Test Panasonic 1.4x converter

Panasonic G9 + Panasonic Leica 200mm f/2.8 + Panasonic DMW TC14 @ ISO, f/, sec

Panasonic DMW-TC14: reddende engel van 1 ons
Zie ook: test Panasonic 2x teleconverter

Deze teleconverter van Panasonic is, net als de 200mm Panasonic Leica telelens en diverse Panasonic camera’s (zoals de GH5 of de G9), robuust, stof- en spatwaterdicht en zelfs vorstbestendig tot temperaturen van -10 graden Celsius. Deze combinaties zijn dus zeer geschikt voor professioneel gebruik onder extreme omstandigheden. Omdat een teleconverter de verbinding is tussen de camera en een objectief van meer dan een kilo, is de kwaliteit van beide vattingen van de teleconverter van groot belang. Dat is zowel bij de Panasonic 1.4x converter als de Olympus 1.4x converter het geval  (we hebben de Olympus 1.4x converter al eerder getest) perfect uitgevoerd: er is geen enkele speling als de lens met teleconverter op de camera is bevestigd.

Professionele bouwkwaliteit

Ondanks de compacte afmetingen (2cm lang en een diameter van 6cm) en een gewicht van 120 gram, bestaat het lensontwerp van Panasonic’s 1.4 teleconverter uit 6 elementen in 4 groepen. Op het eerste gezicht lijken de 1.4x converters van Panasonic en Olympus op elkaar, maar volgens de specificaties is de Olympus lichter (105 gram) en bestaat dat lensontwerp uit 6 elementen in 3 groepen. 

Autofocus snelheid

Belangrijke aandachtspunten voor telelenzen, zijn de AF snelheid en nauwkeurigheid. Zeker in combinatie met een teleconverter. Met een 1.4 teleconverter verlies je 1 stop aan lichtgevoeligheid: 200mm f/2.8 wordt 320mm f/4. De Panasonic Leica Elmarit stelt bij voldoende licht razendsnel en nauwkeurig (zonder front- of backfocus, omdat op het sensorsignaal word scherpgestedl) scherp: ook in combinatie met de 1.4 converter. Van oneindig tot anderhalve meter in minder dan 500ms is langzamer dan de AF snelheid van de 200mm f/2.8 op een Panasonic G9, maar nog altijd razendsnel voor een dergelijk lang brandpunt met de bijbehorende beperkte scherptediepte.

beeldkwaliteit

Panasonic G9 + Panasonic Leica 200mm f/2.8 + Panasonic DMW TC14 @ ISO, f/, sec

De vervorming van de combinatie van de 200mm met 1.4x converter is met 0,6% iets hoger dan voor het objectief alleen, maar nog steeds laag, zoals je van een high-end telelens mag verwachten. Dit geldt zowel voor de in-camera jpg bestanden en RAW bestanden die je opent in Lightroom of Photoshop (waar steeds meer fabrikanten lensfouten wegrekenen, voordat je het beeld op je computerscherm te zien krijgt), als voor buiten Lightroom of Photoshop om geopende, onbewerkte RAW bestanden. Het is dus een goed ontwerp van lens en converter, waarvoor geen/weinig lenscorrectie nodig is.
Lichtafval zie je niet in jpg bestanden: die is minder dan een kwart stop bij volle opening, om dan in 2 stops af te nemen naar 0,003%. Ook in ongecorrigeerde RAW bestanden is de lichtafval gering: van 0,7 stops bij volle opening en 0,3 stops na twee stops diafragmeren. Er vind dus wat correctie plaats van lichtafval, maar omdat het beperkt blijft tot (minder dan) 0,5 stops, heeft dat geen merkbare toename van de ruis in de hoeken tot gevolg. dat is bij full-frame objectieven, waar lichtafval sterker optreedt, wel het geval.

Bij hogere ISO waarden verlies je aan resolutie door ruisonderdrukking. Als je echt te maken krijgt met sitaties met weinig licht, zoals in onderstaand voorbeeld van een vogeltje bij een vogelhuisje op de kortste dag van het jaar in het Noorden van Noorwegen. Je maakt dankzij lichsterke telelens en 1.4x converter nog een enigszins geslaagde opname, die je niet meer met vrijwel andere micro-43 camera’s en objectieven had kunnen maken onder die extreem barre omstandigheden. In dergelijke extreme gevallen komt een camera met een grotere sensor en een veel grotere en zwaardere lichtsterke telereus beter tot zijn recht.
De vraag wordt regelmatig gesteld of een objectief met teleconverter net zo goed is, als een ander objectief met een langer brandpunt (denk in dit geval aan de Olympus 300mm f/4 PRO). Dat is niet zo. Een goed objectief zonder teleconverter is beter dan een objectief met teleconverter, als je ze vergelijkt bij dezelfde brandpuntsafstand en lichtsterkte. Bij alle testen die we tot nu toe hebben gedaan van testen met teleconverters, zien we dat bevestigd. Met een goede converter zijn de verschillen in beeldkwaliteit klein, maar nog altijd zichtbaar. 

Panasonic G9 + Panasonic Leica 200mm f/2.8 + Panasonic DMW TC14 @ ISO, f/, sec

Conclusie Test Panasonic 1.4x converter

VOORDELEN

• Fantastische beeldkwaliteit
• Fantastische bouwkwaliteit
• Licht en compact
• “Gratis” bij aankoop van een Panasonic Leica 20mm f/2.8
• Snelle en nauwkeurige AF
• Effectieve 5-assige (“Dual IS-2”) beeldstabilisatie

Nadelen

• Wegens uitstekend lenselement niet bruikbaar op Panasonic Leica 100-400mm (maar wel op Olympus PRO teleobjectieven, zoals de 40-150 f/2.8 of 300m f/4)
• Bij extreem slechte lichtomstandigheden valt de beeldkwaliteit tegen in vergelijking met wat je van deze converter gewend bent