Klik op het product voor specificaties, prijzen en testresultaten.
Veelzijdig: Panasonic LUMIX S 24-105mm F4 MACRO O.I.S
De Panasonic LUMIX S 24-105mm F4 Macro OIS is een objectief voor de nieuwe full frame camera’s van Panasonic. Het heeft dus een L-vatting. Het is een van de drie Panasonic objectieven voor de nieuwe LUMIX-S camera’s en het enige dat groohthoek biedt. De andere twee objectieven zijn de Panasonic LUMIX S PRO 50mm F1.4 en de Panasonic LUMIX S PRO 70-200mm F4 OIS. Wie niet direct een fraaie maar kostbare Leica-lens met L-vatting wil aanschaffen voor zijn nieuwe LUMIX S1 of S1 PRO komt dus al snel uit bij de Panasonic LUMIX S 24-105mm F4 Macro OIS. Voor full frame camera’s lijkt de 24-105mm als standaardobjectief tegenwoordig nog populairder dan de vertrouwde 24-70mm. En daar is wat voor te zeggen. Voor een klein beetje extra gewicht en lengte krijg je er in feite een echte telelens bij. 70mm is immers nauwelijks tele. 105mm is dat al wel en de mogelijkheid om wat extra in te zoomen of al een beetje dat comprimerende effect van telelenzen te krijgen, maakt een 24-105mm interessanter dan een 24-70mm. De toevoeging vna een semi-macro stand zoals we aantreffen op deze Panasonic Lumix S 24-105mm F4 Macro OIS, maakt hem heel allround en eigenlijk is er dan nog maar een factor die het succes van dit objectief in de weg kan staan, en dat is de beeldkwaliteit.
Bouw
De Lumix S 24-105mm F4 Macro OIS is een flink objectief. Het past daarmee goed bij de ook wat forse S-camera’s en de combinatie ligt lekker in de hand. Het is 118mm lang, 84mm dik en het weegt 680 gram. De filtermaat is 77mm. Het objectief heeft geen ‘PRO’ toevoeging, maar het is net als de overige twee PRO lenzen stof- en (spat)waterdicht en vorstbestendig (tot -10 graden Celsius). Het optisch ontwerp bestaat uit 16 lenselementen, waarvan er vier asferisch zijn en drie zijn gemaakt van glas met een speciale brekingsindex. Het diafragma bestaat uit negen lamellen. De Lumix S 24-105mm F4 Macro OIS kan ook gebruikt worden als macro. De kortste instelafstand is 30cm en de maximale vergrotingsmaatstaf is hierdoor een hele mooie 0,5x. De Lumix S 24-105mm F4 Macro OIS heeft ook ingebouwde beeldstabilisatie en in combinatie met de beeldstabilisatie in de body claimt Panasonic een winst van maar liefst 6 stops. Dat is veel voor een full frame systeem. Het objectief heeft drie schakelaars. Een voor het vergrendelen van het objectief in de kortste stand, een voor het schakelen tussen de autofocus en de handmatige scherpstelling en een voor het aan- en uitzetten van de beeldstabilisatie.
Autofocus
Panasonic maakt voor al zijn systeemcamera’s uitsluitend gebruik van contrastdetectie. In vergelijking met fasedetectie dat we bij veel concurrenten aantreffen, weet een contrastdetectiesysteem normaal gesproken niet in welke richting het scherp moet stellen, waardoor de autofocus meer moet zoeken naar de juiste scherpstelling. Wordt die eenmaal gevonden, dan is de nauwkeurigheid wel weer erg groot. Veel concurrenten combineren fasedetectie AF daarom met een klein beetje contrastdetectie. Panasonic doet het omgekeerde. Die vullen de contrastdetectie aan met een techniek die DFD heet, Depth from Defocus. Het werkt doordat de camera aan de hand van de karakteristiek van het objectief ook met contrastdetectie kan bepalen hoe groot de onscherpte is en in welke richting er moet worden scherpgesteld. Het werkt daarom alleen goed met de eigen Panasonic objectieven. In de praktijk werkt het systeem hierdoor perfect bij S-AF. Gebruik je enkelvoudige autofocus dan stelt de camera razendsnel scherp en is de score bijna 100%. In continue AF blijft het systeem altijd de autofocus wat bijsturen, waardoor je in de zoeker het beeld steeds even onscherp en dan weer scherp ziet worden. Voor fotografie is dat nog niet zo erg, omdat de opnames vrijwel allemaal scherp zijn. Je hebt dan aleen last van een wat onrustig zoekerbeeld. Voor video is het wat minder aantrekkelijk, omdat je dat zoeken ook in je opname ziet.
Lichtafval, overstraling en vervorming
In de praktijk zien de opnames met de Panasonic LUMIX S 24-105mm F4 Macro OIS er prima uit. Dat lijkt niet helemaal overeen te komen met sommige waardes die we hebben gemeten. Dat komt omdat we in raw altijd de ongecorrigeerde bestanden meten. Dat laatste wordt wel steeds lastiger, omdat vrijwel alle populaire raw-converters automatisch lenscorrectie toepassen. En zeker voor systeemcamera’s is dat wel terecht, omdat je daarmee het beeld krijgt dat je ook in de zoeker gezien hebt. Maar kijken we naar de ongecorrigeerde bestanden, dan vinden we een hele forse lichtafval in de uiterste hoekjes van het beeld. Die zie je niet echt terug in de gemeten waardes, omdat ze al te ver in de hoek zitten. De gemiddelde lichtafval valt hierdoor nog best mee, met 1,2 stops op 24mm en volle opening. Na correctie blijft daar minder dan de helft van over. En op f/5.6 is over het hele bereik nauwelijks nog iets van lichtafval te zien.
De hele donkere hoekjes die we in de ongecorrigeerde bestanden hebben gezien, krijg je als fotograaf niet meer te zien doordat deze wegvallen na de correctie van de vervorming. Die is namelijk heel groot. Bijn 7% op de groothoekstand is extreem. We hebben dit soort waardes weleens eerder gezien, maar dan voor objectieven met veel kortere brandpunten. Voor een 24mm-stand op full frame is dit heel hoog. De ingebouwde lenscorrectie rekent hier effectief mee af, zodat je in de praktijk nauwelijks enige vertekening ziet. Het Een bijkomend voordeel van deze correctie is dat de donkere hoekjes net buiten beeld gedrukt worden. Het is duidelijk dat dit objectief niet zonder correcties kan worden gebruikt. De lenscorrecties zijn dus geen optie voor wie zijn beeld wil perfectioneren, maar zijn eigenlijk al een onderdeel van het hele ontwerpproces. Zonder correcties is de beeldcirkel op 24mm eigenlijk net iets te klein, maar na correcties past het prima.
Een mooi zonnesterretje op 24mm en de hoeken zijn mooi doortekend. In de praktijk dus geen problemen met lichtafval op de groothoekstand.
beeldkwaliteit
Bij het ontwerpen van veel moderne objectieven wordt tegenwoordig al rekening gehouden met de beeldcorrecties in de software. Als je als ontwerper een objectief kleiner, lichter en scherper kan maken, wanneer je minder rekening hoeft te houden met bijvoorbeeld vervorming, dan is dat best een aantrekkelijke optie. Het later in de software wegrekenen van de vervorming kost weliswaar wat scherpte, maar als de scherpte voor de correctie hoog was, dan is die na de correctie meestal ook nog goed. En de beeldcorrectie is tegenwoordig zo geavanceerd dat de beelden na correctie soms zelfs op alle fronten beter zijn de in raw. Dat zien we terug bij de Panasonic LUMIX S 24-105mm F4 Macro OIS. De vertekening en de extreme lichtafval in de hoeken op 24mm verdwijnen na correctie. En in de raw bestanden zagen we op 24mm ook nog wat chromatische aberratie in de hoeken. Ook daar is na correctie niks meer van over. Kijken we naar de jpeg-bestanden dan zien we op 24mm ondanks al die correcties een hoge en hele gelijkmatige scherpte al vanaf volle opening, met weinig verloop naar de hoeken. Hetzelfde beeld zien we op 35mm en vanaf 50mm neemt de beeldkwaliteit een beetje af. De minste resultaten scoort de objectief op de langste stand, op 105mm. De centrumscherpte is bij volle opening wat minder en het verloop naar de hoeken is wat groter. Maar over het geheel genomen is dit voor een objectief met zo’n breed bereik een prima prestatie.
Beeldstabilisatie
Panasonic heeft al jaren een van de beste beeldstabilisatiesystemen in de Micro Four Thirds camera’s zitten. Nu wil dat niet automatisch zeggen dat de beeldstabilisatie op een full frame model ook net zo goed is. Een full frame sensor vraagt om een nog hogere nauwkeurigheid. Panasonic zelf claimt desalniettemin een correctie van de beeldstabilisatie van zo’n 6 stops wanneer je de ingebouwde correctie in de camera combineert met de OIS van het objectief. Zo goed hebben we het zelf niet voor elkaar gekregen, maar een correctie van zo’n 4 tot 5 stops is zeker haalbaar. Bovenstaande grafiek is een gemiddelde van een serie opnames en een beter resultaat is dus wel mogelijk. Heb je echt die 6 stops correctie nodig, maak dan een serie van bijvoorbeeld 10 opnames. Dan is de kans groot dat een ervan wel echt scherp is.
In de praktijk
Benieuwd naar de prestaties van de Panasonic LUMIX S 24-105mm F4 Macro OIS in de praktijk? Klik op de button hieronder en bezoek onze vernieuwde webgallery met praktijkopnames. De beelden kunnen in volle resolutie worden gedownload om op 100% te worden bekeken.
Conclusie TEST Panasonic LUMIX S 24-105mm f/4 MACRO OIS @ Panasonic S1R
VOORDELEN
- Goede beeldkwaliteit (na correcties)
- Snelle S-AF
- OIS beeldstabilisatie
- Goede macrostand
- Zoom-lock
Nadelen
- Relatief groot en zwaar
- C-AF minder goed dan concurrentie
Klik op het product voor specificaties, prijzen en testresultaten.
De Panasonic LUMIX S 24-105mm F4 Macro OIS is een mooi allround objectief
Het is makkelijk om de Panasonic LUMIX S 24-105mm F4 Macro OIS aan te bevelen. Er is namelijk nog geen enkel ander objectief van Panasonic voor het S-systeem dat ook maar iets van groothoek biedt. Maar ook los daarvan is deze 24-105mm een goede optie als allround lens voor dagelijks gebruik. Het bereik is mooier dan van een 24-70mm, omdat de extra 35mm aan de lange zijde je al echt wat telemogelijkheden biedt. De goede dichtbij-instelling zorgt ook voor een uitbreiding van de mogelijkheden en de beeldkwaliteit is prima. Als je tenminste de lenscorrecties aan laat staan. Maar waarom zou je dat niet doen? Dit objectief is ervoor ontworpen. Dat de lens niet echt lichtgewicht is, vinden we niet zo’n bezwaar. De LUMIX S-camera’s zijn ook aan de zware kant en we gaan er van uit dat fotografen dat nou juist een aantrekkelijke eigenschap vinden van het S-systeem.
