TESTRESULTATEN Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art: | |
VOORDELEN | Nadelen |
|
|
De beeldkwaliteit van de eerste f/1.2 voor Sony FE is een doorslaand succes.
De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art is het eerste objectief met een lichtsterkte van f/1.2 voor Sony camera’s met een E-bajonet en de Panasonic en Leica camera’s met L-bajonet. Veel merken met (aanzienlijk) grotere vattingen claimen al jaren dat vooral de bajonet van het Sony systeem te klein zou zijn voor goede lichtsterke objectieven. De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art is het bewijs dat het best kan. Daar hangt een prijskaartje aan en de Sigma is geen compact objectief, maar datzelfde kunnen we zeggen van veel moderne, minder lichtsterke f/1.4 objectieven. Kijken we naar de prijs, dan is het objectief bijna twee keer duurder dan de Sigma 35mm f/1.4 DG HSM Art. Hij is ook ongeveer 50% langer en zwaarder. Dat is niet zo verwonderlijk. De complexiteit bij het ontwerpen van objectieven neemt exponentieel toe, zeker bij die laatste extra stopjes richting de magische f/1.0. Dat is duidelijk te zien als we de Sigma vergelijken met de Canon RF 50mm f1.2L. Het verschil in afmetingen en gewicht tussen die twee is vrij klein. Wil je het uiterste op het gebied van lichtsterkte, dan moet je het gewicht voor lief nemen en niet moeilijk doen over de prijs. Je krijgt er namelijk een bijzonder objectief voor terug. Past deze Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art niet in je budget, dan kan je natuurlijk altijd nog kiezen voor de Sigma 35mm f/1.4 DG HSM Art.
Bouw en autofocus
De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art is een forse lens. Hij is bijna 9 centimeter dik, ruim 13,5 centimeter lang en bijna 1100 gram zwaar. Met de royale zonnekap er op wordt hij nog groter. Het is duidelijk dat Sigma met deze Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art ‘all-in’ gegaan is, zoals ze dat bij pokeren noemen. Alles is ingezet om van dit objectief de ultieme 35mm voor systeemcamera’s te maken. De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art voelt robuust aan en is uiteraard weerbestendig en afgedicht tegen binnendringend vocht en stof. De lens is voorzien van een brede scherpstelring die zijdezacht draait. De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art heeft een diafragmaring die niet alleen uitgezet kan worden door hem op de A-stand te zetten, maar die ook klikloos kan worden gemaakt met een schakelaar op de lens. Hij heeft verder een AF/MF schakelaar en een focus-hold knop. Dat is ook iets dat we zelden zien bij objectieven die niet van een van de camerafabrikanten afkomstig zijn. Het optisch ontwerp bestaat uit 17 elementen in 11 groepen en de filtermaat is een kloeke 82mm.
Wat betekent DG DN?
Lensnamen zijn meestal samengesteld uit een groor aantal afkortingen. Gelukkig valt dat bij de Art serie van Sigma best mee:
- DG betekent dat een objectief is ontworpen voor de hoogst mogelijke beeldkwaliteit op een camera met een volformaat sensor. Je kan ze ook op een APS-C camera gebruiken met een zogenaamde cropfactor, maar objectieven zonder DG kunnen niet op volformaat camera’s.
- DN betekent dat een objectief is ontworpen voor een systeemcamera zonder spiegel, waar het achterste lenselement veel dichter op de sensor zit. De Sigma 35mm f/1.4 DG HSM Art is geen DN objectief en is dus gemaakt voor spiegelreflexcamera’s. De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art is wel een DN objectief en is dus gemaakt voor systeemcamera’s.
Voorbereid op de toekomst: Mount conversie service
Camerafabrikanten maken in de loop der jaren een soort haasje-over als het gaat om populariteit en ultieme beeldkwaliteit. Onder de fotografen die streven naar het beste van het beste, komt het relatief vaak voor dat ze overstappen op een ander cameramerk, omdat die beter is geworden dan het merk waar ze oorspronkelijk voor hadden gekozen. Wat zou het fijn zijn, als je dan je eigen, vertrouwde objectieven kan blijven gebruiken! Sigma biedt de mogelijkheid om tegen betaling jouw objectief om te bouwen naar een bajonetvatting van een ander merk. Op dit moment scoren de full frame sensoren van de Sony systeemcamera’s erg hoog. Stel dat je over een paar jaar de overstap wil maken naar een L-mount camera, dan kan je tegen een relatief bescheiden vergoeding de Sony FE vatting op de Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art laten vervangen door een L-mount.
Lichtafval, overstraling en vervorming
Bij het lensontwerp is er voor gekozen om de vervorming niet volledig te corrigeren, maar om andere eigenschappen een hogere prioriteit te geven. Dat blijkt een goede keuze. Ook na correctie van vervorming is de score voor scherpte (in camera jpg) nog altijd het hoogste van alle 35mm (full frame equivalent) objectieven die we hebben getest. Opvallend was, dat ten tijde van de test er geen correctie van lichtafval plaatsvond bij het opslaan van jpg bestanden in de camera. Dat verklaart de bescheiden score voor lichtafval bij jpg bestanden. Er is in Lightroom een correctieprofiel voor de Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art aanwezig. Als je dat gebruikt, wordt de score voor lichtafval 3 punten (en daarmee ook de totaal jpg score nog) hoger. De ongecorrigeerde waarde van bijna 2,5% is vrij hoog voor een gematigde groothoek en zeker zichtbaar in opnames met rechte lijnen.
Op volle opening is bij de Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art ook zeker de nodige lichtafval te zien. In raw nog een fractie meer dan in de jpegs. Die verdwijnt al gedeeltelijk bij diafragmeren naar f/1.4 en bij f/2 heb je er in de praktijk al geen enkele last meer van. Zelf zijn we van mening dat lichtafval eerder een karakteristiek van een objectief is dan een echte lensfout. Veel fotografen kiezen ervoor om in de nabewerking juist wat vignettering toe te voegen. De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art levert al een prachtig vignet bij volle opening. Daar kan je gebruik van maken, als je wilt. Overstraling is iets waar dit objectief nauwelijks last van heeft. De coatings doen wat dat betreft hun werk voorbeeldig. Al blijft het gebruik van de zonnekap natuurlijk altijd een goed idee.
Je kan de correcties ook uitzetten in de camera. Zonder enige correctie heeft de Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art zowel last van een behoorlijke vervorming als van een flinke lichtafval. Je kan dat natuurlijk ook als stijlmiddel inzetten. Het geeft de foto’s een klassieke look, zeker doordat achtergronden op f/1.2 al snel wegsmelten in de onscherpte. Hierdoor komt alle aandacht op je onderwerp te liggen. De opname hierboven laat het verschil zien tussen een beeld op f/1.2 en op f/2.8. De lichtafval is na twee stops diafragmeren volledig verdwenen en het beeld is technisch vrijwel perfect. Welke foto je mooier vindt, is een persoonlijke keuze. De opname op f/2.8 zou je met bijna iedere goede zoom hebben kunnen maken, de opname op f/1.2 alleen met deze Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art.
beeldkwaliteit
Ook na correctie van vervorming is de score voor resolutie van de Sigma 35mm f/1.2 Art nog steeds de hoogste van meer dan 125 objectieven die we op een beeldhoek van 36° hebben getest.
De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art scoort heel goed over het hele bereik. Opvallend is dat de scherpte bij volle opening al erg goed is. Dat is gezien de f/1.2 lichtsterkte een uitzonderlijk goede prestatie. Het verloop naar de hoeken is gering, zodat je je onderwerp ook gerust aan de rand van je beeld kan plaatsen, zelfs op f/1.2. Bij minder goede lichtsterkte objectieven kan dat niet, omdat je onderwerp dan nooit scherp te krijgen is. De scherpte neemt nog iets toe bij diafragmeren. Bij f/4 wordt de hoogste scherpte bereikt. Zowel in het centrum als in de hoeken. Diafragmeren hoef je bij dit objectief echter niet te doen om de meeste scherpte te krijgen. Die is namelijk al goed bij volle opening. Diafragmeren doe je waarschijnlijk meer om de scherptediepte te vergroten en om eventueel de lichtafval te verminderen. Dat laatste is ook zinvol als je het maximale uit het dynamisch bereik van je sensor wilt halen.
De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art heeft ook heel weinig last van chromatische aberraties. Zowel axiale als longitudinale chromatische aberratie zijn nauwelijks zichtbaar in de opnames. Dat betekent dat opnames met tegenlicht geen enkel probleem zijn. Heel af en toe zie je een klein beetje lensflare als de zon direct in beeld staat, maar kleurrandjes langs je onderwerp zijn vrijwel afwezig. Ook kleurverschuivingen bij opname op volle opening in de onscherpte gebieden zijn minimaal. Er is niet meer dan een hint van te zien op f/1.2 en wat er is is verdwenen op f/2.8. Hierdoor kan je ook die grootste lensopening zonder zorgen en naar hartelust gebruiken.
bokeh
Een objectief als deze Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art koop je natuurlijk vooral om hem veel op volle opening te gebruiken. Uit de testen blijkt dat de scherpte heel goed is, ook bij volle opening. Ook is de longitudinale chromatische aberratie heel gering. Dat is een lensfout waarbij onscherpe partijen in de voorgrond magenta kleuren en onscherpte partijen in de achtergrond een groenig randje krijgen. Heb je daar veel last van, dan ziet dat er niet alleen lelijk uit, maar gaat het ook ten koste van de scherpte en de kwaliteit van je bokeh, omdat het een teken is dat verschillende kleuren niet in hetzelfde vlak op de sensor vallen. De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art heeft van al deze narigheid dus weinig last. De onscherpte is hierdoor fraai en de scherpte knalt er uit, ook al zit die maar in een heel klein deel van de foto. Hierdoor kan je je onderwerp mooi los maken van de achtergrond, zelfs als je onderwerp niet heel dichtbij ligt. En vooral dat laatste is iets dat maar moeilijk kan met minder lichtsterke groothoeklenzen.
Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art IN DE PRAKTIJK
Benieuwd naar de prestaties van de Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art in de praktijk? Klik op de button hieronder en bezoek onze vernieuwde webgallery met praktijkopnames. De beelden kunnen in volle resolutie worden gedownload om op 100% te worden bekeken.
Conclusie Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art test @ Sony A7R III
Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art: extreem lichtsterke reportagelens met beeldkwaliteit van wereldklasse.
Bij een voor systeemcamera’s met een volformaat sensor ontworpen (DG DN Art) lens van meer dan 1 kg, die extreem lichtsterk is, zou je bij een ander merk dan Sigma snel boven de 3.000 euro uitkomen. Als een dergelijke lens zou bestaan, want op dit moment is de Sigma 35mm f/1.2 Art de enige goede f/1.2 lens voor Sony FE camera’s. De prijs van 1500 euro is dan eigenlijk verrassend laag. Zeker voor de doelgroep: professionele fotografen en prosumers, die zich onderscheiden met de hoogst mogelijke beeldkwaliteit. In scherpte en onscherpte. Vandaar dat we bij de voor- en nadelen in dit artikel dit zowel een dure lens als een objectief met een extreem hoge prijs/kwaliteitsverhouding noemen.
De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art voor Sony FE is de meesterproef van waartoe lensfabrikanten tegenwoordig in staat zijn. Met iedere stop lichtsterkte nemen de beeldfouten van een lens kwadratisch toe. Achttien jaar geleden – gezien de levensduur van objectieven ongeveer twee generaties – geleden was f/2.8 de grens waar je nog eisen kon stellen aan de beeldkwaliteit bij volle opening. Met name kleurfouten en scherpte in de hoeken waren soms dramatisch slecht bij lichtsterkere objectieven. Twaalf jaar / twee generaties geleden werd de ondergrens verlegd naar f/1.8. Zeven jaar geleden introduceerde Sigma de Art lens serie en liet daarmee zien dat het ook f/1.4 objectieven voor spiegelreflexcamera’s extreem hoge beeldkwaliteit bij volle opening kunnen combineren met hoge lichtsterkte. Met een speciaal ontwerp voor systeemcamera’s blijkt Sigma de grens in 2019 succesvol verlegd te hebben naar f/1.2. De Sigma 35mm f/1.2 DG DN Art voor Sony FE is een no-brainer voor iedere perfectionist die de ultieme beeldkwaliteit nastreeft.
