Test Tamron 70-200mm f/2,8 SP Di VC USD @ DX

top-objectief voor alleszins redelijke prijs

De Tamron SP 70-200 F/2.8 Di VC USD G2 voelt zich op APS-C en DX camera’s net zo thuis als op een full frame camera. Op fullframe is het een mooi teleobjectief dat met een lichtsterkte van f/2.8 uitstekend geschikt is voor portretten met een mooi bokeh. Met de cropfactor van een camera als de Nikon D7200 heeft de Tamron SP 70-200 een bereik van 105-300mm en in combinatie met de 2x converter krijg je zelfs een 210-600mm. Dat is ideaal voor natuur- en landschapsfotografie. Met zulke lange brandpunten kan je kleinere dieren vol in beeld krijgen of een mooi gecomprimeerd perspectief creëren.

Lichtsterk en degelijk: Tamron SP 70-200 F/2.8 Di VC USD G2

De Tamron SP 70-200 F/2.8 Di VC USD G2 is een aantrekkelijk vormgegeven objectief. De lens oogt een stuk strakker en moderner dan de oudere versie. De naam is misschien met maar 2 tekens uitgebreid, als je naast elkaar zet zie je de verschillen direct. Waar de oude versie een ander patroon had voor de scherpstelring en de zoomring lijken beide nu meer op elkaar. Het hele objectief oogt nu meer als een geheel in plaats van een aantal afzonderlijke ringen. Het gouden ringetje aan de voorzijde van het oude model heeft plaatsgemaakt voor een ring van mat aluminium aan de achterzijde. Dat geeft het nieuwe objectief een heel eigen uitstraling waardoor het makkelijk te herkennen is. Die nieuwe vormgeving is ook functioneel. Het objectief is bijvoorbeeld robuuster en beter afgedicht dan de oude versie. Zowel het objectief als de convertor zijn afgedicht tegen stof en vocht. Je hoeft met deze Tamron dus niet bang te zijn voor een spatje water. Ook op veel andere gebieden is het objectief verbeterd en verfijnd en afgaand op de specificaties hoeft dit objectief voor geen enkele andere telezoom onder te doen.

Bouw, Weersbestendig en autofocus

De Tamron SP 70-200 F/2.8 Di VC USD G2 is nog beter afgedicht tegen vocht en vuil dan de vorige versie. Er zitten niet alleen meer pakkingen in het objectief, maar ook aan de buitenzijde. Zelfs aan de voorkant zit een extra pakking die het objectief perfect afsluit als er een filter wordt gebruikt. De nieuwe 1.4x en 2x convertors zijn net zo goed afgedicht en voorzien van o-ringen als het objectief. Met dit objectief kan je gerust de natuur in, ook als het behoorlijk regent. Of de camera dat overleeft is natuurlijk weer een ander verhaal.

De nieuwe Tamron SP 70-200 beschikt over hetzelfde aantal lenzen in evenveel groepen als de oude: 23 lenselementen in 17 groepen. Het gewicht en de filtermaat zijn ook ongeveer gelijkgebleven. Met 1485 gram voor de Nikon versie en 1500 gram voor de Canon versie is het een objectief dat je niet zomaar even in je tas stop en vergeet dat je het bij je hebt. Ook de afmetingen zijn indrukwekkend, met een lengte van 194mm en een diameter van 88mm. Maar datzelfde geldt voor objectieven van de concurrentie. Een aantal dingen zijn wel degelijk veranderd. De kortste instelafstand is van 130cm naar 95cm gegaan. Voor portretfotografen maakt dat veel verschil. Voor Canon gebruikers valt er nog iets meer te kiezen dan prijs en optische prestaties. De 70-200mm f/2.8 van Canon is namelijk wit en de Tamron is zwart. Het objectief heeft niet meer de ‘focus clutch’ van het oude model, waarbij je kon wisselen tussen handmatig scherpstellen en autofocus door de scherpstelring naar achter te trekken. De nieuwe heeft vier schakelaars. Een om te wisselen tussen MF en AF, een voor het aan- en uitzetten van de beeldstabilisatie en een voor de juiste instelling van die beeldstabilisatie. De vierde en laatste schakelaar is voor het begrenzen van de autofocus instelling. Je kan kiezen voor het hele bereik of een bereik van oneindig tot 3 meter. Het vorige model had zo’n begrenzer niet en dat vonden we toen in de test ook wel een gemis. Het is fijn om te zien dat het nieuwe model wel een begrenzer heeft. Voor sport- of natuurfotografie zorgt een beperkt bereik ervoor dat de camera sneller de juiste scherpstelling vindt.

De autofocus is snel (ongeveer 500 milliseconden) en doet niet onder voor die van Nikon. Wat betreft de kortste instelafstand wint de Tamron met glans: ongeveer 95 cm tegenover 1,4 meter bij de concurrent. De scherpstelring van de Tamron heeft ook een grotere slag, wat prettig is bij fijnafstelling. De beeldstabilisatie (Tamron noemt het VC, vibratiecompensatie) kent de stand aan en uit, en binnen de stand ‘aan’ drie mogelijkheden: standaard, panning (dus alleen verticale compensatie) en een derde stand waarbij de VC pas wordt geactiveerd op het moment van afdrukken. Dat voorkomt een soms enigszins storend bibberend zoekerbeeld. Wat ons betreft voegt die stand weinig toe. Het effect van VC wordt door fabrikanten meestal opgegeven in aantal stops. Bij deTamron zouden dat er 4 moeten zijn. Zoiets is altijd moeilijk in een laboratoriumtest te bewijzen. Bij de praktijkopnames in de zoomstand 200 mm bij 1/40 seconde waren de meeste (maar niet alle) opnames scherp. Bij kortere sluitertijden waren alle shots scherp.

Beeldstabilisatie

Tamron claimt dat de nieuwe SP 70-200 F/2.8 Di VC USD G2 ‘best in class’ beeldstabilisatie heeft. De Vibration Control of VC zou goed moeten zijn voor een winst van vijf stops. Inderdaad hebben we goede opnames uit de hand kunnen maken met redelijk lange sluitertijden. Maar het loont wel de moeite om je even te verdiepen in de VC mogelijkheden. Er zijn namelijk drie standen. Stand 1 is voor algemeen gebruik. Hierbij wordt het beeld continue gestabiliseerd, zodat je ook een vrijwel trillingsvrij zoekerbeeld hebt. Stand 2 is voor pannen, waarbij je de camera over het algemeen horizontaal met een onderwerp meebeweegt. Het objectief zal dan alleen de bewegingen in verticale richting proberen te corrigeren. Stand 3 is het meest effectief als het gaat om de beeldstabilisatie in de uiteindelijke opname. Stabilisatie van het zoekerbeeld heeft in stand 3 geen enkel prioriteit en alles wat je aan stabilisatie in de zoeker merkt is alleen maar meegenomen. Wie het best gestabiliseerde beeld wil, moet kiezen voor stand 3.

Dedicated 2x Convertor

De Tamron SP 70-200 F/2.8 Di VC USD G2 kan ook worden gecombineerd met een nieuwe 1.4 en 2.0 converter. Over het algemeen leveren de 1.4x converters de beste balans tussen extra bereik en verlies aan kwaliteit. Maar we waren dit keer toch ook wel benieuwd naar de prestaties van de 2x converter. Zeker omdat je met dit objectief en een 2x convertor een 600mm equivalent objectief krijgt op een DX-camera als de D7200. Voor fotografen die af en toe wat aan natuurfotografie doen of die die een keer op safari gaan en daar geen extra lange tele voor aan willen schaffen is dit een interessante optie. Bij teleconverters is de vuistregel dat fouten van het objectief extra versterkt worden. Gebruik je ze in combinatie met een objectief dat toch al last heeft van onscherpe hoeken of chromatische aberratie dan is het beeld met converter vaak niet om aan te zien. Alleen de allerbeste objectieven blijven overeind als je ze combineert met een 2x converter. Het verheugende nieuws is dat de Tamron SP 70-200 F/2.8 Di VC USD G2 op een DX-camera uitstekend te gebruiken is met een 2x converter. De hoeken vertonen nauwelijks verlies aan scherpte, het contrast blijft mooi hoog en er is vrijwel geen toename van de chromatische aberratie.

TAP-in Console

Een van de zorgen die weleens geuit wordt bij de aanschaf van een merkvreemd objectief is: wat als Canon of Nikon nu iets veranderd waardoor mijn Tamron niet goed meer werkt? Die zorgen zijn niet geheel onterecht, omdat dit in het verleden verschillende malen is voorgekomen. Camerafabrikanten kunnen via software-updates iets veranderen aan bijvoorbeeld de autofocus algoritmes waardoor hun eigen objectieven beter presteren, maar objectieven van andere merken niet. In het verleden moesten vreemdmerk objectieven dan terug naar de importeur voor een update van de chip. Soms was dat gratis, maar vaak moest daarvoor worden betaald. Die tijden lijken voorbij met de introductie van de TAP-in Console. Dit is een apparaat waar je het objectief op aan kan sluiten, waarna je via de computer firmware updates op het objectief kan plaatsen. Hierdoor kan Tamron bestaande objectieven na een update van Nikon of Canon weer helemaal up to date maken.

beeldkwaliteit

De prestaties van de oudere Tamron 70-200mm f/2.8 waren al goed en de nieuwe doet het nog net weer een stukje beter. Wat opvalt is dat er weinig verschil is tussen 70mm en 200mm. Over het algemeen presteren telezooms in hun langste stand wat minder dan in hun kortste stand, maar het verschil is bij de SP 70-200 F/2.8 Di VC USD G2 heel klein. Ook het verloop naar de randen en de hoeken is minder groot dan bij het vorige model. Dat haalde al een hoge scherpte in het centrum, maar nu blijven de hoeken en de randen maar weinig achter. Dit is gewoon heel goed. 

Er is nauwelijks een verschil te vinden met de eerder door ons geteste nieuwste versie van de Nikon 70-200 f/2.8. Hoogstens zouden we zeggen dat de Nikon een klein voordeel heeft bij 200mm, maar dan alleen als je op pixelniveau direct vergelijkbare opnames gaat beoordelen. In de praktijk vinden we de objectieven volkomen gelijkwaardig. Wat eventueel een rol kan spelen in de keuze is nog wel dat de Nikkor versie wel volledig gebruik kan maken van correcties in de camera en de Tamron niet. Maar de Tamron heeft eigenlijk zo weinig last van vignettering en vertekening dat dit niet echt een doorslaggevende factor is. De vertekening is altijd minder dan 0,5% met een omslagpunt rond de 100mm waar het objectief vrijwel vertekeningsvrij is. De vignettering in jpeg’s is maximaal in de 200mm stand en bedraagt dan minder dan 1,4 EV bij volle opening.

Conclusie test Tamron 70-200mm f/2,8 SP Di VC USD @ DX

VOORDELEN

• Scherpe prijs
• Hoge beeldkwaliteit
• Hoge lichtsterkte
• Goede beeldstabilisatie
• Stevig gebouwd
• Goede afdichting
• Ingebouwde statiefvoet

Nadelen

• Groot
• Flink gewicht