Test Panasonic 35-100mm f/2.8 II POWER OIS LUMIX G X VARIO

Vestzak tele: Panasonic 35-100mm f/2.8 II POWER OIS LUMIX G X VARIO

De naam van het objectief, Panasonic 35-100mm f/2.8mm f/2.8 II Power OIS Lumix G X Vario, is bijna langer dan de lens zelf. De Panasonic 35-100mm f/2.8 II is een compact teleobjectief met een beeldhoek die overeenkomt met die van een 70-200mm lens op kleinbeeld. Het dat is een bereik dat al jaren heel populair is. Aan de korte kant, zo rond de 40 tot 50mm, kan je het objectief heel mooi gebruiken voor portretten. Je staat dat op een prettige werkafstand en je krijgt geen rare vertekening in gezichten. Aan de lange kant, op 100mm, heb je een heuse 4x tele waarmee je onderwerpen lekker groot kan weergeven en een mooi vlak perspectief kan creëren. Dankzij de fraaie lichtsterkte van f/2.8 krijg je met dit objectief ook nog eens een fraai bokeh. Natuurlijk is dat niet zo boterzacht als het bokeh dat je met een 70-200mm f/2.8 op full frame krijgt. Maar bokeh is niet uitsluitend het resultaat van de lichtsterkte. Ook het lensontwerp is hierop van invloed en dat ontwerp is bij de 35-100mm f/2.8 dusdanig, dat de achtergrondonscherpte mooi zacht is. Dat lensontwerp is in de nieuwe versie overigens niet gewijzigd. Dit objectief is altijd al een van de scherpste zooms geweest die Panasonic in zijn assortiment had. Wat wel veranderd is, zijn het uiterlijk en de beeldstabilisatie. Het objectief is nu – eindelijk – gewoon zwart. Eindelijk heeft Panasonic afgezien van de vreemde metallic paarse gloed van de eerdere versie. Functioneel van meer belang is dat de beeldstabilisatie is aangepast. Hierdoor kan de nieuwe 35-100mm f/2.8 II optimaal samenwerken met de Dual IS van de modernste Panasonic camera’s.

Bouw en autofocus

De Panasonic 35-100mm f/2.8 II is echt een echte compacte tele, met een lengte van net geen 10 centimeter. Nog mooier is dat die lengte zowel bij het zoomen als het scherpstellen niet veranderd. Alles gebeurt intern. Met een diameter van net geen 68mm is het objectief ook mooi slank. En nu we het toch over slank hebben, met 380 gram is dit een telezoom die serieus op dieet geweest is. Toch is dit geen doorsnee, kunststof consumentenzoom. De behuizing is wel grotendeels van hoogwaardige kunststoffen, dat wel, maar de toleranties zijn heel nauw. En met f/2.8 is dit objectief behoorlijk lichtsterk en die lichtsterkte behoudt de lens over het hele bereik. Ook is de 35-100mm f/2.8 II volledig weerbestendig. De versies die we op de redactie hebben zijn onder zeer uiteenlopende omstandigheden getest. Denk aan gletsjerwandelen in IJsland met bevroren regen die horizontaal over de vlakte waait terwijl de camera gewoon vrolijk over de schouder hangt, zonder enig probleem. Dit is een van die objectieven binnen het Micro Four Thirds systeem die je professioneel kan inzetten op plekken waar je liever geen zwaardere apparatuur mee naar toe wilt nemen. De afwerking van de lens is mooi matzwart, zelf zonder rood of gouden randje waarmee andere merken graag hun topkwaliteit objectieven sieren. Samen met de compacte afmetingen zorgt dat ervoor dat de 35-100mm f/2.8 II een fijn onopvallend objectief is.

Autofocus

Functioneel heeft Panasonic twee zaken aangepast. De eerste is de autofocus. Die is stil en heel snel, dankzij de lineaire micromotor en snelle aansturing tot 240  keer per seconde. Om hier optimaal van te profiteren moet je natuurlijk wel een moderne body hebben die deze snelle aansturing ondersteund. Panasonic claimt ook de aansturing van het diafragma te hebben verbeterd. We hebben hier niet veel van gemerkt in onze testen, maar zeker voor filmwerk kunnen dit soort kleine beetjes helpen.

5-assige beeldstabilisatie

De andere grote verandering is de aanpassing van de beeldstabilisatie. De originele 35-100mm had ook al optische beeldstabilisatie, die ook al kon samenwerken met de ingebouwde beeldstabilisatie van Panasonic camera’s. Maar de komst van Dual IS 2 in de nieuwste Panasonic body’s met vijfassige beeldstablisatie stelde ook nieuwe eisen aan de beeldstabilisatie van het objectief. De grafiek hieronder laat zien wat de winst is van enkel de optische beeldstabilisatie van de lens, en dat is een goede 3 stops. In combinatie met de vijfassige beeldstabilisatie van de nieuwste Panasonic camera’s als de G9 en GX9 is bijna het dubbele haalbaar en kan je in video een stabilisatie halen die bijna overeenkomt met die van een statief, al is dat meestal niet voor hele lange periodes.

beeldkwaliteit

De beeldkwaliteit van de 35-100mm f/2.8 was in versie 1 al goed en is dat in versie II nog steeds. Leggen we de grafieken die we van beide objectieven hebben gemaakt, naast elkaar, dan zien we hogere resultaten bij de nieuwe versie. Dat komt niet zozeer door een verbeterd ontwerp, maar doordat we de nieuwe lens op een nieuwe 20 megapixel camera hebben getest. Bij mindere objectieven zorgt een body met meer pixels vaak voor grotere verschillen tussen het centrum (dat wel profiteert van de extra resolutie) en de hoeken (die meer achterblijven). Daar is bij de 35-100mm geen sprake van. Zowel in het centrum als de hoeken neemt de scherpte toe. De hoeken zijn bij bijna alle diafragma’s wel minder dan het cetnrum. In het korte bereik is het objectief wat gelijkmatiger dan op de langere brandpunten, waar zeker op volle opening het verschil tussen centrum en hoeken wat groter is. Op de langere brandpunten doe je er goed aan om tenminste een en liefst twee stops diafragmeren voor het beste resultaat.

De vertekening is in de foto’s minimaal, vrijwel 0, omdat die al in de camera al wordt gecorrigeerd. Dat wil niet zeggen dat het objectief niet vertekent. Zelfs verre van dat. De gemeten vertekening is voor een telezoom best heftig. De correctie daarvan is niet lossless. Hoe groot het verlies is, is moelijk te zeggen. Als je namelijk het ontwerp scherpere hoeken kan geven door wat vertekening te accepteren (die je daarna weer wegrekent) dan is dat uiteindelijk misschien beter dan een lens ontwerpen die geen vertekening heeft, maar als gevolg van een complexer ontwerp misschien minder goede hoeken heeft. Wat uiteindelijk telt is dat de  correcties in de camera zorgen voor een vrijwel vertekeningsvrij beeld.

Wat ook bijdraagt aan de algehele indruk van een hoge beeldkwaliteit is de minimale aanwezigheid van chromatische aberraties. In de Panasonicbody’s worden die, voor zover ze er zijn, ook nog eens in de camera gecorrigeerd. Wie met oudere Olympusmodellen werkt, zal dat in de nabewerking moeten doen. Maar ook zonder nabewerking of correctie in de camera moet je er goed naar zoeken om er iets van te zien. Het bokeh is over het algemeen ook best fraai. Natuurlijk kan je een f/2.8 voor Micro Four Thirds niet vergelijken met een f/2.8 voor kleinbeeld. Doordat je op Micro Four Thirds met een 100mm schiet, waar je op kleinbeeld voor dezelfde foto een 200mm nodig hebt, heb je ook meer scherptediepte, en wordt de achtergrond toch sneller zichtbaar of soms zelfs wat onrustig als je veel kleine takjes of zoiets in beeld hebt. Maar over het algemeen kan je met deze 35-100mm f/2.8 toch een mooi bokeh krijgen en is het objectief prima voor portretten met een zachte achtergrond.

Conclusie Test Panasonic 35-100mm f/2.8 II POWER OIS LUMIX G X VARIO

VOORDELEN

• Fantastische beeldkwaliteit
• Weersbestendig
• Hele goede beeldstabilisatie
• Constante lengte en f/2.8 lichtsterkte
• Lekker compact en licht

Nadelen

• Prijs richting 1.000 euro
• Kortste instelafstand had korter mogen zijn