Test Tamron 70-200mm f/2,8 SP Di VC USD @ FX

0

We hebben in 2014 al eens een Tamron f/2,8 70-200 mm getest in de Canon-versie. Vandaag beschrijven we de allernieuwste versie van deze lens, ditmaal in de uitvoering met een Nikon F-vatting. Het nieuwe objectief heeft een verbeterde beeldstabilisatie en autofocus en er is extra aandacht besteed aan de weerbestendigheid. Wat gebleven is, is de alleszins redelijke prijs, wat deze 70-200 heel aantrekkelijk maakt.

a025e angle 20170110

top-objectief voor alleszins redelijke prijs

Zoomlenzen met een bereik van 70-200 mm zijn populair onder reportagefotografen.Ze vormen een uitstekende aanvulling op de gebruikelijke standaard 35-70 (of 24-70), ze zijn nog te hanteren en – niet onbelangrijk – ook nog te betalen. Maar let op: er zijn grote kwaliteitsverschillen. Het testobject van vandaag, de Tamron f/2,8 SP Di VC USD behoort tot het hoogste segment en moet het opnemen tegen de 70-200 f/2,8 van Nikon zelf. Dat is geen eenvoudige opgave. De grote lichtsterkte van deze objectieven is natuurlijk handig bij weinig licht maar het belangrijkste voordeel is de geringe scherptediepte die je er mee kunt bereiken. Verder kun je een f/2,8 nog in combinatie met een teleconverter gebruiken. Met  een een maximale lichtsterkte van f/4 of soms nog minder lukt dat niet want dan doet de Autofocus het vaak niet meer.

Viewfoto3840Tamron70200

Bouw en autofocus

De eerste aanblik van de lens is indrukwekkend! Strak vormgegeven en onberispelijk afgewerkt. Het objectief is uitstekend afgedicht en beschikt onder andere over een rubber afdichtingsring bij de bajonet. De teleconverter heeft ook zo’n ring, zodat de Tamron SP 70-200 f/2.8 ook spatwaterdicht blijft met gebruik van de converter. De lens is groot en zwaar (ongeveer 1500 gram) maar dat is die van Nikon ook. Er zit dan ook heel veel glas in: 23 elementen in 17 groepen. De filtermaat is 77 mm, net als die van de Nikon. Het oude model had nog een focus clutch, waarbij je van autofocus naar handmatig scherpstellen kon gaan door de scherpstelring naar achter te trekken. Bij de nieuwe is die focus clutch achterwege gelaten en is gekozen voor een AF-MF schakelaar. Het objectief heeft maar liefst vier bedieningsorganen en die zitten mooi bij elkaar: AF/MF-schakelaar, AF-limiter en twee schakelaars voor de vibratiereductie. Wat fijn is, is dat je bij deze nieuwe Tamron het scherpstelbereik nu ook kan begrenzen tot 3 meter. Hierdoor voorkom je bij bijvoorbeeld sport- of natuurfotografie onnodig zoeken in het dichtbij gebied. De zoomring zit vóór op de tubus, de scherpstelring achter. Iets minder handig is dat je met de zonnekap omgekeerd gemonteerd niet bij de zoomring kan en die heb je nu juist vaker nodig dan de scherpstelring. Er is een statiefgondel met verwisselbare plaat voor een snelkoppeling. De boutjes en zelfs een inbussleutel worden meegeleverd – klasse.

a025n moisture proof and dust resistant construction

De autofocus is snel (ongeveer 500 milliseconden) en doet niet onder voor die van Nikon. Wat betreft de kortste instelafstand wint de Tamron met glans: ongeveer 95 cm tegenover 1,4 meter bij de concurrent. Zeker voor portretfotografie is dat echt een groot voordeel. Voor een echt close portret heb je toch wel een minimale instelling van rond een meter nodig en dat biedt deze Tamron. De scherpstelring van de Tamron heeft ook een grotere slag, wat prettig is bij fijnafstelling.

 JOP6325a

De beeldstabilisatie (Tamron noemt het VC, vibratiecompensatie) kent de stand aan en uit, en binnen de stand ‘aan’ drie mogelijkheden: standaard, panning (dus alleen verticale compensatie) en een derde stand waarbij de VC pas wordt geactiveerd op het moment van afdrukken. Je hebt dan geen gestabiliseerd zoekerbeeld, maar het zou volgens Tamron wel de meest effectieve stabilisatie op moeten leveren. Het effect van VC wordt door fabrikanten meestal opgegeven in aantal stops. Bij deTamron zouden dat er 4 moeten zijn. Zoiets is altijd moeilijk in een laboratoriumtest te bewijzen. Bij de praktijkopnames in de zoomstand 200 mm bij 1/40 seconde waren de meeste opnames nog scherp. Bij kortere sluitertijden waren alle beelden scherp.

Dedicated 2x Convertor

De Tamron SP 70-200 F/2.8 Di VC USD G2 kan ook worden gecombineerd met een nieuwe 1.4x en 2.0x converter. Over het algemeen leveren de 1.4x converters de beste balans tussen extra bereik en verlies aan kwaliteit. Maar we waren dit keer toch ook wel benieuwd naar de prestaties van de 2x converter. Zeker omdat je met dit objectief en een 2x convertor een 400mm equivalent objectief krijgt. Op een DX-camera als de D7200 is de beeldhoek dan zelfs gelijk aan een 600mm. Voor fotografen die af en toe wat aan natuurfotografie doen of die een keer op safari gaan en daar geen extra lange tele voor aan willen schaffen is dit een interessante optie. Teleconverters versterken in de regel de lensfouten van het objectief. Gebruik je ze in combinatie met een objectief dat toch al last heeft van onscherpe hoeken of chromatische aberratie dan is het beeld met converter vaak niet om aan te zien. Alleen de allerbeste objectieven blijven overeind als je ze combineert met een 2x converter en de Tamron SP 70-200 f/2.8 is zo’n objectief. Het verheugende nieuws is dat de Tamron SP 70-200mm zowel op een FX als een DX-camera uitstekend te gebruiken is met een 2x converter. De hoeken vertonen nauwelijks verlies aan scherpte, het contrast blijft mooi hoog en er is vrijwel geen toename van de chromatische aberratie.

TAP-in Console

Een van de zorgen die weleens geuit wordt bij de aanschaf van een merkvreemd objectief is: wat als Canon of Nikon nu iets veranderd waardoor mijn Tamron niet goed meer werkt? Die zorgen zijn niet geheel onterecht, omdat dit in het verleden verschillende malen is voorgekomen. Camerafabrikanten kunnen via software-updates iets veranderen aan bijvoorbeeld de autofocus algoritmes waardoor hun eigen objectieven beter presteren, maar objectieven van andere merken niet. In het verleden moesten vreemdmerk objectieven dan terug naar de importeur voor een update van de chip. Soms was dat gratis, maar vaak moest daarvoor worden betaald. Die tijden zijn voorbij met de introductie van de TAP-in Console. Dit is een apparaat waar je het objectief op aan kan sluiten, waarna je via de computer firmware updates op het objectief kan plaatsen. Hierdoor kan Tamron bestaande objectieven na een update van Nikon of Canon weer helemaal up to date maken. De TAP-in Console kan je daarnaast ook heel mooi gebruiken voor de fijnafstelling van de autofocus..

beeldkwaliteit

a025 thomas kettner model vertical2

Opname: Thomas Kettner

We hebben het objectief uitgebreid getest op twee verschillende camera’s. De laboratoriumtests zijn gemaakt op de Nikon D810, de praktijkopnames op een D800. Er is bij volle opening sprake van wat zichtbare lichtafval. Dat is niet ongebruikelijk en makkelijk te corrigeren. Bij diafragmeren verdwijnt dit. Overstraling hebben we niet waargenomen en ook de vertekening is minimaal. De Tamron SP 70-200 f/2.8 is scherp tot in de hoeken bij alle diafragma’s en zoomstanden. Als we dan toch een klein puntje van kritiek moeten noemen, dan is dat de chromatische aberratie: de Tamron is daar niet geheel vrij van. Je praat dan wel over kleurrandjes die je alleen ziet bij contrastrijke overgangen zoals boomtakken en bij stevige vergrotingen. In nabewerking is chromatische aberratie echter goed te corrigeren.

 JOP6664a

Conclusie test Tamron 70-200mm f/2,8 SP Di VC USD

VOORDELEN

  • Uitstekend gebouwd
  • Uitstekende beeldkwaliteit
  • Effectieve beeldstabilisatie
  • Korte minimale instelafstand
  • Goede prijs/kwaliteitsverhouding

Nadelen

  • Groot en zwaar
  • Niet duur, wel veel geld

Het prijsverschil met de eigen merkobjectieven bedraagt al gauw € 500. Daarmee vinden wij de Tamron zeker een overweging waard.

De vergelijkingsmaatstaf voor een niet-merkgebonden objectief is altijd de lens van het ‘eigen’ merk. Voor Nikon is dat de Nikon 70-200 f/2,8 VR ED II. Naar onze mening kan de Tamron 70-200 SP Di VC USD die vergelijking zonder meer aan. Met uitzondering van het punt chromatische aberratie zagen wij in de praktijkopnames eigenlijk weinig verschillen. De Tamron heeft bovendien een kortere instelafstand en hij is aanmerkelijk minder duur dan zijn Nikon-collega. Wie fotografeert met een Canon, maar liever geen opvallende witte telezoom wil, heeft aan deze Tamron ook een goede keus.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in