Bij de introductie van de Sigma 24mm 1.4 Art gaf Sigma aan dat het hier gaat om een objectief met de hoogste optische prestaties in zijn klasse. De perfecte lens voor allerlei onderwerpen, van landschap tot nachtelijke sterrenhemel. Gezien de hoge kwaliteit van de eerdere lichtsterke Sigma Art vast brandpunt lenzen (Sigma 35mm f/1.4 Art en Sigma 50mm 1.4 Art), gekoppeld aan een daadwerkelijk aantrekkelijk prijskaartje (een adviesprijs onder de duizend euro), zijn de verwachtingen hoog gespannen.
Zou het Sigma lukken om dat opnieuw waar te maken? Na een praktijktest van de Canon 24mm 1.4L II vs Sigma 24 mm1.4 Art publiceren we nu onze volledige test van de Sigma 24 mm 1.4 Art.

Sigma 24mm F1.4 DG HSM Art @ Canon 5D mk3

Sigma 24mm f/1.4 Art @ Canon 5D mk3, 100 ISO, f/1.4, 1/2000

Bouw en autofocus

Sigma maakt alles, van de mallen tot de kleinste onderdelen, in Japan. De Sigma Art-lijn is ontworpen met de nadruk op perfecte optische prestaties en een (ik citeer Sigma) “rijke expressieve kracht”. Dankzij een geoptimaliseerd AF-algoritme, is de AF-werking soepeler. De HSM (Hyper Sonic Motor) is snel en stil. En er is een nieuw ‘full-time manual’-scherpstelmechanisme ingebouwd, waarmee je naar handmatige scherpstelling overschakelt door aan de scherpstelring te draaien. Simple as that.

Bij groothoekobjectieven treedt vaak sagittaal coma op. Hierdoor worden 

puntlichtbronnen in de hoeken niet als een punt weergegeven, maar met een ‘staart’ (coma). Zeker bij het fotograferen van een sterrenhemel is coma zeer storend. De Sigma Art 24mm F1.4 DG HSM heeft een geoptimaliseerd optisch ontwerp met achterin een asferisch element dat de invalshoek van de lichtstralen aanpast, waardoor de weergave zelfs bij de grootste opening uitstekend is.

Het objectief heeft een slijtvaste metalen vatting, die dankzij een speciale behandeling extreem nauwkeurig en duurzaam is. De lensbody is gemaakt van TSC (Thermisch Stabiel Composiet), wat ongeveer dezelfde uitzettingscoëfficiënt heeft als aluminium. In vergelijking met polycarbonaat, een veelgebruikt materiaal voor lensbodies, is TSC elastischer en vervormt het minder, waardoor een extreem hoge mate van mechanische precisie mogelijk is.

De Sigma 24mm f/1.4 DG HSM Art bestaat uit 15 elementen in 11 groepen. Drie FLD (‘F’ Low Dispersion) elementen en vier SLD (Special Low Dispersion) elementen moeten chromatische abberaties tegengaan. Ook zegt Sigma de vertekening die optreedt bij groothoekobjectieven te minimaliseren. De Sigma 24mm f/1.4 Art wordt geleverd in Sigma, Canon en Nikon vatting. De Canon vatting is nu al leverbaar. Een degelijk lensetui en een bloemvormige zonnekap worden bij aanschaf meegeleverd.

Lichtafval

Bij groothoek lenzen neemt de helderheid aan de randen bijna altijd af ten opzichte van het centrum. Dat geldt ook voor de Sigma 24mm f/1.4 Art. De meetresultaten lijken erger dan wat je in de praktijkopnames terugziet. De lichtafval is lager dan bij de Canon 24 mm f/1.4 L II, maar zal bij f/2.8 of groter in praktijkopnames met een egaal vlak (strakblaue of grijze hemel) te herkennen zijn. Lichtafval is een zwakte bij het gebruik van objectieven op een camera met een grote sensor, waaraan ook de Sigma 24mm f/1.4 Art niet ontkomt.

Sigma 24mm f/1.4 Art @ Canon 5D mk3, 100 ISO, f/1.4, 1/8000

Vervorming Sigma 24mm 1.4 Art

Vervorming komt bij groothoekobjectieven altijd voor en laat zich niet corrigeren door te diafragmeren. Daarom was het voor Sigma in de ontwikkelingsfase cruciaal om te zorgen voor een minimale vervorming. De Sigma Art 24mm F1.4 DG HSM corrigeert de invalshoek van de lichtstralen die uit de frontlens komen dankzij plaatsing van een asferisch element voorin en achterin. Deze opstelling zorgt daadwerkelijk voor een minimale vertekening over het gehele beeldvlak.

Sigma 24mm f/1.4 Art @ Canon 5D mk3, 100 ISO, f/16, 1/160

Overstraling

De Sigma 24 mm f/1.4 Art doet zijn naam eer aan; Sigma laat hier opnieuw zien hoe goed ze de kunst verstaan om interne reflecties te minimaliseren.

Zowel bij lichtsterke extreme telelenzen als bij lichtsterke groothoekzenzen is er sprake van een complex lensontwerp, waar een groot aantal lenzen wordt toegepast. Iedere glas-lichtovergang, maar ook ieder onderdeel aan de binnenkant van de lenstubus, kan een bijdrage leveren aan interne reflecties. Die zie je in je foto terug in de vorm van overstraling (waar een felle lichtbron die recht in beeld is, het contrast in een groter gebied vermindert) of nevenbeelden (lichtvlekken). Bij groorhoek lenzen levert het gebruik niet alleen extra bescherming voor de frontlens, je vermindert daadwerkelijk de kans op nevenbeelden.
In vergelijking met de Sigma 50mm f/1.4 Art zijn nevenbeelden, zoals het groene puntje in onderstaande afbeelding dat werd veroorzaakt door de felle zon die net buiten beeld is (de zonnekap heb ik bewust verwijderd om een nevenbeeld te krijgen), eerder zichtbaar. Voor een lichtsterk 24 mm objectief zijn overstraling en nevenbeelden bij de Sigma 24mm f/1.4 Art heel erg goed onderdrukt.

Sigma 24mm f/1.4 Art @ Canon 5D mk3, 100 ISO, f/4, 1/1600

Scherpte

Kort samengevat: Met deze groothoeklens maak je vanaf f/1.4 al fantastisch scherpe opnames.

De centrumscherpte is bij volle opening al uitzonderlijk hoog, maar neemt tot f/2.8 zelfs nog iets verder toe. Bij volle opening is de scherpte aan de randen en in de hoeken uitzonderlijk hoog voor een lichtsterke groothoeklens, maar zie je nog wel een verschil met de centrumscherpte. Dat is na een paar stops diafragmeren verdwenen.

Sigma 24mm f/1.4 Art @ Canon 5D mk3, 100 ISO, f/1.4, 1/160

Chromatische aberratie

Drie FLD (‘F’ Low Dispersion) elementen en vier SLD (Special Low Dispersion) elementen moeten chromatische aberraties tegengaan. Met name longitudinale chromatische aberratie, die moeilijk softwarematig is te corrigeren, komt veel voor bij lichtsterke objectieven (<f/2.8). In het hele beeld kan je dan paarse randen (voor het scherpstelpunt) en groene randen (achter het scherpstelpunt) zien. De Sigma 24mm f/1.4 Art vertoont misschien wel de minste longitudinale chromatische aberratie (ook wel “kleurbokeh”genoemd) van de lichtsterke groothoeklenzen die we tot nu toe hebben getest. Het is er wel, maar veel minder storend aanwezig dan bij andere lichtsterke lenzen. Knappe prestatie.
Ook “ordinaire” laterale chromatische aberratie, te herkennen aan rode en blauwe randen bij scherpe contrastovegangen in de hoeken van het beeld, zijn al bij het lensontwerp geminimaliseerd. De opnamen zijn hierdoor scherp en contrastrijk

Bokeh Sigma 24mm 1.4 Art

Het diafragma heeft 9 afgeronde lamellen die voor een aantrekkelijke onscherpte (bokeh) zorgen. Er is een heel klein beetje uienring bokeh te zien in de opnames van onze bokeh testopstelling, waarschijnlijk als gevolg van het toepassen van een asferisch lens element. Lichtsterke objectieven (<f/2.8) vertonen vaak bij volle opening zogenaamde kleurbokeh, paarse randen voor het scherpstelpunt en groene randen achter het scherpstelpunt. Net als bij de andere Sigma Art lenzen is kleurbokeh heel erg goed onderdrukt.

Conclusie Sigma 24mm 1.4 Art test met Canon 5D mk3

Voordelen

• Sublieme bouw- en beeldkwaliteit
• Opmerkelijk hoge centrumscherpte bij volle opening
• Extreem weinig kleurbokeh
• Fantastische prijs- kwaliteitsverhouding
• Sigma USB dock en Mount Conversion service mogelijk
• Hadden we de sublieme bouw- en beeldkwaliteit al genoemd? Dan nog maar eens!

Nadelen

• Gebruikelijke vervorming voor een 24mm
• Zichtbare lichtafval
• Gevoeliger voor nevenbeelden dan de andere Sigma Art lenzen

Te lang, niet gelezen? De meetresultaten bevestigen de praktijk (of andersom): de Sigma 24mm f/1.4 Art verslaat de veel duurdere Canon 24 mm f/1.4 L II ook als het op beeldkwaliteit aankomt.

De Sigma 24 mm f/1.4 Art levert een uitmuntende prestatie, want de Canon 24 mm f/1.4 L II is een groothoeklens die hoog scoort in ons testoverzicht. Bij f/5.6 lukt het mij niet om verschillen in beeldkwaliteit te ontdekken tussen beide objectieven, maar bij open diafragma is de Sigma beduidend scherper. Ook lijkt de Sigma 24 mm Art minder last te hebben van overstraling en nevenbeelden. Wat beeldkwaliteit betreft geldt voor beiden: gebouwd als een tank en lichtafval is – op een camera met een volformaat sensor – de achilleshiel voor beide objectieven. Softwarematig is dat te corrigeren, als je dat nodig vindt.