Met de Art serie bouwt Sigma een serie lenzen op, die zowel qua bouwkwaliteit als beeldkwaliteit beter zijn dan de beste objectieven van de concurrentie, inclusief de grootste cameramerken. We hebben de Sigma 24-105 mm Art getest op een Canon 650D, een camera met een APS-C sensor, voor twee groepen lezers. De meeste van onze lezers hebben een spiegelreflexcamera met een APS-C sensor. Een deel van hen overweegt om op termijn over te stappen op een camera met een volformaat sensor en houden daar bij de aanschaf van hun objectieven al rekening mee.
Klik op het product voor specificaties, prijzen en testresultaten.
En er zijn fotografen die hun objectieven zowel op een camera met een volformaat sensor als een camera met een APS-C sensor gebruiken. Voor beide groepen fotografen is de Sigma 24-105 mm f/4 Art een aantrekkelijk objectief, waar ze lang plezier aan zullen beleven.Op een camera met een APS-C sensor biedt een 24-105 mm zoomlens een beeldhoek die overeenkomt met de beeldhoek van een 39-146 mm objectief op een camera met een volformaat sensor. Daarmee is dit nog steeds een bruikbaar walk-around objectief voor reportages, portretten of vakanties. Het Sigma 24-105 mm Art objectief wordt geleverd inclusief een etui en een bloemvormige zonnekap. die is ontworpen voor gebruik op een camera met een volformaat sensor.
Bouw
De Art serie objectieven zijn zo solide gebouwd dat ze de vergelijking met de beste professionele objectieven van de grote camerafabrikanten met glans doorstaan. Zet je de Canon 24-105 mm f/4 L naast de Sigma 24-105 mm, dan ziet de Sigma er moderner uit. Ook merk je dat het Sigma objectief professioneler, zwaarder is uitgevoerd. Het Sigma objectief heeft geen last van “creeping”, het verschuiven van de zoom als het objectief verticaal hangt. Daar had ons Canon testexemplaar wel last van. Zowel de zoomring als de scherpstelring van de Sigma 24-105 mm Art zijn perfect gedempt. De Sigma is zwaarder, groter en heeft een grotere filtermaat dan de Canon.
Dit objectief is gemaakt met oog voor detail. Grappig detail vind ik de tekst in/out op de meegeleverde zonnekap, zodat je weet welke richting je moet draaien om de zonnekap vast of los te draaien.
Autofocus
Het objectief is voorzien van twee schakelaars: beeldstabilisatie aan/uit en autofocus/handmatig scherpstellen. Deze schakelaars hebben een – handgeschilderde – witte achtergrond, waardoor je beter ziet in welke stand de schakelaar staat.
De HSM aandrijving van de autofocus is snel en kan op ieder gewenst handmatig overruled worden als je het scherpstelpunt wilt aanpassen. We zijn geen front-focus of back-focus tegengekomen tijdens deze test. Zowel snelheid, nauwkeurigheid als reproduceerbaarheid van de AF zijn de Sigma 24-105 Art en de Canon 24-105 mm L aan elkaar gewaagd. 
Beeldstabilisatie
We hebben de beeldstabilisatie (OS) getest bij een brandpuntsafstand van 50 mm. De beeldstabilisatie bleek niet alleen heel erg stil, maar ook effectief. Uit de Imatest metingen bleek dat uit de hand geschoten opname bij een sluitertijd van 1/200 iets minder scherp dan een opname gemaakt met een sluitertijd van 1/25 seconde met behulp van de ingebouwde beeldstabilisatie. Dat is een daadwerkelijke winst van 3 stops en dat is goed.
Scherpte
Bij alle brandpuntsafstanden is de scherpte in de hoeken al vanaf volle opening net zo hoog als de scherpte in het centrum. Bij de langste brandpuntsafstanden meetten we relatief gezien de laagste resolutie, maar lag de centrum resolutie nog steeds boven de 2000 lijnen per beeldhoogte. Allemaal erg goed, dus.
Het ontwerp van de Sigma 24-105mm Art bestaat uit 19 elementen in 14 groepen en bevat meerdere hoogwaardige glassoorten, zoals twee elementen van een glassoort (FLD) met dezelfde eigenschappen als fluoriet, twee SLD lenzen en 3 asferische lenzen.
Over de hele linie scoort de Sigma 24-105 mm op APS-C – net als in onze eerdere test op een camera met een volformaat sensor – vergelijkbaar, of beter gezegd: nèt iets beter, dan de Canon 24-105 mm die we eerder hebben getest. In ons overzicht van resultaten bij individuele brandpuntsafstanden kan je de scherpte van de Sigma 24-105 mm vergelijken met de Canon 24-105 mm. Hieronder zie je een beelduitsnede van een praktijkopname gemaakt bij de langste brandpuntsafstand en volle opening. In dergelijke situaties krijg je ook op een camera met een relatief kleine APS-C sensor nog een aantrekkelijk bokeh.
Lichtafval
Op een camera met een APS-C sensor zal je zelden last hebben van zichtbare lichtafval. We gaan uit van “What You see is what you get” en gebruiken daarom 1 schaal voor het beoordelen van de lichtafval van alle objectieven, ongeacht het sensorformaat. Alle objectieven getest op een camera een volformaat sensor hebben relatief veel last van lichtafval. Dat gold ook voor de Sigma 24-105 mm Art.
Deze lichtafval verdwijnt als sneeuw voor de zon als je kijkt naar de resultaten verkregen met een Canon 650D testcamera.
Vervorming
Zoals bij veel van dit type soms zie je met name bij de kortste brandpuntsafstand zichtbare tonvormige vervorming. Die is gelukkig eenvoudig softwarematig te corrigeren. Bijvoorbeeld met lenscorrectieprofielen in Photoshop of Lightroom.
Bokeh Sigma 24-105 mm f/4 Art
Veel fotografen die een camera me een volformaat sensor gebruiken, vinden het bokeh belangrijk. Het diafragma van de Sigma 24-105mm Art is samengesteld uit 9 afgeronde bladen, die een rustige achtergrondonscherpte oplevert, ook op een camera met een APS-C sensor. Zie bijvoorbeeld de grotere versie van bovenstaande praktijkopname. Ter illustratie van de bokeh ook nog onderstaande opname, die we voorafgaand aan de test maakten ter beoordeling van eventuele front- of backfocus en eventuele kleurbokeh. Allemaal niet aanwezig.
Overstraling Sigma 24-105 mm f/4 Art
Net als de andere recente objectieven van Sigma is dit objectief goed beschermd tegen overstraling. Nevenbeelden zijn we niet tegengekomen in onze testopnames gemaakt bij volle opening en verschillende brandpuntsafstanden. Zelfs als je recht tegen de zon in fotografeert, blijft de overstraalde zone beperkt van omvang. Gewoon een erg goed resultaat.
Chromatische aberratie Sigma 24-105 mm f/4 Art
Op dit punt doet de Canon het nèt iets beter dan de Sigma. In de RAW bestanden van de Sigma 24-105 Art is laterale chromatische aberratie soms zichtbaar en het meest bij een brandpuntsafstand van 24 mm en het minst bij 70mm. Chromatishe aberratie is eenvoudig softwarematig te corrigeren. In de jpg bestanden was geen sprake van zichtbare laterale chromatische aberratie.
Conclusie Sigma 24-105 mm f/4 Art test @ APS-C
Voordelen
- Goede beeldkwaliteit, zowel op APS-C als volformaat
- Goede beeldstabilisatie
- Weinig overstraling, geen nevenbeelden
- Bouwkwaliteit van het hoogste niveau
- AF tuning met USB dock mogelijk
- Vatting conversie (tegen betaling) mogelijk
Nadelen
- Groot en zwaar in relatie tot een amateur camera met APS-C sensor
Klik op het product voor specificaties, prijzen en testresultaten.
Met de Art serie bouwt Sigma een serie lenzen op, die zowel qua bouwkwalitiet als beeldkwaliteit beter zijn dan de beste objectieven van de concurrentie, inclusief de grootste cameramerken. De Sigma 24-105 mm Art ziet er niet alleen modernere en gedistingeerder uit, ook qua bouwkwaliteit wint dit objectief het van de Canon EF 24-105 mm L. De beeldkwaliteit van de Sigma 24-105 mm Art wint het ook op een camera met een APS-C sensor op punten van het professionele Canon L objectief. Vanaf volle opening is de Sigma 24-105mm Art scherp van hoek tot hoek, waarbij je dankzij de kleinere APS-C sensor ook geen last hebt van lichtafval. Zoals bij veel van dit type soms zie je met name bij de kortste brandpuntsafstand zichtbare tonvormige vervorming. Die is eenvoudig softwarematig te corrigeren.
De mogelijkheid om de AF te tunen met het USB-dock of om ooit op termijn het objectief van een andere vattig te kunnen voorzien, zijn eveneens kenmerken waar de Sigma 24-105 mm Art. Al met al is dit een aantrekkelijk objectief voor een grote groep fotografen. Ook als je (nog) geen camera met een volformaat sensor hebt.