| Tot veler verbazing werd in oktober 2013 het Sigma 24-105 mm f/4 Art objectief, geschikt voor APS-C èn volformaat camera, aangekondigd. Dat hadden we niet verwacht. De 24-105mm zoom is een populaire zoomlens onder Canon fotografen, vanwege het breed toepasbare zoombereik èn omdat het als kit-objectief wordt verkocht met diverse Canon volformaat spiegelreflexcamera’s. Sommige portetfotografen verkiezen een 24-105mm zoomlens boven een 24-70 mm, omdat het model bij een brandpuntsafstand van 105mm iets flatteuzer wordt afgebeeld als je een beeldvullende portret maakt. Daarmee is een 24-105 mm nog universeler dan een 24-70mm zoom. Mogelijk is dat voor Sigma een overweging geweest om dit obectief uit te brengen. |
|
|
Sigma 24-105 mm f/4 DG OS HSM Art @ Canon 5D MK3
|
|
| Op een camera met een volformaat sensor is een 24-105mm zoomlens dè universele walkaround zoom, die de populaire vaste brandpuntsafstanden 24 mm, 28 mm, 35 mm , 50 mm en 85 mm kan vervangen. Het Sigma 24-105 mm Art objectief wordt geleverd inclusief een etui en een bloemvormige zonnekap. | |
 |
|
Bouw |
|
|
De Art serie objectieven zijn zo solide gebouwd dat ze de vergelijking met de beste professionele objctieven met glans doorstaan. Zet je de Canon 24-105 mm f/4 L naast de Sigma 24-105 mm, dan ziet de Sigma er moderner uit. Ook merk je dat het Sigma objectief professioneler, zwaarder is uitgevoerd. Het objectief heeft geen last van creeping (het verschuiven van de zoom als het objectief verticaal hangt, daar had ons Canon testexemplaar last van) en zowel de zoomring als de scherpstelring zijn nog beter gedempt. De Sigma is ook zwaarder, groter en heeft een grotere filtermaat dan de Canon. De zware messing bajonet sluit perfect en volledig zonder speling op de camera aan. Het lijkt misschien overdreven om hier aandacht aan te besteden, maar met de hoge resolutie van moderne camera’s wordt ook de kwaliteit van de bajonet steeds belangrijker. Dit objectief is gemaakt met oog voor detail. Grappig detail vind ik de tekst in/out op de meegeleverde zonnekap, zodat je weet welke richting je moet draaien om de zonnekap vast of los te draaien. |
{insertgrid=288} |
Autofocus |
|
| Het objectief is voorzien van twee schakelaars: beeldstabilisatie aan/uit en autofocus/handmatig scherpstellen. Deze schakelaars hebben een – handgeschilderde – witte achtergrond, waardoor je beter ziet in welke stand de schakelaar staat. De HSM aandrijving van de autofocus is snel en kan op ieder gewenst handmatig overruled worden als je het scherptselpunt wilt aanpassen. |
 |
Beeldstabilisatie |
|
|
We hebben de beeldstabilisatie (OS) getest bij een brandpuntsafstand van 105 mm. De beeldstabilisatie bleek niet alleen heel erg stil, maar ook effectief. Uit de Imatest metingen bleek dat uit de hand geschoten opname bij een sluitertijd van 1/200 iets minder scherp dan een opname gemaakt met een sluitertijd van 1/25 seconde met behulp van de ingebouwde beeldstabilisatie. Beweeg je muis over de rechterafbeelding. Dat is daadwerkelijk een winst van 3 stops en dat is erg goed. Bij langere sluitertijden dan 1/25 zijn de opnames niet meer gestoken scherp. Toch kon ik nog redelijk scherpe opnames maken bij een sluitertijd van 1/3 seconde en een brandpuntsafstand van 105 mm. Hieronder zie je een 100% beelduitsnede van de opname hiernaast. Zonder beeldstabilisatie is het resultaat niet om aan te zien. |
 |
 |
|
| Tip: Zowel met als zonder beeldstabilisatie geldt dat op het punt waar de scherpte begint af te nemen door bewegingsonscherpte, de variatie in de scherpte relatief groot is. Maak bij lange sluitertijdenmeerdere opnames vlak achter elkaar. De kans is groot dat er toch nog een scherpe opname tussen zit. | |
Scherpte |
|
|
Het optische ontwerp bestaat uit 19 elementen in 14 groepen en bevat meerdere hoogwaardige glassoorten, zoals twee elementen van een glassoort (FLD) met dezelfde eigenschappen als fluoriet, twee SLD lenzen en 3 asferische lenzen. De grafiek hiernaast laat de uitkomst van onbze Imatest metingen van in-camera jpg bestanden zien. Bij meerdere brandpuntsafstanden is de hoekscherpte wat lager dan de centrumscherpte. Dat is gebruikelijk voor een goed objectief op een camera met een volformaat sensor. Bij brandpuntsafstanden lager dan 85 mm komt de resolutie in het centrum nooit lager dan 2500 lijnen per beeldhoogte. Bij de langste brandpuntsafstanden meetten we relatief gezien de laagste resolutie, maar lag de centrum resolutie nog steeds boven de 200 lijnen per beeldhoogte. Allemaal erg goed, dus. |
 |
|
Over de hele linie scoort de Sigma 24-105 mm vergelijkbaar, nèt iets beter, dan de Canon 24-105 mm die we eerder hebben getest. In ons overzicht van resultaten bij individuele brandpuntsafstanden kan je de scherpte van de Sigma 24-105 mm vergelijken met de Canon 24-105 mm.
Beweeg je muis over onderstaande afbeelding. |
 |
 |
|
Lichtafval |
|
| We gaan uit van “What You see is what you get” en gebruiken daarom 1 schaal voor het beoordelen van de lichtafval van alle objectieven, ongeacht het sensorformaat. Objectieven getest op een camera een volformaat sensor hebben veel meer last van lichtafval. Dat geldt ook voor de Sigma 24-105 mm Art. Bij volle opening is het lichtafval in de hoeken bij meerdere brandpuntsafstanden tot wel twee stops. Lichtafval zal je dus echt moeten corrigeren. |  |
Vervorming |
|
|
Over vrijwel het hele bereik is de vervorming zichtbaar aanwezig. Bij 24 mm is de vervorming zichtbaar tonvormig. Vanaf 30 mm is de vervorming zichtbaar kussenvormig. Vervorming is goed te corrigeren met lenscorrectieprofielen in Photoshop of Lightroom. Tijdens de test waren deze profielen echter nog niet beschikbaar. |
 |
Bokeh Sigma 24-105 mm f/4 Art |
|
|
Veel fotografen die een camera me een volformaat sensor gebruiken, vinden het bokeh belangrijk. Het diafragma van de Sigma 24-105mm Art is samengesteld uit 9 afgeronde bladen, die een rustige achtergrononscherpte oplevert. Bij onze bokeh testopstelling vertoonden de opnames gemaakt met de Canon 24-105 mm L een onrustiger bokeh dan de Sigma 24-105 m f/4. De Bokeh cirkels vertoonden bij de Canon duidelijke cirkels, de Sigma vrijwel niet. Ook in de praktijkopnames is de bokeh van de Sigma 24-105 mm mooier. Toch krijg je een mooiere bokeh als je een lichtsterker objectief gebruikt. |
 |
|
Uit MTF grafieken die fabrikanten op hun website plaatsen, kan je een aanwijzing destilleren over de kwaliteit van de bokeh. Hoe kleiner het verschil tussen de horizontale en verticale resolutie (sagittal en meridional MTF), des te rustiger de bokeh. Op de Global Vision site van Sigma staan Sigma 24-105 mm Art performance Data diverse grafieken voor MTF, vervorming en lichtafval. Vergelijken we die met de MTF grafieken van de Canon 24-105mm, dan zou je daarin een bevestiging kunnen zien van onze observatie dat de bokeh van de Sigma bj 105mm iets mooier is. |
|
 Beweeg je muis over de afbeelding voor een vergelijking van de Sigma 24-105 mm f/4 Art met de Canon EF 24-105 mm f/4 L |
|
Overstraling Sigma 24-105 mm f/4 Art |
|
| Net als de andere recente objectieven van Sigma is dit objectief goed beschermd tegen overstraling. Nevenbeelden zoals in de review van Lenstip zijn we niet tegengekomen. Zelfs als je recht tegen de zon in fotografeert, blijft de overstraalde zone beperkt van omvang. Gewoon een erg goed resultaat. |  |
Chromatische aberratie Sigma 24-105 mm f/4 Art |
|
|
Op dit punt hadden we op meer gehoopt voor een objectief uit de Art serie, want de meeste Sigma objectieven hebben een ontwerp waarbij je heel weinig chromatische aberratie tegenkomt. Er zijn ook meerdere glaselementen van hoogwaardige glassorten toegepast, die weinig CA hebben of voor CA corrigeren. In de RAW opnames kwamen we – bij grote vergrotingen – zichtbare laterale chromatische aberratie in de vorm van paarse en groen randen tegen bij scherpe contrastovergangen in de hoeken van het beeld. Ook in praktijkopnames van takken tegen een grijze lucht. Gelukkig is chromatische aberratie ook in RAW bestanden eenvoudig softwarematig te corrigeren. In de jpg bestanden was de laterale chromatische aberratie aanmerkelijk beter gecorrigeerd. In onze meetresultaten zagen we een soort dal, waarbij de CA in de hoeken hoger was bij grote en kleine diafragma’s. Altijd was de CA laag, bij f/5.6 was de CA het allerlaagst. |
|
|
|
|
| {insertgrid=117} | {insertgrid=118} |
Conclusie Sigma 24-105 mm f/4 Art test |
|
|
Gebruik de Lensvergelijker of kijk in ons overzicht van geteste objectieven om dit objectief te vergelijken met andere objectieven. |
 WYSIWYG score: Deze tabel geeft de prestatie weer van dit objectief als je de bestanden in de camera opslaat als jpg, waarbij je alle beschikbare in-camera lenscorrecties hebt aanstaan. Deze score geeft je voor deze objectief / testcamera combinatie: “What you see is what you get”. |
{insertgrid ID = 301} |
| Puur RAW score: Deze tabel geeft de prestatie weer van dit objectief als het bestand in de camera wordt opgeslagen als een RAW bestand. Deze score benadert de intrinsieke kwaliteit van de combinatie van objectief en testcamera. |
{insertgrid ID = 302} |
Voordelen |
Nadelen |
|
|
|
{insertgrid=344}{insertgrid=345}{insertgrid=346} |
|
| De Sigma 24-105 mm f/4 Art doet in beeldkwaliteit niet onder voor de Canon EF 24-105 mm L. De Sigma Art wint het op punten van het professionele Canon L objectief. Bij de langste brandpuntafstanden is de scherpte van de Sigma hoger en de bokeh is iets mooier dan van de Canon. Vervorming en lichtafval zijn beiden duidelijk zichtbaar en kan je beter achteraf corrigeren in Photsohop of Lightroom. Ten tijde van deze test waren de lenscorrectieprofielen voor Photoshop en Lightroom nog niet beschikbaar, maar in het algemeen zijn de correctieprofielen voor Sigma objectieven erg goed. De verschillen in beeldkwaliteit zijn zo klein, dat wij denken dat de beeldkwaliteit geen reden is om over te stappen. De Sigma 24-105 mm Art ziet er niet alleen wat modernere en gedistingeerder uit, qua bouwkwaliteit wint dit objectief het van de Canon EF 24-105 mm L.
De Sigma 24-105mm f/4 is uitgebracht in de Art serie. Het equivalent van de Sigma 24-105 mm f/4 voor een camera met een APS-C sensor is de Sigma 17-70 mm Contemporary. Ik zou het niet gek gevonden hebben als ook de Sigma 24-105 mm uitgebracht zou zijn in de Contemporary serie. Aan de andere kant, als je de Art serie beschouwt als de opvolger van de EX-serie, dan is niet onlogisch om de Sigma 24-105mm f/4 uit te brengen inde Art serie. En de Canon EF 24-105 mm L is uitgebracht in de professionele L-serie en moet in onze testresultaten zijn meerdere erkennen in de Sigma 24-105 mm. |
|
