Sigma 70mm f/2.8 Macro Art: Absolute top op full frame, voor een vriendenprijsje!
In vergelijking met de vorige versie van de Sigma 70mm f/2.8 Macro, waarvan het ontwerp stamt uit 2006, ziet de Art versie er moderner, langer en slanker uit. Wat gebleven is, als je op oneindig scherpstelt, is dat het voorste lenselement diep verscholen zit in het objectief, Het objectief heeft een schakelaar waarmee je het scherpstelbereik kan begrenzen (waardoor je bij dichtbij opnames sneller scherpstelt) en een keuzeschakelaar voor AF of handmatig scherpstellen. Bij het maken van macro-opnames is dat prettig, want dan zit je er niet op te wachten dat het objectief tijdens het scherpstellen naar oneindig zou schieten. Dit objectief heeft geen ingebouwde beeldstabilisatie. Bij gebruik op camera’s met een Nikon of Canon vatting is dat een nadeel, omdat die camera’s geen in-body beeldstabilisatie hebben. Bij de meeste (lees: modernere) bodies uit de Sony A7 of A9 serie profiteer je wel van de in-body beeldstabilisatie. Met name als je dit objectief niet gebruikt als een macro-objectief, maar als een perfecte 70mm lens. Bij echte macro-opnames is de winst van beeldstabilisatie namelijk zeer beperkt. Ingebouwde beeldstabilisatie bij macrolenzen is daarom een zeldzaamheid. Om die reden is het ontbreken van beeldstabilisatie voor Canon en Nikon vatting ook geen groot nadeel.
Sigma 70mm f/2.8 Macro Art + Sigma MC11 + Sony A7R III @ 1/4 sec, f/8, 50 ISO.
Bouw en autofocus
Op de lenstube, die steeds verder uitschuift naarmate je dichter op een onderwerp scherpstelt, staat de scherpstelafstand (in meter of feet) en de bijbehorende afbeeldingsvergroting. Met name het aflezen van de afbeeldingsmaatstaf kom je heel weinig tegen op objectieven. Als je de Sigma 70mm Art Macro op een camera met een APS-C / DX sensor gebruikt, dan moet je die afbeeldingsmaatstaf zelf nog eens met 1,5 (Nikon of Sony) of 1,6 (Canon) vermenigvuldigen. De AF-snelheid van de Sigma 70mm Art Macro, is nog steeds niet indrukwekkend. In onze standaard test (van 8meter naar 1 meter) maten wij 1,13 seconden. Bij niet-macro gebruik is dit toch wel aan de hoge kant. De brede scherpstelring met een fly-by-wire mechanisme, heeft een zeer ruime slag (meer dan 2*360 graden), waardoor je zeer nauwkeurig handmatig kan scherpstellen. Vooral in het macro-gebied is dit heel prettig.
De Sigma 70mm f/2.8 Art weegt 515 gram. Het lensontwerp bestaat uit 13 lenselementen in 10 groepen, terwijl het lensontwerp van de oude Sigma 70mm macro uit 10 elementen in 9 groepen bestaat. De Sigma 70mm Art Macro heeft een complex lensontwerp met 1 asferisch lenselement, 2 lenselementen met een lage dispersie (SLD) en 2 lenselementen met fluorietachtige eigenschappen (FLD). De Sigma 70mm Art Macro is met een lengte van 105mm bijna anderhalve cm langer dan zijn voorganger. Opvallend verschil is de filterdiameter, die is veranderd van 62mm in 49 mm. Zowel de langere bouwlengte als de kleinere lensdiameter kunnen een bijdrage hebben geleverd aan het voorkomen van nevenbeelden bij fel tegenlicht. Daar is de Sigma 70mm f/2.8 Macro Art nog beter dan zijn voorganger.
De kortste scherpstelafstand (dat wil zeggen: de afstand van het dichtstbij zijnde onderwerp waarop nog scherp gesteld kan worden ten opzichte van de camera sensor) is 25 cm. Dat houdt in dat het voorste lenselement 7 cm van je onderwerp is verwijderd. Voor wie levende insecten fotografeert, is dat wat aan de korte kant en is een macrolens met een wat langere brandpuntsafstand misschien wat handiger. Dit objectief is niet volledig afgedicht tegen stof en spatwater, maar op de lensvatting zit wel een rubber ring als bescherming tegen spatwater.
beeldkwaliteit
Sigma 70mm f/2.8 Macro Art + Sigma MC11 + Sony A7R III @ 1/15 sec, f/8, 50 ISO.
Veel lensfabrikanten kiezen voor lensontwerpen waar kleurfouten zoals chromatische aberratie, lichtafval en vervorming niet volledig geëlimineerd zijn. Die lensfouten worden dan later softwarematig weggerekend. Sigma vermeldt ook expliciet dat de Sigma 70mm f/2.8 Art compatibel is met het Canon Lens Abberatie Correcties. Toch heeft de Sigma 70mm Macro Art eigenlijk geen lenscorrectie nodig, als het gaat om kleurfouten of vervorming. Want die zijn dankzij een goed lensontwerp ook zonder lenscorrecties al perfect geminimaliseerd. Alleen bij lichtafval merk je dat in-camera jpg bestanden waar je lenscorrecties hebt ingeschakeld, of RAW bestanden waar je lenscorrecties toepast in Lightroom of Photoshop minder lichtafval laten zien dan niet gecorrigeerde bestanden. Zonder lenscorrectie is de lichtafval 1,2 stops bij volle opening, maar met lenscorrectie ruim een halve stop minder. Vervorming op een camera met een volformaat sensor is minder dan 0,1%.
Het diafragma bestaat uit 9 lamellen, wat een positieve bijdrage levert aan de bokeh van dit macro objectief. Voor wie de Sigma 70mm f/2.8 Macro Art als ‘algemene’ lens wil gebruiken: het bokeh is niet indrukwekkend, je ziet al gauw ‘ringetjes’. Bokeh niet een van de sterkste punten van dit objectief, maar daar is de lens ook niet voor bedoeld. Scherpte is een absolute troefkaart van de Sigma 70mm Art , die vanaf volle opening al heel hoog is over het hele beeldveld. Na 1 stop (voor het centrum van het beeld) tot 2 stops (voor de hoeken) diafragmeren bereik je de hoogste scherpte. Ten opzichte van zijn voorganger (op een Nikon D810) meetten we met de Sigma 70mm Art (op een Sony A7 RIII via de Sigma MC11) 10% hogere scherpte in de uiterste hoeken en 20% hogere scherpte in het centrum. Het verschil in onze rapportcijfers voor resolutie is klein, omdat de verschillen met het blote oog niet iedereen zullen opvallen. Je het hebt over het verschil tussen fantastisch (de oude 70mm macro) en ongelofelijk maar waar (de 70mm macro Art). Daar zullen weinigen zich echt druk over maken. Wat uitzonderlijk is, dat Sigma deze uitzonderlijke prestaties op een camera met een volformaat sensor weet te realiseren met een objectief dat maar een paar honderd euro kost.
De Sigma 70mm f/2.8 Macro Art is aan te sluiten op het Sigma USB dock, dat we jaren geleden al eens hebben gereviewed (en meteen hebben gekocht). Daarmee kan je zelf een eventuele lens-firmware update installeren, AF finetunen of eigen persoonlijke instellingen kiezen.
Conclusie Test Sigma 70mm f/2.8 Macro Art + Sigma MC11 @ Sony A7R mk3
VOORDELEN
- Fantastische beeldkwaliteit: hoge resolutie, geen vervorming, geen kleurfouten
- Lekker compact en licht voor een full-frame lens
- Zeer aantrekkelijk geprijsd
- AF finetunen of (op termijn) updaten van de firmware mogelijk met optionele USB dock
Nadelen
- Trage autofocus, AF motor is niet geruisloos
- Lens varieert in lengte bij scherpstellen, wordt erg lang bij macro-werk
- Geen ingebouwde beeldstabilisatie
Sigma 70mm f/2.8 Macro Art: ongeëvenaard in prijs/kwaliteitverhouding.
De Sigma 70mm f/2.8 Macro is vervangen door de eerste Sigma Art Macro lens. En na het testen van de Sigma 70mm f/2.8 Art kunnen we vol overtuiging uitroepen: “Le Roi est Mort, Vive le Roi! Dit is een razendscherp objectief. Op Sigma’s global website wordt dë Sigma 70mm f/2.8 Art Macro beschreven met: “Stunning resolution and clarity for a breathtaking visual experience— a razor-sharp macro lens joins the Art line“. Daar zit geen woord Spaans bij en dus sluiten we ons hier onvoorwaardelijk bij aan. Dit is een absolute aanrader, ongeacht cameramerk of sensorgrootte van jouw camera.
