De ZEISS Loxia 2.8/21mm is het meest groothoekige objectief in de Zeiss Loxia serie. De Loxia’s zijn objectieven die alleen passen op de Sony camera’s met een E- of FE-bajonet, zoals de A7 en A9 en de APS-C modellen als de A6500. Ze hebben geen autofocus, maar wel een diafragmaring en enkele functies die ze heel geschikt maken om er ook mee te filmen. En de beeldkwaliteit is uitstekend.

Sublieme scherpte: ZEISS Loxia 2.8/21mm

De Zeiss Loxia 2.8/21mm is een compacte groothoek voor de spiegelloze camera’s van Sony. Hij past zowel op de full frame camera’s als de A7 en de A9, als de APS-C modellen. Op die laatste wordt de beeldhoek natuurlijk iets kleiner en functioneert dit objectief als een 35mm groothoek. De Loxia is gemaakt van metaal en glas en dat voel je. Het objectief ligt solide in je hand en ademt kwaliteit. Het objectief heeft geen autofocus, maar biedt veel voordelen op andere gebieden. Er zijn meerdere redenen om voor een Loxia te kiezen. Alle objectieven uit deze serie beschikken over een diafragmaring, een mooie, soepele en lineaire handmatige scherpstelling met harde stops en een uitstekende beeldkwaliteit. Verder zijn ze compact en prachtig gebouwd. En doordat het diafragma klikloos kan worden gemaakt, zijn ze niet alleen ideaal voor de liefhebbers van klasssieke fotografie, maar ook voor enthousiaste filmers.

Bouw

De ZEISS Loxia 2.8/21mm is mooi compact. Dit objectief doet niet mee aan de groter is beter trend die tegenwoordig onontkoombaar lijkt. De diameter van het objectief is hetzelfde als die van de andere Loxia’s. Hij is iets langer dan bijvoorbeeld de 35mm Loxia, maar het scheelt niet veel. De meegeleverde zonnekap is ook compact en kan keurig omgekeerd op het objectief worden geplaatst. Het objectief wordt dan nauwelijks dikker en kan dan nog steeds goed bediend worden. De gegroefde scherpstelring biedt een goede grip en draait heel mooi soepel. De lens heeft harde stops op oneindig en dichtbij, zodat je niet onnodig te ver draait en je bijna op gevoel een afstand kan kiezen. De diafragmaring klikt standaard op 1/3e stops in, maar kan ook klikloos worden gemaakt. ZEISS levert hiervoor een klein sleuteltje mee dat je aan de achterzijde in een groefje kan steken. Het diafragma is heel klassiek ingegrafeerd en kan gemakkelijk op het objectief worden uitgelezen. Ook krijg je op het objectief een indicatie van de scherptediepte. En natuurlijk zie je de diafragmawaarde ook in de zoeker. Door een goede, stevige pakking langs de achterzijde kan er geen vocht en vuil langs de bajonet in de camera of het objectief komen. De rest van het objectief is overigens ook weerbestendig, zodat je ook met wat slecht weer door kan fotograferen of filmen.

Eigenlijk het enige dat niet zo erg bevalt aan de Loxia is dat het verwisselen van objectieven wat lastig gaat. Het is een klein minpuntje, maar niet onbelangrijk omdat je objectieven met vaste brandpunten waarschijnlijk vaker zult wisselen dan zoomlenzen. Dat het wat lastig gaat komt doordat zowel de diafragmaring als de scherpstelring draaien en er daartussen maar een heel dun ringetje zit dat dat niet doet. Dat ringetje heeft ook nog eens weinig grip. In de praktijk moet je hierdoor vaak eerst de diafragmaring naar een van zijn uiterste punten draaien voordat het objectief zelf meedraait. Hierdoor is de slag die je moet maken om een objectief te verwisselen, veel groter dan nodig is. Als Zeiss het niet draaiende gedeelte iets groter zou maken, of iets dikker qua diameter met liefst nog een goede kartelrand er op, dan zou dit probleem er niet zijn. Maar ja, dat zou natuurlijk weer wat afbreuk doen aan de minimalistische vormgeving..

Optische prestaties

De optische prestaties van de Loxia 2.8/21mm zijn uitstekend. Dit is de best presterende groothoek in dit bereik die we tot nu toe hebben getest. De scherpte is al direct bij volle opening in het centrum hoog. De randen en hoeken blijven daar iets bij achter, maar veel is het niet en het verloop naar de hoeken is daardoor gering. Diafragmeren naar f/4 zorgt nog voor een kleine verbetering. Nog een stop verder, op f/5.6 is het centrum nog iets beter en de randen ook, maar de hoeken zijn dan al weer een fractie minder. Verder diafragmeren zorgt geleidelijk voor een afname van de kwaliteit. Diafragma 11 is nog bruikbaar als je de scherptediepte echt nodig hebt, maar probeer f/16 te vermijden. Het microcontrast van het objectief is hoog, de kleuren zijn mooi vol en kleurfouten zijn er heel weinig. Ook de vertekening is heel gering. Hierdoor hoeft er weinig aan de bestanden gerekend te worden in de nabewerking. En hoe goed de lenscorrecties in de software tegenwoordig ook zijn, als je ze niet hoeft te gebruiken oogt het beeld toch nog net iets fraaier. En gebruik je de 21mm voor video, dan is het natuurlijk helemaal fijn dat het objectief zo vrij is van lensfouten. Het enige dat je wel zult zien, is lichtafval. Dat is een karakteristiek die hoort bij de Zeiss objectieven. Het is 2.5 stops in raw op volle opening. Op f4 is het met 1,5 stops nog steeds zichtbaar. Pas bij f/5.6 is het zo weinig dat het niet meer zal opvallen. Vignettering zorgt ervoor dat het centrum van de opnames lichter is, waardoor dat ook meer de aandacht trekt. Dat kan je gebruiken als visueel stijlmiddel. Wil je het kwijt, dan moet je dus wat diafragmeren of het wegwerken in de nabewerking.

Bokeh

De Zeiss Loxia 21mm is met een grootste opening van f/2.8 niet heel lichtsterk. Toch is het bokeh van de Loxia best fraai. Bokeh heeft namelijk niet enkel te maken met de lensopening. Een goed optisch ontwerp kan zorgen voor een mooiere en rustigere weergave van de onscherpe partijen en dat zie je bij de Loxia 2.8/21mm. Natuurlijk kan je met een 21mm op f/2.8 de achtergrond niet helemaal laten oplossen in een vaag niets, maar je kan wel een verloop van scherp naar onscherp, en daarmee een gevoel van diepte creëren. En die onscherpte ziet er mooi uit. Onscherpe lichtpunten worden mooie onscherpe balletjes. Er zit iets van een randje aan die bokehballen, maar het is al met al redelijk zacht en er is niets te zien van uienringen.

Ideaal voor film

Alle Loxia objectieven hebben een aantal dingen gemeenschappelijk. De diameter is van alle objectieven gelijk, het diafragma kan klikloos worden gemaakt (door een schroefje in de bajonet te verdraaien) en de scherpstelling is handmatig. Doordat de objectieven geen autofocus hebben is de scherpstelling volledig lineair, met harde stops op oneindig en dichtbij. Dat is ideaal voor het gecontroleerd verleggen van de scherpte in een filmopname en het zorgt er ook voor dat de objectieven goed te gebruiken zijn in rigs. Als je wisselt van Loxia objectief, hoef je niets te verstellen aan bijvoorbeeld je focuspuller. De Loxia-objectieven zijn dus niet alleen optisch uitstekende objectieven voor fotografie, maar ook prima geschikt voor videowerk. Je kan ze goed gebruiken als een soort mini-cineprimes.

Conclusie Test Zeiss Loxia 2.8/21mm op Sony A7R III

VOORDELEN

• Uitstekende beeldkwaliteit
• Degelijke bouw
• Weersbestendig
• Klikloos diafragma als optie
• Soepele scherpstelling

Nadelen

• Geen autofocus
• Vignettering
• Diafragma niet op de camera instelbaar
• Geen beeldstabilisatie (op het objectief)