Test Sigma 18-200mm C @ Nikon

Door

6 augustus 2014

Wordt het een Sigma 18-250mm of een Sigma 18-200mm Contemporary?

Sigma 18-200 C test

De Sigma 18-200mm Contemporary is kleiner, lichter en goedkoper dan zijn soortgenoten, zoals bijvoorbeeld de Canon 18-200mm. Ook ten opzichte van soortgelijke superzooms die we tot nu toe hebben getest, Sigma 18-250 mm, Tamron 18-270 mm en de Nikon 18-200 mm, wint de Sigma 18-200 mm C het qua compactheid, gewicht en adviesprijs. Dat zijn belangrijke overwegingen voor de doelgroep, amateur fotografen die een niet al te duur all-round objectief met een fors zoombereik willen hebben. Om mee op stap te gaan zonder veel gewicht mee te hoeven zeulen en zonder van lens te hoeven wisselen. Onze eerste positieve ervaringen met de Sigma 18-200mm op een Canon 650D publiceerden we al eerder. Omdat we de Sigma 18-250mm niet hebben getest op een Canon APS-C, konden we geen rechtstreekse vergelijking maken van de beeldkwaliteit van beide Sigma walkaround zooms. Nu kunnen we dat wel.


Bij de kleinste brandpuntsafstand krijg je lekker veel in beeld, al zal je wat vervorming op de koop toe moeten nemen.
Bouw en autofocus Sigma 18-200 mm Contemporary
Allereerst valt het op hoe compact deze zoomlens is. Korter, smaller en veel lichter (30%) lichter dan de Nikon 18-200 mm. In vergelijking met de oude versie van de Nikon 18-55mm kitlens is de Sigma 18-200mm C slechts 6 mm (!) langer en 1 mm breder, terwijl het zoombereik 3,5 x zo groot is. De Sigma 18-200 mm behuizing is gemaakt van een licht en stevig composiet materiaal, de vatting is van metaal. Net als alle superzooms wordt dit objectief meer dan twee keer zo lang als je de langste brandpuntsafstand instelt en de meegeleverde zonnekap gebruikt. Op het objectief zitten drie schuifschakelaars: voor AF vs handmatig scherpstellen, aan/uit van de beeldstabilisatie en om de zoom te blokkeren tijdens transport. De scherpstelring heeft een relatief korte slag, waardoor je snel handmatig scherp kan stellen. Daardoor is het ook lastiger om nauwkeurig handmatig scherp te stellen. Omdat superzooms geen groot diafragma hebben, is dat niet erg. De Hyper Sonic Motor (HSM) zorgt voor een snelle, stille AF. Waar je bij de duurdere Sigma lenzen de HSM motor op ieder gewenst moment handmatig kan overrulen, is dat bij deze lens niet mogelijk. Hiervoor moet je de AF/MF schakelaar omzetten.	{insertgrid ID = 288}
Beeldstabilisatie
Het is mooi dat de Sigma 18-200 mm Contemporary is voorzien van ingebouwde beeldstabilisatie. Ingebouwde beeldstabilisatie (‘OS’) zorgt er voor dat je langer uit de hand kan blijven fotograferen, zonder dat je hogere ISO waardes hoeft in te stellen op de camera om bewogen opnames te voorkomen. We hebben de beeldstabilisatie van de Sigma 18-200mm eerder getest op een Canon 650D bij een brandpuntsafstand van 46 mm. Fotografeer je vanuit de hand, dan begint de resolutie af te nemen van een 1/50 seconde. Opnames gemaakt met beeldstabilisatie, maar bij een sluitertijd van 1/13 seconde, bleken scherper te zijn. De ingebouwde beeldstabilisatie leverde een winst op van 2 tot 3 stops. Dat is netjes.
Lichtafval Sigma 18-200mm Contemporary
Lichtafval is mooi in toom gehouden voor een zoomlens met zo’n groot zoombereik. Bij volle opening zal lichtafval in sommige situaties zichtbaar zijn, maar als je een kleiner diafragma gebruikt, waardoor de scherpte ook toeneemt, dan zal je in de praktijk geen last hebben van lichtafval. Beweeg je muis over de afbeelding voor de Imatest resultaten.
Sigma 18-200mm Contemporary @ 200mm, 200 ISO, f/6.3, 1/4000 sec Klik (2x) op de afbeelding voor een grotere versie. Bij de langste brandpuntsafstand is het mogelijk om het onderwerp te isoleren van een eventuele onrustige achtergrond.
Vervorming
Het verloop van de vervorming is typisch voor een superzoom en verloopt van zichtbaar tonvormig bij 18 mm, naar kussenvormig bij brandpuntsafstanden boven de 30 mm. Met name de tonvormige vervorming bij de kortste brandpuntsafstand is af en toe duidelijk te zien. Vervorming is voor RAW bestanden in Lightroom of Photoshop eenvoudig (“met 1 druk op de knop” voor alle bestanden die je met deze lens hebt gemaakt) automatisch te corrigeren met lenscorrectieprofielen.
Hieronder zie je een illustratie van de worst case vervorming (bij 18mm) en het effect van correctie in Lightroom (beweeg je muis over onderstaande afbeelding en let op de paal aan de rechterkant). Fotografeer je niet in RAW, dan kan DxO Optics Pro uitkomst bieden, waar ook heel veel lenscorrectieprofielen voor jpg bestanden beschikbaar zijn. En als je niet de beschikking hebt over deze programma’s: omdat de vervorming tussen 28 mm en 200 mm zo constant is, kan je voor dat hele zoombereik toe met eenzelfde correctie.

Overstraling
Zelfs onder extreme omstandigheden heb je weinig last van nevenbeelden of overstraling De Sigma 18-200mm wordt standaard geleverd met een zonnekap, maar voor het tegenlicht hoef je die meestal niet te gebruiken. Het komt slechts sporadisch voor dat er interne reflecties optreden, zoals in de deelvergroting van een Sigma 18-200mm Contemporary praktijkopname hiernaast.
Scherpte: zoom of megazoom?
Sommige mensen verwachten van een megazoom dezelfde beeldkwaliteit als van veel duurdere objectieven met een vast brandpunt of van veel duurdere, lichtsterke zoomlenzen. Dat is niet realistisch. De huidige megazooms leveren over het hele zoombereik een acceptabele beeldkwaliteit, die beter is dan wat je met een compactcamera bereikt. De centrumscherpte is vaak verrassend hoog, maar de randen en zeker de scherpte in de hoeken is bij superzooms minder. Deels, maar niet volledig, is dat te corrigeren dor 1 of 2 stops te diafragmeren. Dat geldt ook voor de Sigma 18-200mm C.
De centrumscherpte is bij 18 mm al mooi vanaf volle opening en die neemt nog verder toe na 1 stop diafragmeren. Na twee stops diafragmeren komt de hoekscherpte aardig in de buurt van de centrumscherpte. Dat geldt niet voor de langere brandpuntsafstanden, waar de scherpte in de hoeken achterblijft op de centrumscherpte, In de range van 20 tot en met 90mm lijkt de Sigma 18-250mm (waar de hoeken beter worden door te diafragmeren) wat beter te presteren, bij 200mm lijkt de Sigma 18-200mm het beter te doen. Over het geheel genomen is het een gelijkspel tussen de Sigma 18-250mm en de Sigma 18-200mm C, als het op scherpte aankomt.
Sigma 18-200 mm C @ 200mm, 400 ISO, 1/4000 sec, f/6.3 (detail)
Chromatische aberratie Sigma 18-200mm Contemporary
Bij laterale chromatische aberratie komen in de hoeken van het beeld niet alle kleuren op exact dezelfde plaats uit, waardoor je in de hoeken bij scherpe contrastovergangen blauwe en rode randen tegen kan komen. De Nikon D7100 corrigeert hiervoor uitstekend, waardoor je in de jpg bestanden geen zichtbare chromatische aberratie tegenkomt. In de RAW bestanden is chromatische aberratie, net als bij alle andere superzooms, wel zichtbaar aanwezig. Softwarematig is dat eenvoudig te corrigeren.
Macro?
Vergelijken we de specificaties van de Sigma 18-200 mm C met die van andere superzooms, dan biedt de Sigma 18-200 mm C meer close-up dan de concurrentie. De Sigma 18-200 mm Contemporary is ook heel geschikt voor close-up fotografie. En dat maakt het objectief extra veelzijdig. De kortste scherpstelafstand bedraagt slechts 39 cm, wat een afbeeldingsmaatstaf van 1: 0.33 oplevert. Sigma laat dat tot uiting komen door het begrip “macro” op te nemen, in de toch al niet zo korte: Sigma 18-200mm F3.5-6.3 DC Macro OS HSM C. Echt macro is het niet, daarvoor hanteren we als definitie dat het beeld op de sensor net zo groot wordt als het origineel (afbeeldingsmaatstaf 1:1).
Bokeh
Alle superzooms hebben een minder wollige achtergrondonscherpte. En de Sigma 18-100mm C is daar geen uitzondering op. Bij de langste brandpuntsafstand is de scherptediepte zo klein en de bokeh mooi genoeg, om je onderwerp mooi van de achtergrond te isoleren, zoals je in onderstaande deelvergroting van een praktijkopname gemaakt op de Nikon D7100 kan zien.
Sigma 18-200mm Contemporary @ 200 mm , f/6.3 (beelduitsnede op 100%)
{insertgrid=117}	{insertgrid=118}

Conclusie Sigma 18-200mm Contemporary test met Nikon D7100

	Gebruik de Lensvergelijker of kijk in ons overzicht van geteste objectieven om dit objectief te vergelijken met andere objectieven.
WYSIWYG score: Deze tabel geeft de prestatie weer van dit objectief als je de bestanden in de camera opslaat als jpg, waarbij chromatische aberratie door de Nikon D7100 is gecorrigeerd. Deze score geeft je voor deze objectief / testcamera combinatie: “What you see is what you get”.	{insertgrid ID = 301}
Puur RAW score: Deze tabel geeft de prestatie weer van dit objectief als het bestand in de camera wordt opgeslagen als een RAW bestand. Deze score benadert de intrinsieke kwaliteit van de combinatie van objectief en testcamera.	{insertgrid ID = 302}
Voordelen Compact, licht en toch zeer degelijk gebouwd Beeldkwaliteit gelijkwaardig aan duurdere alternatieven Ingebouwde beeldstabilisatie Zeer goed beschermd tegen overstraling Aantrekkelijk geprijsd	Nadelen Beperkte lichtsterkte, met name bij 200mm Scherpte in de uiterste hoeken blijft achter op het centrum
{insertgrid=344}{insertgrid=345}{insertgrid=346}
De Sigma 18-200 mm Contemporary is een degelijk gebouwd, compact en licht werkpaard met een aantrekkelijke prijs. De kwaliteit van walkaround lenzen is tegenwoordig hoog genoeg voor een grote groep amateurfotografen. Het verrast mij iedere keer weer hoe groot het zoombereik is en hoe dicht de verschillende 18-200mm zooms bij elkaar liggen qua beeldkwaliteit en bouwkwaliteit. Ze worden telkens iets beter. Maar dat worden de duurdere lenzen gelukkig ook. We krijgen met enige regelmaat de vraag van lezers of ze de nieuwe Sigma 18-200mm Contemporary moeten kiezen, of de Sigma 18-150 mm die inmiddels tot een zelfde prijs is gedaald. Eerlijk gezegd ontlopen beide lenzen elkaar weinig qua beeldkwaliteit. De grootste verschillen liggen op een ander vlak, dat niet tot uiting komt in onze testcijfers. De Sigma 18-200mm Contemporary is kleiner, lichter, goedkoper en met het optinele Sigma USB dock kan je eventueel de AF finetunen en eventuele software updates installeren. Bovendien heb ik de indruk dat dat de bouwkwaliteit van de modernere Sigma 18-200mm Contemporary wat hoger is en dat de AF van de nieuwe 18-200mm iets sneller en nauwkeuriger is. Dat zouden voor mij de argumenten zijn, om voor de Sigma 18-200mm Contemporary te kiezen.