| Is de Sigma 24-35 mm f/2 Art een alternatiedf voor de Sigma 18-35mm f/1.8 Art? De Sigma 18-35mm f/1.8 (‘s werelds eerste zoomlens voor camera’s met een APS-C/ DX sensor met een sensationele lichtsterkte van f/1.8) ligt het meest voor de hand als je een kwalitatief hoogwaardige, lichtsterke zoomlens wil hebben voor een camera met een APS-C sensor. Bij iedere brandpuntafstand was de Sigma 18-35mm f/2.8 net zo goed als – of zelfs beter dan – een objectief met een vaste brandpuntafstand en dezelfde lichtsterkte. Maar als je van plan bent om ooit over te stappen op een camera met een grotere sensor, dan is de nieuwe Sigma 24-35mm f/2 mogelijk een betere keuze. Zelfs al moet je daar wat beeldhoek betreft wat voor inleveren. |
Sigma 24-35mm f/2: op APS-C/DX een alternatief voor de Sigma 18-35mm f/1.8 als je ooit wil overstappen op een volformaat sensor? | |
 | |
| Een objectief met een hoge lichtsterkte is veel moeilijker te maken dan een objectief met een lichtsterkte van f/2.8 of hoger. Wil je dat die lens ook geschikt is voor gebruik op een camera met een volformaat sensor, dan neemt de moeilijkheidsgraad – en daarmee de prijs – fors toe. Dat geldt voor een objectief met een vast brandpunt, maar in nog sterkere mate voor een zoomlens. Dat is de verklaring waarom de Sigma 24-35mm f/2 Art (geschikt voor volformaat sensoren) ondanks een kleiner zoombereik en een iets lagere lichtsterkte duurder is dan de Sigma 18-35 mm f/1.8 Art (alleen geschikt voor APS-C / DX). Het is opmerkelijk dat Sigma er in geslaagd is om twee lichtsterke zoomlenzen te ontwerpen, die beiden in hun zoombereik wereldrecord houder zijn wat lichtsterkte betreft en toch aantrekkelijk zijn geprijsd. Waarom heeft Sigma gekoezn voor een zoombereik van 24-35mm voor de Full Frame zoom? Het zoombereik van de Sigma 24-35 mm f/2 Art verraadt dat Sigma de lat hoog heeft gelegd wat beeldkwaliteit betreft. Vrijwel altijd geldt dat hoe groter het zoombereik, des te meer compromissen er gesloten zijn wat de beeldkwaliteit betreft. Met name bij zoomlenzen bij korte brandpuntsafstanden zie je dat terug in de beeldkwaliteit. Ben je niet van plan om ooit over te stappen op een camera met een volformaat sensor, dan biedt de Sigma 18-35mm f/1.8 een grotere beeldhoek en een hogere lichtsterkte. Bovendien is de 18-35mm lens compacter en lichter. Wat bouw- en beeldkwaliteit betreft (spoiler alert) zijn ze op een camera met een APS-C sensor even goed. Omdat de 24-35mm is ontworpen voor volformaat, scoort die op APS-C/DX wat beter op afwezigheid van vervorming en lichtafval, omdat in combinatie met de APS-C/DX sensor alleen het centrum van de lens wordt gebruikt. | |
Bouw en autofocus | |
 | |
| De bouw van de Sigma 24-35mm f/2 Art is zoals we inmiddels gewend zijn: compromisloos van professioneel niveau. Met een zeer solide metalen vatting. Dit onderdeel van een objectief wordt wel eens onderschat. En dat terwijl de nauwkeurigheid van de aansluiting van de lens op de camera enorme invloed op de scherpte kan hebben; juist bij camera’s met een hoge resolutie. Als je de resolutie uitdrukt in lijnenparen / mm, dan zijn de eisen die een 24 megapixel APS-C camera aan een lens stelt net zo zwaar als een 50 megapixel volformaat sensor. Je kan zien dat Sigma dat erkent en dit onderdeel goed op orde heeft. Handmatig scherpstellen verloopt heerlijk met een brede prettig gedempte scherpstelring. Het objectief heeft geen beeldstabilisatie en is ook niet extra afgedicht tegen stof- en spatwater. De Sigma 24-35mm f/2 Art wordt geleverd inclusief een mooi zwart gevoerd etui en een bloemvormige zonnekap. Net zoals alle Art, Contemporary en Sports modellen van Sigma is dit objectief aan te sluiten op het optionele USB dock, waarmee je de lens firmware zelf kan actualiseren en waarmee je de AF kan finetunen als dat nodig zou zijn. Bij spiegelreflex camera’s wordt de AF nauwkeurigheid bepaald door de afstand van de AF sensoren in de fase detectie module. In theorie verwacht je – er van uitgaande dat er geen sprake is van front- of backfocus – dan ook dat een camera met een volformaat sensor nauwkeuriger scherp kan stellen dan een camera met een APS-C sensor. Dat zien we terug in de praktijk: op een Nikon D7200 was de AF spreiding groter dan in onze eerdere test van de Sigma 24-35mm f/2 Art op een Nikon D810. Deze lens is niet extra afgedicht tegen stof en spatwater. | |
Lichtafval en vervorming | |
 | |
Gebruik je een objectief die is ontworpen voor een camera met een volformaat sensor op een camera met een kleinere sensor, dan gebruik je alleen het beste deel van het objectief. Dat zie je terug in de fantastische prestaties van de Sigma 24-35 mm f/2 op de onderdelen vervorming en lichtafval. Bij 24 en 35 mm (en dus waarschijnlijk over het hele zoombereik) wordt ook de Sigma 18-35mm f/1.8 door de Sigma 24-35mm Art verslagen. | |
Overstraling en chromatische aberratie | |
 | |
Sigma besteed bij het ontwerp van objectieven veel aandacht aan het voorkomen van interne reflecties en gaat daarbij veel verder dan het coaten van lenselementen. Dat zie je terug in de ongevoeligheid voor overstraling en nevenbeelden. Het is niet altijd afwezig, maar tijdens de praktijktest heb ik heel veel opnames moeten maken om nevenbeelden te veroorzaken. Zelfs als je recht tegen een felle lichtbron in fotografeert gaat het verrassend goed. Ook chromatische aberratie is mooi beperkt gebleven. Niet alleen in de jpg bestanden, waar iedere Nikon camera ongewenste laterale chromatische aberratie meteen de kop indrukt, maar ook in RAW bestanden waar geen enkele correctie op is uitgevoerd. | |
Scherpte | |
| Als je de resolutie uitdrukt in lijnenparen / mm, dan zijn de eisen die een 24 megapixel APS-C camera aan een lens stelt, net zo zwaar als een 50 megapixel volformaat sensor. Ook hier zet de Sigma 24-35mm f/2 Art hele goede prestaties neer, waarbij al bij f/2.8, d.w.z. na 1 stop diafragmeren, een hele hoge centrumscherpte wordt bereikt.Wat de uiterste hoeken betreft, zou je nog tot f/5.6 kunnen diafragmeren voor een optimaal resiltaat. Vanaf f/11 neemt de scherpte langzaam af als gevolg van diffractie. Dat is een natuuurkundig verschijnsel, waar geen lensontwerper wat aan kan veranderen. | |
 | |
Bokeh Sigma 24-35mm f/2 DG HSM Art | |
Een groothoekzoom is niet de eerste lens waaraan je denkt als het om boterzachte bokeh gaat. Toch weet de Sigma 24-35mm f/2 ook in dit opzicht aangenaam te verassen. Zie onderstaande afbeelding ter illustratie. Niet alleen wordt de achtergrond mooi onscherp weergegeven, maar ook het verloop van scherp naar onscherp verloopt mooi gelijkmatig. Longitudinale chromatische aberratie / kleurbokeh is een verschijnsel dat bij vrijwel alle lichtsterke objectieven voor kan komen. In enkele praktijkopnames – zoals in de worst case 100% deelvergroting hiernaast- was kleurbokeh te herkennen. dat is een hele knappe prestatie. |  |
 | |
Conclusie Sigma 24-35mm f/2 DG HSM Art test met Nikon D810 | |
 | |
Voordelen
| Nadelen
|
De fotograaf met een camera met een APS-C / DX sensor die liever een wijds perspectief op de gevoelige plaat wil zetten, kiest beter voor de nog iets lichtsterkere Sigma 18-35mm f/1.8, die speciaal voor gebruik op een camera met een APS-C sensor is ontworpen. Maar als je ooit wil overstappen op een camera met een volformaat sensor, dan is de 24-35mm f/2 Art een minstens zo goede keuze. Je krijgt dan nog minder vervorming en lichtafval als bonus. | |
