Wildernis” heeft gezien weet welke fantastische effecten je daarmee kunt bereiken.

Op de foto hieronder een bovenaanzicht van de camera met het kitobjectief. Wanneer de camera wordt aangezet, schuift dit objectief automatisch naar buiten, het wordt dan wel meer dan twee maal zo lang.

Objectieven

Olympus levert voor deze camera 17 verschillende objectieven: vastbrandpunten, zooms en macro-objectieven. Het mooie van het (micro) four thirds (FT) formaat en lensvatting is dat het een ‘open’systeem is, niet merkgebonden dus. Daardoor leveren ook andere camerafabrikanten (met name Panasonic) lenzen die erop passen. Het onderwerp van dit testrapport gebruikt het micro four-thirds (MFT) systeem, dat wil zeggen dat de afstand vatting tot sensor kleiner is dan het ‘klassieke’ FT. Met een adapter passen de ‘klassieke’ FT-lenzen ook op MFT-camera’s. Dat maakt het lenzenaanbod nog groter. Daarnaast zijn er adapters leverbaar die de Full-Frame lenzen van de grote merken koppelen aan de MFT-bodies. Op de Hoge Veluwe zagen wij bij de bronst van de edelherten onlangs een paar fotografen die 300 mm lenzen van Canon en Nikon hadden gekoppeld aan een Olympus MFT-body; je hebt dan voor een behapbaar bedrag een 600 mm waar je anders tien mille voor moet neerleggen. Olympus levert ook tele- en groothoek voorzetlenzen. We hebben ze niet getest, maar de optische kwaliteit stelt meestal teleur in vergelijking met een dedicates telelens.

Beeldscherm en zoeker

De electronische zoeker van de Olympus OM-D E-M10 mk2 (kunnen ze geen simpeler type-aanduiding verzinnen?) is echt mooi; hij heeft 2,4 miljoen beeldpunten en is snel. Wanneer je de camera draait volgt het beeld vrijwel direct. Ook past hij zich heel snel aan aan veranderende lichtomstandigheden. Bij opnames in het semi-duister krijg je een beeld met daglichtkwaliteit. Dat doet geen spiegelreflex je na. Een dergelijke zoeker kan wat ons betreft nog niet tippen aan het directe beeld van een spiegelreflex, maar hij komt er dicht bij. Het LCD-scherm telt 1 miljoen beeldpixels. In vergelijking met de doorzichtzoeker is dat tobben, zeker in de buitenlucht met veel licht. Er zijn heel veel opties voor de informatie die je in de zoeker wilt zien, van een volledig schoon beeld tot een beeld met alle belangrijke camera-instellingen plus een histogram.

Resolutie en beeldkwaliteit

Resolutie, kleurweergave en dynamisch bereik van deze camera zijn gelijk zijn aan die van de Olympus OM-D E-M 10. Het ISO-bereik loopt tot 25.600. Dat is niet spectaculair hoog, maar voor 99% van de fotografen meer dan ze ooit nodig hebben. De opname hierboven is gemaakt bij de hoogste ISO-stand en vergroot tot 100% in Photoshop zonder verdere ruisreductie. Zet je de in-camera ruisreductie aan, dan verdwijnt de ruis maar de detaillering neemt ook af. Hier betaal je dus de prijs voor de overigens evidente voordelen van een kleine camera en een kleine sensor. APS-C camera’s hebben een grotere sensor, vertonen in de regel minder ruis en hebben een groter ISO-bereik. Blijf je weg van de hoogste ISO’s (laten we zeggen 6400 en hoger) dan is de beeldkwaliteit zeer goed en kan deze Olympus zich goed meten met de meeste APS-C bodies.

Een praktijkopname waar je de resolutie en de lenskwaliteit goed op kunt testen door al die kleine details. 1/30 bij f/8, ISO 1600.

Connectivity

Het de ingebouwde WiFi maak je contact met je smartphone. Je kunt hem dan in zekere mate op afstand bedienen. Je kunt op die manier ook de GPS-data van de telefoon toevoegen aan de beeldbestanden. Dit lijkt – waarschijnlijk om de levensduur van de batterij zo hoog mogelijk te houeden – de trend te worden: wel ingebouwde WiFi, maar geen GPS. Nog makkelijker is NFC, waarmee je kontakt kunt maken door de camera en de telefoon tegen elkaar te leggen, maar deze Olympus heeft dat (nog) niet.

Video

Natuurlijk kan deze camera ook filmen, daar wordt zelfs flinke aandacht aan besteed. Zo zijn er diverse filmformaten, de hoogste kwaliteit is 1080p/60 fps. Je kan ook een kort filmpje maken met lagere resolutie met 120 fps – voor een slow motion shot. Bijzonder is dat de uiterst effectieve beeldstabilisatie ook werkt tijdens het filmen. Je kunt ook een aantal foto-effecten gebruiken tijdens het filmen. De autofocus daarentegen werkt niet tijdens een video-opname.{insertgrid=117}{insertgrid=118}

Conclusie Olympus OM-D E-M10 mk2 test

Voordelen

Goede beeldkwaliteit
Fraai en degelijke gebouwd
Fantastische beeldstabilisatie, ook bij video
Groot lensaanbod

Nadelen

Menu is zeer uitgebreid en daardoor ook ingewikkeld
Beeldscherm is niet draaibaar
Niet goedkoop

De Olympus E-M10 Mk2 een fraaie, kleine camera met klassieke look die uitblinkt met goede beeldstabilisatie en veel speciale effecten, scenes en instelmogelijkheden.

Fotografen die op zoek zijn naar een luxere starter- of zijn spekkoper in de huidige markt. De Olympus OM-D E-M10 mk2 is een aantrekkelijke kandidaat voor deze fotografen. Niet alleen vanwege zijn compacte afmetingen. Ook de luxe afwerking, goede beeldkwaliteit en de uitgebreide mogelijkheden maken dit een aantrekkelijke camera.
Ben je gecharmeerd van deze Olympus, maar is de adviesprijs (€ 599 voor de body en € 799,- voor de 14-42mm EZ Pancake kit) een bezwaar, dan is zijn voorganger Olympus OM-D E-M10 zeker een overweging waard. De bouw en beeldkwaliteit – maar niet de beeldstabilisatie – zijn min of meer gelijkwaardig. De oudere versie is circa 100 Euro goedkoper.